Krenar Zejno: Tabloja e kryqëzimit të Shën Qytetit

Qyteti s’do jetë më. As do të ketë qytet

Në sheshin e kryqëzimit të Shën Gjonit 

vetëm një kalë këmbëngul në piedestal

* 

Ajrit, arie e liturgjisë, shkofshi në paqe!

*

Minarja, ngulur majën ngrehinës përbri

si goditje nën brez, po shkulet për kullë   

Marazi i namazit, ja, do emetohet pullë!

*

Dhe një gji legjende, lënë jashtë betoni.

*

Qytet as do ketë më, nuk do jetë qyteti

Çka do mbetë do jetë tërë çka po ngjet

Tabloja e kryqëzimit të Qytetit, sheshit!

*

Dhe një gji betoni, lënë jashtë legjende

E fjalët e marazit, tek po shtypen pullë.

*

Ndërsa i vë të shkulin leshtë mes ploje

Karavaxhio i cyt figurat të zënë veshët

ballë gjithë asoj mizorie që u zënë sytë.

Për t’mos vënë kuje që brenda tabloje.

*

Qyteti s’do jetë më. S’do të ketë qytet! 

Po syri duron se s’ka daulle t’i kërcasë 

E sytë do të dinë si të këlthasin ujshëm

*

një të ardhme sysh që ujshëm këlthitën

Vëllimi poetik ‘Ungjij të vegjël plagësh’.