Zanë Mali: Një fjalë e pathënë

Kam marrë një udhë

që nuk matet me hapa

a me fjalë të rënda mbi supe

*

në kthesë Dashuria më pret

me duar të zbrazëta,

unë përtej saj ec

mallin nga balli pa e fshirë.

*

Në një botë që thyhet çdo mëngjes

unë mbledh copëzat

dhe nuk bëjë zë.

*

Çështja ime nuk është lavdia

as froni i fjalëve

një kafshatë që ndahet

një liri që nuk më pengon të ëndërroj.

*

Nëpër plagët që hap koha

unë rrit një lule të egër

që nuk pyet për stinë

as për tokë.

*

Kam zgjedhur të jem

një fjalë e pathënë

në buzë të njeriut.