Cikël poetik nga Mario Bellizi
Mario Bellizzi (born 1957), a poet of the Arbëresh minority of southern Italy, was born in San Basile in the province of Cosenza. His verse has appeared in various Arbëresh periodicals in southern Italy, as well as in Kosovo and Albania. Bellizzi currently lives in Trebisacce on the Gulf of Taranto. Among his verse collections are:Who are We Now?, Peć 1997; and Last Exit to Bukura Morea, Castrovillari 2003.
TRE TRËNDAFILA
Bleva tre trëndafila të kuq
e i ngallosa brenda gotës së zakonshme.
I pari trëndafil është kushtuar muezinit
të mjerë, që në agim na pëshpëriti në veshë
nga maja e Gjithësisë
lutje për shpirtrat tanë të qëlluar.
Të dytin trëndafil e mbajta për sytë e mi të trishtuar
dhe të etur për të kuqen-ikonë.
Trëndafili i tretë ishte një uratë për ty
trup prej mjalti dhe papirusi
trup i ngjeshur me brumë ishujsh
kravela1 me trajtë petali.
1. bukë shtëpie
SKOTISA1 NATËN
Natën e bëra thela thela me toprën2 e përrallëvat
gjaku i saj është dritë
(si dinë edhe dallëndyshet!)
po nani, nani çë ngë kam më ku të fshihem
ku të prëhem?
Do të doja të kumbisesha mbi një shtrat
me nënkrija3 kashte e dy ëngjëj për anë
me errësirën çë pikset si gjizë …
Po nani çë skotisa Natën s’është më e mundur!
Shih ç’dëm bëra!
Nxëra sytë4 me duart e mia e qëndrova si buriu5!
1. therta
2. sëpatën
3. jastëk, nënkresë
4. u verbova
5. urithi
LE TRE ROSE
Ho comprato tre rose rosse
le ho messe nel solito vaso di cristallo.
La prima rosa era per il muezzin
che all’alba ci ha sussurrato
dalla cima dell’universo
preghiere per le nostre anime addormentate.
La seconda rosa per la tristezza dei miei occhi
assetati di fuoco icona.
La terza rosa era un dono per te
corpo di miele e papiro
corpo impastato con lievito di isole
pane a forma di petalo.
HO SGOZZATO LA NOTTE
Ho fatto a pezzi la notte con la scure delle favole
il suo sangue è luce
(come sanno anche le rondini!)
ma ora, ora che non ho dove nascondermi
dove riposerò?
Vorrei adagiarmi su un letto
con cuscini di paglia e due angeli accanto
assieme alle tenebre che si ragrumano come ricotta …
Ma ho massacrato la Notte e non è più possibile!
Che ho combinato!
Come la talpa sono diventato orbo con le mie mani!
TË MBULÙARAT
Për së llargu buthtohet
se ata janë të huaj
flasin me veten
duken korrabaça1 të zhveshur
pa stolitë e pa ngjyrat e tyre.
Lëvizen sikundër t’ishën te një amfiteatër
sy të pështjellë2
në një dritë të vjetër.
Venë tue gjetur thomse të Mbulùarat
ato, cìlave, tė gjégjėme,
fjâlen bështėrme 3 tė pār
gjëat pasėnjën,jets pâ
zàle e pâ ambnī me mō’n.
1. lugata
2. mështjellë
3. krijuese
DIMRI I MËRGIMIT
Poeti vë çofa1 të kuqe te dera e natës
mbushin me puzëm2 fjalësh
vargjet e tij sa të rrinë shtuara në kohë.
Po largësia është largësi
një thikë e ehjur3 çë shpon
zëmrën e ëndërrave
e e bën cikërrima4.
Dimri i mërgimit bën të thahet dega e trëndafilit
dhe s’gjënden lule të tjera
ndër trevat e trëmbësisë.
Në lëmë kreshta pa grurë
zogjtë s’kanë çë të bëjnë
fjuturojnë të reksur5 mbi retë.
1. çufla
2. niseshte
3. mprehur
4. copëza, grima
5. trembur