Ardian Haziri: Kur nata vdes

Mesdita është kapitur, midis reve të dendura,

Para se dielli të ngrihej në zenit.

*

Nata plakë, dergjet në shtratin e vdekjes.

Bashkë me të zezat e saj të frikshme,

Është shuar edhe flirti me djallin.

*

Sikur heshtja ta merrte fjalën;

Edhe agu i parë, do të ndriçonte më tepër;

“Jam i gjallë, në jetën e vrarë”;

Do të quhej një kryevepër.

*

Pranvera e mbushur me aromën e luleve;

Dimrit asnjëherë nuk i besoi, prandaj edhe lulëzoi.