Dea Toçi: Muzë

Poetit frymëzimi kur i mbaron

e muzë asgjë më s’i shërben,

zgjedh të shkruajë ashtu kot

apo muzë të re del dhe gjen?

*

Unë provova, dola kërkova

muzë të re në çdo skaj,

por më kot veten mundova

kudo më dilnin sytë e saj.

*

Dhe u ndala pranë një sofre

t’i flas gotës që kam përballë,

n’agoni pranë asaj gote

erdh’ më gjetën sytë në faj.

*

Krahë më mori më tërhoqi

ashtu xurxull si i marrë,

hap më hap nga pas më ndoqi

gjer’ më uli mbi divan.

*

Penë të zezë e fletë të bardhë

mori nga xhepi i një pardesyje,

lehtë më puthi pak mbi ballë

dhe u zhduk ngadalë si hije.

*

Siluetën tek ia vështroja

penën mora, nisa të shkruaj,

hapat në ikje i numëroja

ikje e saj më ngjalli mua.

*

Ti prapë shko nuk ka problem

në lojërat e tua unë bëj poezi,

ti hedh një hap unë shkruaj një varg,

E vetmja muzë je… Në përjetësi.