Zana Tako: Gjethet e vjeshtës

Gjethet vjeshtuke lodrojnë

dhe dëfrejnë shpirtin tim,

më marrin përdore,

më ftojnë në vallzim.

*

Bëhem një prej tyre,

lëkundem, zbavitem,

si gjethe ndihet shpirti im,

herë bie lehtë,

herë ngrihet në fluturim.

*

Ndjesi e mallit më merr në heshtje,

e sekretin e zemrës ia tregoj gjethes së rënë,

buzëqesh gjethja e lot me shpirtin tim,

më flet ëmbël, vallëzo me mua në fluturim.

*

Fëshfërima e saj tek ngrihet nga flladi i erës,

më përkëdhel mallin,

ëndrrën e pranverës.

*

Tapeti i gjetheve shtruar në lëndinë,

dhurata më e bukur,

që nuk shtrohet në çdo  stinë.

*

Mbi të rendis dëshirat e mia,

e gjethet i shpupurisin me ledhatime,

mosni gjethet e mia,

se dëshirat janë edhe kujtime!

*

Mos m’i largoni e mos m’i trembni,

se janë të brishta shumë,

gjethet vjeshtuke,

fillojnë e shumohen pa zhurmë.

*

Më rrethojnë e më zbukurojnë,

ngjyra-ngjyra bukuri,

ngjyrat e tokës, ngjyrat e jetës,

shkruajnë brenda shpirtit,

fjalën dashuri!

Dhjetor 2024