Dr. Neki Dredha: Atje është rrënja

Ҫështë ky dimër, tha, imë,

Mos të janë mbytur gjemitë?

Apo te thanë ndonjë gjë,

Ndonjë lajm që të mërzit?

*

Në Ramicë – më thanë –

Të kemi emëruar.

Lajmi, që më dhanë,

Më la të trishtuar.

*

Ik, ik, më tha nëna,

Ik, mos kundërshto,

Atje është rrënja,

Kucka qysh në kohë.

*

Atje janë malet,

Vatrat stërgjyshore,

Zilet dhe ҫokalet,

Sazet baritore.

*

Atje është kërraba,

Ҫetelja e bariut,

Atje është zhgaba,

Zemra e Kuqeziut.

*

Atje jehojnë gurrat,

Ujërat pranverore,

Vedrat dhe ҫeturat,

Enët bulmetore.

*

Atje zgjidhen burrat,

Urtët e kuvendit,

Të dëlirë si ujërat,

Burimet e shkëmbit.

*

Atje mbrujtën virtytet,

Dhuntitë njerëzore,

Atje zhduken huqet,

Sjelljet djallëzore.

*

Atje plot nderim

Të thonë ‘si u gdhive’?

Me një vërshëllimë

Kthejnë ballin e dhive.

*

Atje baret stanarja,

Faqja rrëmba-rrëmba,

Ku e ndjell dyjarja,

E ҫon edhe këmba.

*

Atje ia thotë thëllëza,

Këngës mirë e shtruar,

Që josh tej në rrëza

Synë e prushëzuar.

*

Atje njihet jeta,

Vuajtja dhe gëzimi,

Atje e vërteta,

Ndrin si diell agimi.

*

Kaq nëna më tha,

Zemra, shpirtit im,

Mëdyshje s’më la,

Më ngjalli besim.

*

Vajta me ta bashkë,

Si vala drejt limanit,

Më pritën me ashk,

Veshkë në mes të dhjamit.

*

E kujtoj ҫ’më tha

Nëna shpirtfisnike:

-Fshati është usta,

Kudhër profetike.