Poezi në shqip dhe italisht nga Mario Bellizi
MOI I MAJIT
Sa i bukur ish moi i Majit
buronte nga honi i shpirtit të motit
zëri dhe muzika atë natë
poshtë maleve me emëra arabë.
Gjergji – fllad me pentagram diellor –
Pjetri – jerm muzikor i stilizuar –
të dy Zotra të Dionizit
më sillnin dora-dora
ndër shkretëtirat e mallit
ku janë të rralla trëndafilat pa të djegur.
MESE DI MAGGIO
Com’era bello il mese di maggio!
Sgorgava dal fondo dell’anima e del tempo
la voce e la musica quella notte
sotto le montagne dai nomi arabi.
Giorgio – zefiro dal pentagramma solare –
Pietro – delirio musicale stilizzato –
entrambi sacerdoti di Dioniso
mi conducevano per mano
nei deserti della nostalgia
dove rare sono
le rose non bruciate.
LETHE
Pokëdhin1 çë stateja
me pak hare
mat agimin
dy hëna e katër yj
trim trihimisu2
ec drejt jugut
atje vajzat qindisin
pëlhura me shega të kuqe
e diellin si rrogjè3
çë derdh ujë argjëndi
kush e pi harron udhën e shtëpisë
i dalin përpara korrabaça e qiparisa të bardhë.
Ec mbatan trim
jugu është një tufë xigarelash4
një kryqevotë zërash.
1. pastaj, prandaj, 2. shkundu, ndezu; 3. qyp, 4. ordele.
LETHE
Poiché la stadera
senza gioia
pesa l’alba due lune e quattro stelle
tu giovane ribellati
va’ verso sud
le ragazze là ricamano
stoffe con melograni rossi
e il sole a forma di orciolo
che versa un’acqua d’argento.
Chi la beve smarrirà la strada di casa
incontrerà fantasmi e cipressi bianchi.
Va’ da quelle parti giovane
il sud è un fascio di nastri colorati
un crocevia di voci.
TURE MENDUAR MUZIKËN
E kështu mbi faltoren ëngjëj shkumësi1
përgëzohen
me violinistë magjikë mesdhetarë.
Pleqtë përshëndetin kapitelet
dritë të vogla e të zbehta
i buzëqeshin violëzës
Mjeshtri tund në tymin e livanit2.
shkopin e llakuar
një përrallë me fëmijë celofani
dhe tonelata pluhuri shekujsh
çfarëdo që të thotë
zëri recitues i një diakoni të përgjumur.
1. ngjipsi, 2. temjanit.
PENSANDO LA MUSICA
E così sull’ara Angeli di gesso
e violinisti magici del Mediterraneo
si complimentano.
I vecchi salutano i capitelli
lucette incerte sorridono alla viola
Il maestro agita nel fumo d’incenso
la bacchetta di lacca
una favola con bambini di cellophan
e tonnellate di polvere di secoli
checchè ne dica
la voce recitante di un diacono sonnolento.
UDHË
Pa fjalë mbrëmja rrëzbis1
jirat2 e udhëve
hijet e shtëpive.
Muret të mbyllur me gëlqere
ruajnë shekujt
lojërat e vajzave
arkitekturën, pleqtë.
1.fërkon, puth, nget, 2. ijët, këndet.
STRADE
Senza parole
la sera ruvidamente sfrega
gli angoli delle strade
le ombre delle case.
I muri sigillati con calce
conservano i secoli
i giochi delle ragazze
l’architettura, i vecchi.
JUG
Era e djegur
fshinte qiellin
retë.
Burimet e shpirtit të jugut
janë të thata.
Bota – një ngjyrë
e para e piksur.
Dherat – një rrahallë1
Është vështirë për mua
plis deltine
të mos dëshëroj një pikë ujë.
1.grahmë.
SUD
Il vento arso
spazzava il cielo
le nuvole.
Le sorgenti dell’anima del sud
sono seccate.
La terra – un colore
il primo creato.
I campi – un rantolo.
È difficile per me
zolla d’argilla
non desiderare una goccia d’acqua.
BIE SHI
Bie shi.
Një shi argjendi
bie nga qielli i hirtë.
Tani shtëpitë të bardha
të djegura nga dielli i fushave
duken pa banorë.
Malet janë të errët.
Rrugët pa fëmijë.
Her’e herë
një nënë këndon
në hijen e mbrëmjes.
PIOVE
Piove.
È una pioggia d’argento
che cade dal cielo di cenere.
Ora le case bianche
bruciate dal sole dei campi
appaiono disabitate.
I monti sono bui.
Le strade senza bambini.
Di tanto in tanto
una mamma canta
all’ombra della sera.
VJESHTA
Vjeshta
si parmendë e t’holqur1 prej Ausit
hapi plisat e qiellit
e mbolli me farë ari
dashuritë tona.
Mbi Botë lindi një parajsë e bjerrë
me ëngjëj e djaj.
Dimri fillon të bëjë baxhanin2
tue shtrëmbuar3 kurrizin e ullinjve.
1.të shqyera, 2. trimosh, 3. përkulur.
AUTUNNO
L’autunno
come aratro tirato dal Fato
ha squarciato le zolle del cielo
e seminato con chicchi d’oro
i nostri amori.
Sulla terra è nato un paradiso perduto
con angeli e demoni.
L’inverno comincia a fare il bravaccio
piegando le schiene degli ulivi.