Irma Kurti: Prag Krishtlindjeje

Ti këtë mbrëmje je duke i rënë kitarës

në një skenë të improvizuar me shokë,

gishtat e tu dridhen më shumë se telat

mbështjellë nga acari i dimrit të ftohtë.

*

Nuk munda të vij dhe pse jemi pranë,

të shëtisja atje këtë prag Krishtilindjeje,

më mirë të them, s’doja të shihja erën

teksa fytyrën tënde pa mëshirë e rrihte.

 *

Ti pret kalimtarët të ndalin, të dëgjojnë,

shumë prej tyre ikin, zhduken në heshtje.

Si ndihesh tek shquan shpinat e tyre?

Indiferenca të godet si kamzhiku i erës.

*

Njerëzit që do të dashurohen me tingujt,

ata që do ndalin hapat në atë shëtitore,

ata që do kuptojnë dridhjet e shpirtit tënd,

do të jenë aq të rrallë, sa gishtat e një dore.

*

Mos u trishto, kështu ndodh dhe në jetë,

do takosh njerëz meskinë e të vegjël plot,

të tjerë cinikë që do përpiqen me një fjalë

pasionin tënd për muzikën ta helmojnë.

*

Sa do të doja këtë mbrëmje të isha atje,

por dije që megjithatë të mendoj shumë,

pak trishtim e mallëngjim më ngërthen,

teksa tingujt e kitarës mbërrijnë tek unë.

———

VIGILIA DI NATALE

Questa sera tu stai suonando la chitarra

con gli amici in una scena improvvisata,

le dita tremano molto più delle corde,

avvolte dal gelo del freddo invernale.

*

Non potei venire anche se siamo vicini,

passeggiare lì in questa vigilia di Natale,

o meglio dire, non volevo vedere il vento

mentre il tuo volto batteva spietatamente.

*

Tu aspetti che i pedoni ti ascoltino attenti,

molti di essi fuggono, spariscono in silenzio.

Chissà come ti senti mentre girano le spalle?

L’indifferenza picchia come sferza del vento.

*

Coloro che s’innamoreranno di quei suoni

e fermeranno i passi lungo la passeggiata,

quelli che capiranno il tremito dello spirito,

saranno così rari, come le dita di una mano.

*

Non rattristarti, così capita anche nella vita,

incontrerai tanta gente gretta e meschina,

altri, cinici che, con una parola cercheranno

di avvelenare la tua passione per la musica.

*

Quanto vorrei essere vicino a te stasera,

ma ti penso tanto, nonostante la mia mancanza.

Un po’ di tristezza e malinconia m’invadono,

mentre arrivano da me i suoni della chitarra.