Zana Tako: Sikur të luhej politika si muzika…

Sikur të luhej politika si muzika, popujt do të deheshin nga lumturia, do të këndonin e do të vallëzonin, nuk do të qanin e nuk do të vajtonin.

Ekziston një ligj në muzikë, se nëse nuk ndjek ritmin e notave, gjithçka del jashtë programit, ashtu edhe në politikë, nëse nuk ekziston drejtësia në zbatimin e ligjit, gjithçka tjetër quhet korrupsion politik dhe shpirtëror.

Në muzikë nuk mund të bëhet korrupsion me notat, t’i zhvendosësh për t’i bërë qejfin la-së apo do-së, sepse tonet ndryshojnë e nuk përshtaten me ritmin në vazhdim, ashtu edhe në politikë, nëse zëvendësojmë të aftin me të paaftin, nuk do të kemi mbarëvajtje të mirë në zbatimin e ligjit në shoqëri, përkundrazi, të paaftët janë në gjendje të ndryshojnë jetën e mbarë një shoqërie, duke e kthyer në një kopsht të zbrazur nga lulet dhe fara e mirë.

Kopshtari (babai i kombit), nëse nuk kujdeset për kopshtin e tij, lejon që të mbijnë barëra të këqia. Nëse kopshtari nuk sheh do të thotë se është përtac. Nëse nuk dëgjon do të thotë se është i vetëkënaqur. Nëse nuk punon do të thotë se nuk ka vizion. Nëse vetëm ha e nuk prodhon do të thotë se vetëm shpenzon, e padyshim, kopshti të cilin e quan pronë të tij do të zbehet nga bukuria, do shkretohet e në të do të mbijë vetëm fara e shterpësisë.

Me ta marrë frymën fara e keqe nuk quhet inteligjencë, por dorëzim pa kushte përballë të keqit, të ligut që kërkon tokë atje ku nuk i përket. Nëse një farë e keqe kërkon të mbijë në tokën tënde (të shpirtit), atëherë është në inteligjencën tënde ta zhbish atë ose ta lejosh të rritet. Por fara e keqe është shtuar shumë. Por nga se është shtuar? Nga varfëria e shpirtit, nga përtacia e shpirtit, nga indiferenca e shpirtit, e cila simbolizon sot njeriun individualist, moskokëçarës, të dorëzuar ndaj fenomenit të së keqes.

Me pa e me u anjt! Por detyra e njeriut nuk është vetëm të shohë, nuk është as vetëm të dëgjojë, nuk është as vetëm të flasë e të mos veprojë, ndryshe fara e keqe zë vend atje ku duhet të ulet i mençuri. Fara e keqe ligjëron e nuk ndalet, në vend që të heshtë e të mos flasë për shterpësinë e mendimeve të saj.

Të mençurit nuk kanë lindur nga fara e keqe, ashtu sikurse i ligu nuk ka lindur nga fara e mirë.

I mençuri nuk zhvishet për të treguar mençurinë e vet. E keqja del cullak për të treguar, se i bën të gjitha për të arritur gjithçka që do.

Politika e zhvesh njeriun nga dinjiteti, nga ndershmëria dhe mirësia. Ekzistojnë disa lloj politikanësh. Ka nga ata që të shesin por nuk të blejnë. Ka nga ata që nuk të ulin, por dëshirojnë të qëndrosh vetëm në këmbë. Ka edhe nga ata që nuk të ofrojnë të hash kur vetë janë duke ngrënë. Ka edhe nga ata që të mbysin me fjalë politikani, e nuk kanë mëshirë të ta marrin edhe frymën e fundit. Ka edhe nga ata që fshihen e nuk tregojnë se ku janë. Ka edhe nga ata, që kur të ofrojnë një shërbim të marrin reston pa ta kursyer dinjitetin. Ka nga ata që të shkulin edhe qimen e fundit të flokut, për të mos mbirë asnjë fije floku tjetër në kokë.

Shumë lloj politikash ndryshojnë jetën dhe fatet e njeriut. Ndryshimi i ligjeve sipas oreksit të politikanit është gol mbrapa shpine, por këmbët e tyre tashmë janë mësuar të luajnë në fushën e popujve duke bërë kësi golash, e shpina e njeriut është bërë vulë e këtyre topave.

Njeriu vërtet është njeri. E keqja e politikanit është, se në kohën e zullumit mendon si njeri që zotëron gjithçka. Por nuk mendon se nuk i përket asgjë veç dashurisë, të cilën e ka lënë peng tek zullumi, pabesia dhe tradhtia ndaj vëllait të vet dhe ndaj Zotit, të cilit do t’i japë llogari atëherë kur nuk e pret!

Kthim pas nuk ka, por ka vetëm drejtësi e cila trashëgohet në jetën e amshuar!