Irma Kurti: Tingulli i poezisë

Kur shpirti t’më flejë diku larg

i mbuluar me një mantel qetësie,

të tjerë do të shkruajnë vargje

po me kaq nostalgji e dhimbje.

*

Në morinë e njerëzve, me siguri

dikush do të kujtohet për mua:

”Ishte dhe ajo, shkruante vargje

me zemër jo të qetë e të trazuar”.

*

Kur shpirti t’më flejë larg, diku,

nën hijen e një lisi të lashtë,

ai do të zgjohet sapo të dëgjojë

magjinë e poezisë unike, të rrallë.

——————————————–

Irma Kurti: IL SUONO DELLA POESIA

Quando la mia anima dormirà lontano,

coperta da un mantello di serenità,

altri scriveranno dei versi avvolti

dal velo di malinconia e tristezza.

*

Nella miriade di persone, può darsi

qualcuno si ricorderà e dirà di me:

C’era anche lei che scriveva versi,

con il cuore irrequieto e turbolente.

*

Quando la mia anima dormirà lontano

sotto l’ombra della vecchia quercia,

si sveglierà appena sentirà il suono

di una poesia e della sua bellezza.