Fatos Baxhaku: 𝘼𝙩𝙙𝙝𝙚𝙪

– 𝘼𝙩𝙙𝙝𝙚𝙪 ë𝙨𝙝𝙩ë 𝙫𝙖𝙩𝙧𝙖 𝙛𝙖𝙢𝙞𝙡𝙟𝙖𝙧𝙚, 𝙜𝙖𝙧𝙙𝙝𝙞, 𝙚𝙧𝙖 𝙚 𝙢𝙞𝙧ë 𝙚 𝙨𝙝𝙩ë𝙥𝙞𝙨ë, 𝙫𝙚𝙣𝙙𝙞 𝙠𝙪 𝙚 𝙣𝙙𝙞𝙚𝙣 𝙫𝙚𝙩𝙚𝙣 𝙩ë 𝙗𝙖𝙧𝙖𝙗𝙖𝙧𝙩ë 𝙙𝙝𝙚 𝙩ë 𝙧𝙚𝙨𝙥𝙚𝙠𝙩𝙪𝙖𝙧, 𝙗𝙖𝙨𝙝 𝙖𝙩𝙟𝙚 𝙠𝙪 𝙩ë 𝙯ë 𝙜𝙟𝙪𝙢𝙞 𝙧𝙚𝙝𝙖𝙩. 𝘿𝙤 𝙝𝙖𝙨𝙝 𝙣𝙙𝙤𝙣𝙟ë 𝙩ë 𝙨𝙝𝙖𝙧ë, 𝙥𝙤𝙧 𝙩ë 𝙟𝙚𝙨𝙝 𝙞 𝙨𝙞𝙜𝙪𝙧𝙩 𝙦ë 𝙚 𝙠𝙚 𝙥𝙖𝙨𝙪𝙧 𝙝𝙖𝙡𝙡𝙖𝙡𝙡.

– 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘨𝘫𝘶𝘩𝘢, 𝘳𝘳𝘶𝘨𝘪𝘤𝘢𝘵, 𝘥𝘪𝘢𝘭𝘦𝘬𝘵𝘪, ë𝘯𝘥𝘳𝘳𝘢𝘵, 𝘱ë𝘳𝘳𝘢𝘭𝘭𝘢𝘵, 𝘩𝘢𝘳𝘵𝘪𝘮𝘦𝘵, 𝘥𝘢𝘴𝘩𝘶𝘳𝘪𝘵ë 𝘦 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘥𝘩𝘦 𝘢𝘵𝘰 𝘵ë 𝘮𝘶𝘯𝘨𝘶𝘢𝘳𝘢, 𝘭𝘪𝘣𝘳𝘢𝘵 𝘦 𝘴𝘩𝘬𝘰𝘲𝘶𝘳 𝘦𝘳ë𝘮𝘪𝘳ë.

– 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘥𝘩𝘪𝘮𝘣𝘫𝘢 𝘫𝘰𝘵𝘦. Ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘱𝘢𝘧𝘶𝘲𝘪𝘢 𝘥𝘩𝘦 𝘧𝘶𝘲𝘪𝘢 𝘫𝘰𝘵𝘦. Ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘱𝘪𝘬ë𝘳𝘪𝘴𝘩𝘵 𝘢𝘫𝘰 𝘲ë 𝘵𝘪 𝘥𝘰 𝘵ë 𝘥𝘰𝘫𝘦 𝘵ë 𝘪𝘴𝘩𝘵𝘦 𝘮ë 𝘮𝘪𝘳ë. – 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘨𝘫𝘦𝘯𝘪 𝘺𝘵, 𝘮ë𝘬𝘢𝘵𝘦𝘵 𝘦 𝘵𝘶𝘢, 𝘮ë𝘳𝘪𝘵ë 𝘦 𝘵𝘶𝘢, 𝘥𝘢𝘴𝘩𝘶𝘳𝘪𝘵ë 𝘦 𝘵𝘶𝘢, 𝘵𝘳𝘢𝘥𝘩𝘵𝘪𝘵ë 𝘦 𝘵𝘶𝘢.

– 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘦𝘥𝘩𝘦 𝘮𝘦 𝘯𝘨𝘫𝘺𝘳𝘢: 𝘍𝘭𝘢𝘮𝘶𝘳𝘪, 𝘒𝘶𝘲𝘦𝘻𝘪𝘢, 𝘗𝘢𝘷𝘢𝘳ë𝘴𝘪𝘢, 𝘩𝘦𝘳𝘰𝘯𝘫𝘵ë, 𝘣ë𝘮𝘢𝘵… 𝘗𝘰𝘳 𝘮𝘰𝘴 𝘩𝘢𝘳𝘳𝘰, 𝘬𝘢𝘯ë 𝘢𝘳𝘥𝘩𝘶𝘳 𝘬𝘰𝘩ë 𝘵ë 𝘵𝘫��𝘳𝘢, 𝘲ë 𝘬𝘢𝘯ë 𝘯𝘦𝘷𝘰𝘫ë 𝘱ë𝘳 𝘱𝘶𝘯ë 𝘥𝘩𝘦 𝘫𝘰 𝘱ë𝘳 𝘭𝘦𝘨𝘫𝘦𝘯𝘥𝘢.

– 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘦𝘥𝘩𝘦 𝘴𝘵𝘪𝘯ë. 𝘕𝘨𝘢𝘯𝘫ë𝘩𝘦𝘳ë 𝘯𝘢 𝘭𝘰𝘥𝘩 𝘮𝘦 𝘻𝘺𝘮𝘵ë𝘴𝘪𝘯ë, 𝘢𝘱𝘰 𝘮𝘦 𝘴𝘩𝘪𝘶𝘯, 𝘥𝘩𝘦 𝘩𝘦𝘳ë 𝘵ë 𝘵𝘫𝘦𝘳𝘢 𝘯𝘢 𝘯𝘨𝘢𝘻ë𝘭𝘭𝘰𝘯 𝘮𝘦 𝘣𝘦𝘩𝘢𝘳𝘪𝘯 𝘦 𝘱𝘢𝘳𝘢𝘬𝘰𝘩𝘴𝘩ë𝘮 𝘲ë 𝘷𝘫𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘧𝘢𝘴. 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘢𝘪, 𝘷𝘦𝘵𝘮𝘪𝘵𝘢𝘳, 𝘪 𝘱𝘢𝘱𝘢𝘳𝘢𝘴𝘩𝘪𝘬𝘶𝘦𝘴𝘩ë𝘮.

– 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 𝘯𝘶𝘬 𝘥𝘰 𝘣𝘳𝘰𝘩𝘰𝘳𝘪𝘵ë𝘴. 𝘔ë 𝘵ë 𝘧𝘢𝘮𝘴𝘩𝘮𝘪𝘵 𝘣𝘳𝘰𝘩𝘰𝘳𝘪𝘵ë𝘴 𝘯𝘶𝘬 𝘬𝘢𝘯ë 𝘱𝘢𝘴𝘶𝘳 𝘧𝘢𝘵 𝘵ë 𝘮𝘪𝘳ë.

– 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 𝘯𝘶𝘬 𝘪 𝘥𝘰 𝘢𝘵𝘢 𝘲ë 𝘴𝘩𝘬𝘰𝘫𝘯ë 𝘯𝘨𝘢 𝘴𝘢𝘭𝘭𝘢 𝘦 𝘣𝘪𝘭𝘢𝘳𝘥𝘰𝘴 𝘥𝘳𝘦𝘫𝘵 𝘦 𝘯ë 𝘴𝘵𝘢𝘥𝘪𝘶𝘮𝘪𝘯 𝘬𝘶 𝘮ë𝘵𝘰𝘫𝘮ë 𝘵ë 𝘫𝘦𝘮𝘪 𝘦𝘥𝘩𝘦 𝘯𝘦. 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 𝘯𝘢 𝘬ë𝘳𝘬𝘰𝘯 𝘯ë 𝘳𝘢𝘥𝘩ë 𝘵ë 𝘱𝘢𝘳ë 𝘱𝘶𝘯ë 𝘥𝘩𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘥. 𝘚𝘪 𝘪 𝘣ë𝘩𝘦𝘵?

– 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘢𝘪 𝘷𝘦𝘯𝘥 𝘪 𝘮𝘳𝘦𝘬𝘶𝘭𝘭𝘶𝘦𝘴𝘩ë𝘮 𝘬𝘶 𝘯𝘢 𝘬𝘢𝘯ë 𝘮ë𝘴𝘶𝘢𝘳 𝘴𝘦 𝘮ë 𝘦 𝘮𝘣𝘢𝘳𝘢 𝘶𝘥𝘩ë ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘵ë 𝘴𝘩𝘵𝘰𝘫𝘮ë 𝘮𝘪𝘲𝘵ë 𝘥𝘩𝘦 𝘫𝘰 𝘢𝘳𝘮𝘪𝘲𝘵ë.

– 𝘕𝘨𝘢 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 𝘥𝘩𝘦 𝘩𝘪𝘴𝘵𝘰𝘳𝘪𝘢 𝘦 𝘵𝘪𝘫 𝘦 𝘨𝘫𝘢𝘵ë 𝘬𝘦𝘮𝘪 𝘮ë𝘴𝘶𝘢𝘳 𝘴𝘦 𝘢𝘪 𝘯𝘶𝘬 𝘥𝘰 𝘲ë 𝘵ë 𝘧𝘴𝘩𝘪𝘩𝘦𝘮𝘪 𝘱𝘢𝘴 𝘵𝘪𝘫. 𝘒𝘫𝘰 𝘥𝘶𝘩𝘦𝘵 𝘵ë 𝘫𝘦𝘵ë 𝘦 𝘱𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘴𝘩𝘮𝘦.

– 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘻𝘦𝘮ë𝘳𝘨𝘫𝘦𝘳ë, 𝘢𝘪 𝘯𝘢 𝘪 𝘧𝘢𝘭 𝘦𝘥𝘩𝘦 𝘮ë𝘬𝘢𝘵𝘦𝘵 𝘵𝘰𝘯𝘢, 𝘥𝘩𝘦 𝘵ë 𝘵ë 𝘵𝘫𝘦𝘳ë𝘷𝘦, 𝘷𝘦𝘵ë𝘮 𝘦 𝘷𝘦𝘵ë𝘮 𝘲ë 𝘯𝘫𝘦𝘳ë𝘻𝘪𝘢 𝘵ë 𝘫𝘦𝘯ë 𝘮𝘪𝘳ë.

– 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 𝘩𝘦𝘳𝘢-𝘩𝘦𝘳ë𝘴 𝘯𝘢 𝘬𝘶𝘫𝘵𝘰𝘯: 𝘒𝘶𝘫𝘥𝘦𝘴 𝘵ë 𝘬𝘰𝘳𝘳𝘢𝘵!

– 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘢𝘫�� 𝘨𝘫ë 𝘲ë 𝘵ë 𝘮𝘶𝘯𝘨𝘰𝘯 𝘴𝘢 𝘩𝘦𝘳ë 𝘲ë 𝘵𝘩𝘶𝘢 𝘮𝘦 𝘬𝘳𝘦𝘯𝘢𝘳𝘪 “𝘐 𝘢𝘮 𝘈𝘭𝘣𝘢𝘯𝘪𝘢𝘯”.

– 𝘼𝙩𝙙𝙝𝙚𝙪 𝙝𝙖𝙥 𝙥𝙪𝙣ë, 𝙨𝙝𝙥𝙧𝙚𝙨ë 𝙙𝙝𝙚 𝙟𝙤 𝙨𝙝𝙚𝙧𝙧𝙚.

𝘚𝘪𝘨𝘶𝘳𝘪𝘴𝘩𝘵 𝘲ë 𝘦𝘥𝘩𝘦 𝘈𝘵𝘥𝘩𝘦𝘶 𝘬𝘢 𝘯𝘫ë 𝘤𝘢𝘬, 𝘬𝘢 𝘯𝘫ë 𝘭𝘪��𝘪𝘵 𝘥𝘦𝘳𝘪 𝘯ë 𝘵ë 𝘤𝘪𝘭𝘪𝘯 𝘮𝘶𝘯𝘥 𝘵ë 𝘯𝘢 𝘧𝘢𝘭ë 𝘮ë𝘬𝘢𝘵𝘦𝘵. 𝘔𝘫𝘢𝘧𝘵 𝘯𝘢 𝘬𝘢 𝘥𝘶𝘳𝘶𝘢𝘳! 𝘔ë 𝘦 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘯𝘨𝘢 𝘵ë 𝘨𝘫𝘪𝘵𝘩𝘢 ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘴𝘦 𝘯𝘦 𝘥𝘶𝘩𝘦𝘵 𝘵ë 𝘫𝘦𝘮𝘪 𝘮ë 𝘬𝘰𝘬𝘶𝘯𝘫𝘶𝘳 𝘯ë 𝘬𝘳𝘦𝘯𝘢𝘳𝘪𝘯ë 𝘵𝘰𝘯ë 𝘵ë 𝘱𝘢𝘣𝘢𝘻𝘶𝘢𝘳 𝘯ë 𝘵𝘩𝘦𝘮𝘦𝘭.

Ë𝘴𝘩𝘵ë 𝘣𝘢𝘻𝘪𝘬𝘦, 𝘯𝘪𝘴𝘶𝘳 𝘯𝘨𝘢 𝘩𝘪𝘴𝘵𝘰𝘳𝘪𝘢 𝘦 𝘬𝘶𝘭𝘵𝘶𝘳𝘢𝘷𝘦 𝘯𝘫𝘦𝘳ë𝘻𝘰𝘳𝘦, 𝘲ë 𝘱𝘰𝘱𝘶𝘫𝘵 𝘲ë 𝘢𝘳𝘳𝘪𝘫𝘯ë 𝘵ë 𝘯𝘫𝘰𝘩𝘪𝘯 𝘷𝘦𝘵𝘦𝘯 𝘦 𝘵𝘺𝘳𝘦, 𝘯𝘫ë𝘴𝘰𝘫 𝘴𝘪 𝘯𝘫𝘦𝘳ë𝘻𝘪𝘵, 𝘦 𝘬𝘢𝘯ë 𝘫𝘦𝘵ë𝘯 𝘮ë 𝘵ë 𝘮𝘣𝘢𝘳ë, 𝘱ë𝘳𝘬𝘶𝘯𝘥𝘳𝘢𝘻𝘪, 𝘱𝘰𝘱𝘶𝘫𝘵, 𝘲ë 𝘮𝘦𝘳𝘳𝘦𝘯 𝘮𝘦 𝘭𝘢𝘱𝘪𝘥𝘢𝘳ë, 𝘩𝘪𝘮𝘯𝘦, 𝘴𝘪𝘮𝘣𝘰𝘭𝘦 𝘭𝘭𝘰𝘫-𝘭𝘭𝘰𝘫 𝘥𝘩𝘦 𝘢𝘴𝘱𝘢𝘬 𝘮𝘦 𝘵𝘩𝘦𝘭𝘣𝘪𝘯 𝘦 𝘨𝘫ë𝘴ë, 𝘢𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘢𝘵𝘺𝘳𝘦 𝘥𝘰 𝘵’𝘶 𝘥𝘶𝘩𝘦𝘵 𝘯𝘫ë 𝘳𝘳𝘶𝘨ë 𝘦 𝘨𝘫𝘢𝘵ë 𝘥𝘳𝘦𝘫𝘵 𝘱ë𝘳𝘱𝘢𝘳𝘪𝘮𝘪𝘵.

𝘚𝘪𝘥𝘰 𝘲ë 𝘵ë 𝘫𝘦𝘵ë: 𝙍𝙧𝙤𝙛𝙩ë 𝘼𝙩𝙙𝙝𝙚𝙪 𝙮𝙣ë! 𝙆𝙟𝙤 𝙥ë𝙧 𝙣𝙚. 𝙋𝙤𝙧 𝙧𝙧𝙤𝙛𝙨𝙝𝙞𝙣 𝙩ë 𝙜𝙟𝙞𝙩𝙝ë 𝙥ë𝙧 𝙖𝙩𝙙𝙝𝙚𝙩𝙖𝙧ë𝙩 𝙚 𝙩𝙟𝙚𝙧ë!