Stamatios Remis Frantzis: Dua një vllahe të bukur!

Të kisha stan edhe kope,

atje në male përmbi re.

Kur të fryjë era me stuhi,

në një kasolle unë të rri.

*

Kur të bjerë shi kur të vijë borë,

dhe të gjëmojë rrufe e gjorë,

të ndez unë zjarrin bubulak,

Vllahja… pranë meje në oxhak.

+

Të na bëjë petulla me djathë,

pite të ëmbla plot me rrathë,

dhe bora jashtë le të lartohet,

as gur, as shkëmb të mos dallohet.

+

Edhe deshtë të blegërijnë.

Mushkat?! – po! – të hingëllijnë.

Le të lehin qentë e stanit.

Vllahja?! – sharku i çobanit.

*

Dhe kur veriu të fryjë,

porsi bishë të ulërijë,

të rënkojnë, të dridhen malet,

vrulli i degëve të mos ndalet.

+

T’ i këndoj me vargje vllahe,

dashurisë me uh! – e ahe!

Lart në male veç të roj.

Pse një vllahe dashuroj!

Shqipëruar nga Arqile Garo,

Janninë, më 09 janar 2025.

(Këtë perlë poetike të Stamatios Remis Frantzis ja u dedikoj mikeshave dhe miqve të mi vllehë ngado që janë. Nuk po përmend emra se do harroj ndonjërin dhe do t’ i mbetet hatëri).