Letërsia e Taghrid Bou Merhit, në shqip dhe italisht nga Rifat Ismaili

TAGHRID BOU MERHI, – LIBANO – BRASILE

HAJDUTI I ËNDRRAVE
Si mu dridh zemra kur ishe ti që më thërrisje.
Jo, nuk u përgjigja, sepse afrimiteti shuhet me grindjen.
Sa koprac je, ndërsa shpirti im dëshironte praninë tënde.
Dhe zemra ime në mirësinë e dashurisë tënde gjente qetësi.
Zemra u magjeps prej teje, vetëm për të mbledhur mundime, kur të shihja larguar nga vendet.
E beson, dashuria ime, se isha e fortë? Zjarri i pasionit në zemrën time është i padurimtë.
Nuk i kam rregulluar ndjenjat e mia në dashuri, zemra më bindet kur emocionet ndezen.
Oh hajdut i ëndrrave, i jetova ato me ndjenjat e mia që shpresa të lulëzonte brenda meje.
Ke lënë pas dore dëshirat e mia, ngrohtësinë e dashurisë sime, dhe më ke lënë të qaj për braktisjen e ngutshme.
Jeta ime dhe fati im janë në duart e tua, të dua dhe dashuria është një çështje e rëndë.
Shpresa ime për një jetë të gëzueshme është dashuria jote.
E kam kërkuar bashkimin dhe nuk jam e dëshpëruar, as nuk do të jem.
Eja tek unë, kam dëshiruar përqafimin tënd.
Jam  grua, dhe pa ty, jam e paplotë.

LADRO DI SOGNI
Come ha tremato il mio cuore quando eri tu a chiamare.
No, non ho risposto, poiché l’affetto si spegne con il litigio.
Quanto sei avaro, mentre la mia anima bramava la tua vicinanza.
E il mio cuore nella beatitudine del tuo amore trovava conforto.
Il cuore era incantato da te, solo per raccogliere tormento, quando ti vedo allontanarti dai luoghi.
Credevi, amore mio, che fossi forte? Il fuoco della passione nel mio cuore è insopportabile.
Non ho organizzato i miei sentimenti in amore, il cuore obbedisce quando le emozioni si accendono.
Oh ladro di sogni, li ho vissuti con le mie emozioni affinché la speranza potesse fiorire dentro di me.
Hai trascurato i miei desideri, il calore del mio amore, e mi hai lasciata a lamentarmi dell’abbandono in fretta.
La mia vita e il mio destino sono nelle tue mani, ti amo, e l’amore è una questione grave.
La mia speranza per una vita gioiosa è il tuo affetto.
Ho cercato l’unione e non mi sono disperata, né lo farò.
Vieni da me, ho desiderato il tuo abbraccio.
Sono una donna, e senza di te, sono incompleta.

FILOZOFIA IME
Sa herë që flas për filozofi.
Ndjehem sikur jam një krimb i ulët që gërryen kockat e ekzistencializmit.
Dhe kur kuptoj banalitetin e fjalëve të mia.
Papritur e gjej veten të shndërruar në një mizë të bezdisshme, që shqetëson iluzionet dhe metafizikën.
Prandaj, eja me mua nëse dëshiron, nuk është një zgjedhje e lehtë…
Distanca që na ndan është midis dy kllapave të dyfishta, duke vëzhguar zhdukjen e pasardhësve digjitalë.
Dhe meqë nuk mund t’i ndryshoj emrat e përveçëm, dhe meqë je një pre e lehtë.
Do shfrytëzoj rastin dhe do të kaloj përmes qenies tënde të lartësuar.
Atëherë, ku duhet ta vendos baltën tënde ngjitëse dhe distancën më të shkurtër midis vrasësit dhe të vrarit për një frymëmarrje të verbër!
Dhe  do  ishte  mençuri të prisnim një tjetër filozof që del nga mjegulla për ta dëgjuar së bashku?
Ndoshta zëri i tij do të ishte më i bukur se dhëmbët e tij të bardhë.
Dhe dora e tij do të ishte e gjerë, shumë e gjerë, si ballkoni ynë prapa shtëpisë.
Eja, kërkojmë një gotë ujë.
Le të bëjmë sikur numërojmë yjet dhe të mbledhim pluhurin që ka mbetur në qiell.
Dhe meqë je filozofia ime e vajosur.
Të harrojmë truket e vjetra, filmat fantastikë, horoskopët, aeroplanët luftarakë, ambulancat, dhe të gjitha betimet dhe aromat e temjanit…
Ai krimb i mallkuar gërmoi thellë, deri sa ndërgjegjja u bë një farsë, dhe ndërkohë kishte pjerrësi.

LA MIA FILOSOFIA
Ogni volta che parlo di filosofia
Sento di essere un verme vile che rosicchia le ossa dell’esistenzialismo
E quando realizzo la banalità del mio discorso
Mi ritrovo improvvisamente trasformata in una mosca fastidiosa, che disturba illusioni e metafisica.
Quindi, vieni con me se vuoi, non è una scelta facile…
La distanza che ci separa è tra doppie parentesi, osservando l’estinzione della discendenza digitale.
E dato che non posso cambiare i nomi propri, e dato che sei una preda facile
Coglierò l’occasione e attraverserò il tuo essere elevato.
Allora, dove dovrei mettere il tuo fango appiccicoso, e la distanza più breve tra l’assassino e l’assassinato per un ansito cieco!
E sarebbe saggio aspettare un altro filosofo che esca dalla nebbia per ascoltarlo insieme.
Forse la sua voce sarebbe più bella dei suoi denti bianchi
E la sua mano sarebbe larga, molto larga come
il nostro balcone posteriore.
Avanti, chiediamo un bicchiere d’acqua.
Facciamo finta di contare le stelle e raccogliamo la polvere rimasta nel cielo.
E poiché sei la mia filosofia oleosa
dimentichiamo i vecchi trucchi, i film fantastici, gli oroscopi, gli aerei da guerra, le ambulanze, e tutti i voti e i profumi d’incenso…
Ha scavato a fondo quel maledetto verme, fino a che la coscienza è diventata una farsa, e nel frattempo c’erano pendenze.

SHPËTIM!
Gjysmë makinë;
Dhe gjysma tjetër prej mishi dhe balte!
Duke psherëtirë pa pushim sipas alfabetit të rënies dhe duke zbritur në shkallën e fundit të shpëtimit…
Jam në mirëbesimin e  natyrës,
një qenie e përjetshme!
Nga gërsheti i resë, harmonizoj dhe këndoj himne të burimeve të ujit…
Kështu shuhen etjet e shkretëtirave të zemrave dhe viset e egra të ëndrrave…
Dhe balta është e shpëtuar dhe faqet e errësirës përmbyllen…
Nuk më sheh më si një qenie avullore në formë tymi…
Nuk i sheh më hapat e mi si gjurmë të thjeshta nëpër ajër…
Nuk pret më tingullin e erës që furishëm pëshpërit mbi çatitë e të uriturve dhe në gojën e zbrazëtisë…
Më është dashur të marr hua nga mali shkëmbinjtë e tij madhështorë
Dhe nga deti turchile, safirin dhe koralet e tij, për të shkundur pluhurin nga pasqyrat dhe për t’i pyetur: Kush je ti…?
Tani jam si një shkëmb në mes të një shkretëtire të thatë!
Vetëm një rrëfimtare që shkruan ankthin e ekzistencës së saj që shkrihet duke soditur gjërat deri në fundin e tyre…
Era dhe dielli përvëlues më mbështjellin,
Dhe krehri i qiellit i kreh flokët e mi që tiparet e dritës të zgjohen dhe të kalërojnë kalin e jetës.

SALVEZZA!
Soltanto metà macchina;
E l’altra metà di carne e argilla!
Sospirando senza sosta secondo l’alfabeto della caduta, e discendendo all’ultimo gradino della salvezza…
Sono nella buona fede della natura, un essere eterno!
Dalla treccia della nuvola, armonizzo e canto inni di sorgenti d’acqua…
Così si dissetano i deserti dei cuori e le lande selvagge dei sogni…
E l’argilla è salvata e le pagine dell’oscurità sono ripiegate…
Non mi vedi più come un essere vaporoso in forma di fumo…
Non vedi più i miei passi come semplici tracce nell’aria…
Non attendi più il suono del vento mentre infuria con i suoi sussurri sopra il tetto degli affamati e nella bocca del vuoto…
Ho dovuto prendere in prestito dal monte le sue rocce imponenti
E dal mare il suo turchese, il suo zaffiro e il suo corallo, per agitare la polvere degli specchi e domandargli: Chi sei…?
Ora sono come una roccia nel mezzo di un deserto arido!
Soltanto una narratrice che scrive l’angoscia della sua esistenza che si dissolve fissando le cose fino alla loro fine…
Il vento e il sole cocente mi avvolgono
E il pettine del cielo acconcia i miei capelli così che i lineamenti della luce si risveglino e cavalchino il destriero della vita.

TAGHRID BOU MERHI – BIOGRAFI
Taghrid Bou Merhi, poete, shkrimtare, autore, eseiste, gazetare dhe përkthyese shumëgjuhëshe libanezo-braziliane. Deri më sot, ajo ka shkruar 23 libra, përkthyer 40 libra dhe prezantuar 35 libra. Taghrid është autore e shumë tregimeve për fëmijë, artikujve (120 artikuj), studimeve kritike dhe kërkimeve. Shkrimet e saj janë botuar në revista, gazeta, botime akademike dhe antologji kombëtare dhe ndërkombëtare (mbi 70 libra arabë dhe më shumë se 100 antologji ndërkombëtare). Poezitë e saj janë përkthyer në 47 gjuhë, janë analizuar nga kritikë letrarë dhe janë transmetuar në stacione radio ndërkombëtare. Ajo flet gjashtë gjuhë. Është anëtare aktive e platformave të ndryshme letrare dhe krijuese e redaktore e 10 revistave arabe. Ajo është anëtare këshillimore ndër dhjetë këshilltarët ndërkombëtarë të zgjedhur nga gjigandi mediatik kinez CCTV për poezinë. Taghrid është presidente e Ciesart LIBAN. Gjithashtu, është këshilltare e Unionit Ndërkombëtar të Intelektualëve Arabë në Autoritetin e Mediave për Çështjet e Përkthimit dhe këshilltare e platformës letrare të vendeve të Levantit për përkthimin letrar. Ajo është Ambasadore e Organizatës Botërore për Kreativitet për Paqen në Londër. Ka marrë shumë çmime ndërkombëtare.

BIOGRAFIA E TAGHRID BOU MERHI
Taghrid Bou Merhi, poetessa, scrittrice, autrice, saggista, giornalista e traduttrice libanese-brasiliana multilingue. Ha scritto 23 libri, tradotto 40 libri fino ad oggi e presentato 35 libri. Taghrid è una scrittrice di storie per bambini e autrice di articoli (120 articoli), studi critici e ricerche. I suoi scritti sono pubblicati in numerose riviste, giornali, riviste accademiche e antologie nazionali e internazionali (più di 70 libri arabi e oltre 100 antologie internazionali). Le sue poesie sono state tradotte in 47 lingue, analizzate da critici letterari e trasmesse su stazioni radio internazionali. Parla sei lingue. È un membro attivo di varie piattaforme letterarie e creative ed è editrice di 10 riviste arabe. È membro consultivo tra i dieci consulenti poetici internazionali scelti dal colosso mediatico cinese CCTV. Taghrid è presidente Ciesart LÍBANO. È consigliera dell’Unione Internazionale degli Intellettuali Arabi, nell’Autorità dei Media per gli Affari della Traduzione, e consigliera della piattaforma letteraria dei paesi del Levante per la traduzione letteraria. Ambasciatrice dell’Organizzazione Mondiale per la Creatività per la Pace a Londra. Ha ricevuto numerosi riconoscimenti internazionali.

Përktheu: Rifat ISMAILI