Irena Dragoti: Zyrtare…

Në një horizont të mundimshëm

me diej të penguar…

zemrën, gjeta si ngjyrë

me hijen bardhezi,

të asaj  çka desha më shumë!

Më mungojnë mëngjeset e saj

kur flisnim për kohën

e ti më vije gishtin në buzë:

– Mos fol!

-Mos e tremb dritën!

U gdhi…

*

Padija parakohe çeli lulëkuqe,

që i dorëzuan trupin valles së erës.

Të kujtohet kur të tregova për fallxhoren plakë,

ku lexova fatin?!

Ti qeshe si mimozat në qytetin tim

kur më përcillnin e prisnin nga fëmijëria.

– Dashuria është të të lërë kujtesa, – më the, –

-Është këngë lufte,

që dëgjohet dhe zhurmash, shumë qartë.

*

Më pas u grindëm për këngën fituese të festivalit,

që na pagëzoi si dallgë e shkëmb

Ajo është një lëndinë e egër pa rregulla;- këmbëngule,

Mua veç librat më kishin folur për të;

Sa pak zgjati kjo luftë…

pranvera, na gjeti në paqe.

*

Mallohem për marsin në mars!

Kur mbërritën kufijtë,

ndërruam orët.

Unë fillova të shkruaj për dashurinë,

si arkeologët për gërmadhat.

Ndihem e rritur sa një drojë gabimesh,

Kujdesem për shëndetin tënd tani

– Si je sot?

– A je lodhur?

Zyrtarisht miq të mirë!

Shoh shpesh ëndrrën, atë të madhen

të çoj zemrën aty ku më tha

se e duan fort!

Ajo rri pezull mes nesh

gati për të rënë te këmbët…