Cikël poetik nga Avdush Canaj

Po e teprojnë

Po e tepron nënuçi,

Kështu edhe babuçi.

*

Celularin

Ma kontrollojnë si shumë,

Edhe kur bëj detyrat,

Edhe kur jam në gjumë.

*

-Ç’është kjo zemër, bijë?!

Pse ky t’ka thënë trëndafile?

Ky tjetri pse të quan llokum

e rrush?

Kush është ai që të thërret

në sheti?

Kush?

*

-Po ato lule me erë,

Si erdhën në derë?!

Si e ditën banesën?!

Si s’të ngatërruan me Vesën?!

*

Kush? Pse? E si?

E pyetje të tjera prore,

Si në hetuesi,

Si në gjykatore!

*

Babuçi dhe nënuçi

Po e teprojnë vërtet,

Kanë harruar se u rrita,

Jam në klasë të tetë,

Në klasë të tetë.

Perla deti

Vjershat më të reja

me ëmbëlsinë e verës,

M’i mori n’tavolinë papritur

vajza e vogël e erës!

*

Më tha në vesh ngadalë

me fustanin me larë:

Do t’i botoj në faqe të reve,

mrekullinë ke për ta parë.

*

Dhe vërtet ashtu ndodhi,

lumturia kishte kuptim.

Zogjtë e qiellit të paskaj

i lexonin në fluturim!

*

Kur u lodh ditëmira

e shkoi të pushoi si Keti,

mes gjethesh cicërima:

Ishin perla deti!

12

Më 12 qershor u linda

në mes trëndafilave të kuq.

12 këngë i këndova në 12 melodi

për Atdheun pa dritë.

*

Ata një ditë erdhën,

trishtuan ëndrrën për lirinë

 më përplasën në qelinë

numër 12.

*

12 herë më hodhën para gjyqit

të hienave,

m’i nxinë 12 pranvera.

*

S’m’u ndanë 12 ujqër

që më ropën lëkurën

me 12 thika të ndryshkura.

*

M`i hoqën prangat

pas një shekulli,

me 12 dara

në ditën e 12 korrikut.

*

12 orë bëra nga ferri

deri në shtëpi

ku më priste nëna,

tri dallëndyshet e mia të vogla

me 12 diej në duar

që s’e njihnin babain.

*

Për to qëndisa 

12 tufa vargjesh.

*

Harrojeni këtë numër!

Harrojeni 

numrin 12!

Kur zgjohen kanjushat

Nga krevati i plepit 

kur zgjohen kanjushat 

qiellit ia puthin faqet

te lumi spërkatin gjumin 

peshqve u tregojnë

ëndrrat me hënë.

Dritarja e reve

Nga dritarja e reve

Lulet i pashë si pulla të ylberit

Detin si pasqyrë e Borëbardhës

Pyllin si piktura me lisa

Arat si fletore me katrore bari

Lumi vijë e kaltër stilografi.

*

Kur zbrita me ashensorin e plepit

Lulet më falën aromën

Deti më ftoi te bregu

Pylli më fali freskinë

Arat më bën zog të kaltërsive

Lumi më mori për dore

Deri te dera e vjershës.