Cikël poetik, shqip–italisht nga Mimoza Pulaj

 

Njeriu virtual

 

Shikimi i tij
skllav modern.
Në qendër të njerëzimit.
Sepse është jashtë. Pa tingull.
Dëshirat e tij
lulëzojnë atje:
ku të gjithë njohin të gjithë.
Njeriun
që me një dorë jeton
nuk e njeh askush.
Një boshllëk i veshur me asgjë.
Jam pak unë, pak ti…

 

L’uomo virtuale

 

Il suo sguardo:
schiavo moderno.
Nel centro dell’umanità.
Perchè è fuori. Senza suono.
I suoi desideri
sfiorano
dove tutti conoscono tutti.
L’uomo che con una mano vive
non lo conosce nessuno.
Un vuoto vestito con niente.
Sono un po’ io, un po’ te…

 

 

Balerini i vogël

(Një grimcë xhel syri, e shkëputur)
Hajdut nuk është.
As nga turpi fshihet.
Balerin i vogël, në dalldinë e një kërcimi.
Në sy do të më mbetet. Përgjithnjë.
Aty ku rri shpirti.
Të më ngjyrosë ëndrrat
derdhur mbi jastëk.
E ëmbëlsisht një ditë
vargun tim të fundit të këndojë. Duke u dridhur.
Si një mjelmë. Në liqenin e syrit.

 

Piccolo balerino

Non è un ladro.
E non si nasconde dalla vergogna.
Piccolo balerino. Dalla pazia di un salto.
Nel mio occhio resterà. Per sempre.
Dove sta l’anima.
Per colorare i sogni
versati sul cuscino.
E dolcemente un giorno
il mio ultimo verso canti.
Come un cigno. Nel lago dell’occhio.

 

Përveç meje

Një rreze që përshkon retë, më solli: zërat e nje kohe që ulërinte…
Rrudhosur gurët
dhe vajza mezi mësohej të ishte e kujdesshme ndaj zhurmës.

Një bilbil i trembur.
nga fryma e dy trëndafilave.
Fluturim i qepur mbi jastëk.
Një kumbull që më pret.
Midis psherëtimave, buzëqeshjeve e ëmbëlsive të pafundme.
Solli gjithçka nga vëndlindja kjo rreze.
Përveç meje.

 

A parte me

Un raggio che attraversa le nuvole mi portò:
le voci di un tempo che urlava…
Rugosi i sassi
e la ragazza che a mala penna imparava a stare attenta al rumore.
Un usignolo spaventato
dal respiro di due rose.
Volo ricamato sul cuscino.
Un prugno che mi aspetta
anche quando non ci sarò più.
Tra i sospiri, i sorrisi e la dolcezza infinita.
Portò tutto dal luogo di nascita questo raggio.
A parte me.

 

Jeta ime

Dhe hijen ma than
zjarri i syve të tu të paqartësisë e zhgënjimit…
Shtrënguar përqafomë, jeta ime,
si një gëzim brenda një gëzimi:
kllapë e rrumbullakët brënda asaj katrore.
Përkëdhelmë, jeta ime,

si një poezi me vargje fryme.

 

 

Vita mia

Mi asciuga anche l’ombra
la fiamma dei tuoi occhi dell’incertezza e illusione.
Stretto abbracciami, vita mia
come una gioia dentro una gioia:
parentesi tonda dentro quella quadra.
Accarezzami, vita mia
come una poesia dai versi del respiro.

 

Vagëllim

Nuk kanë rimë vargjet e mia: vagëllim.
E si ai një libër janë.
Që fletët nuk i mbarojnë. Kurrë.
Nuk mundem të di çdo përgjigje.
As të gjitha pyetjet. Nuk është e thënë.
Madje ato që s’njoh a duan të më degjojnë?
Por për këtë jam e sigurt: gëzoj.
Kur shoh grumbull resh.
Për ta marrë në sy farën e gjallë
që dallgëzon cdo botë. Embëlsisht!

 

 

Vaghezza

Non hanno rima i miei versi: vaghezza.
E come lei un libro sono.

Che non finisce i fogli. Mai.
Non posso sapere ogni risposta.
Nè tutte le domande.
Quelle che non conosco vogliono sentirmi?
Ma di una cosa sono sicura: gioisco.
Quando guardo un insieme di nuvole.
Per prendere negli occhi il germoglio vivo
che inonda ogni mondo. Dolcemente!

 

 

Buzëqeshja e nipçes

Përpara syve të zemrës sime. Ëndrra: dy e nga dy.
Krahë ngjyrash verbuese.
Bëj të fluturoj buzëqeshjen tënde
mbi fytyrat e tyre.
Dhe nuk rresht kurrë së ëndërruari!
I bashkoj. Në pëllëmbë të dorës.
E i gjithë Universi xixëllon! Në varkën time të Noè-s.

 

 

Il sorriso del nipotino

Davanti agli occhi del mio cuore. Il sogni: due a due.
Le ali di abbaglianti colori.
Faccio volare il tuo sorriso
sui loro volti.
E non smetto mai di sognare!
Li unisco. Sul palmo della mano.

E tutto l’universo scintilla! Nella mia barca di Noè.

 

 

Vargu im

Me zërin, duart që dridhen
poshtë lëkurës së ujit.
Dritë i bën vetëm vetja. I mbyllur.
Pa shumë ngjyra.
Të lëshojë do hidhërimin, në fund të detit.
Si një ujëvarë që derdhet. Për dashuri.

 

Il mio verso

Con la voce, le mani che tremano
sotto la pelle dell’acqua.
Chiuso. Senza molti colori.
Ma si fa luce da sé.
Vuole lasciare l’amarezza nel fondo del mare.
Come una cascata che scorre. Per amore.

 

 

E vërteta

Asnjë
nuk i gjen dot shtëpi. Në botën e errët.
Zakon të keq ka: shkëlqen. (Tepër lakuriq.)
Në luftë
gjithnjë viktima e parë.
Bijë e kohës.

 

 

La verità

Nessuno
le ha trovato una casa. Nel mondo buio.
L’abitudine cattivo ha: brilla. (Troppo nuda)
In guerra
sempre la prima vittima.
Figlia del tempo.

 

 

Prindërve

Në tokë dhe në flakë dy pemë.
Nga dielli shënuar: të fisëm.
I marrë malli im!
Arratisen trungjet. Në nyjet e tyre besnikë: ngashërimet.
Poshtë kërpudhave llafazane të kores:
puthje plagësh të fshehura.
Nuk mund të përfytyrojnë
një gjelbërim më të shkëlqyer
kujtimet.
Në mes të këtij argjëndi
nje degë e vogël. E lumtur. Rrezatuese.
Ndërmjet dy kurorave ndërthurur
nëpër flakë zhytet. Pa u djegur.
Nga gëzimi, të ndritshëm bisqet e butë:
fjalët e ëmbla. Në gjuhën time të lindjes.
Me sy i dëgjoj.
Ndihem: shpirt i lulëzuar.

 

 

Ai genitori

In terra e fuoco due alberi.
Dal sole tracciati:nobili.
Folle, la mia nostalgia!
Fuggono i suoi tronchi.
Nei loro fedeli nodi: i singhiozzi.
Sotto pettegoli funghi della corteccia:
i baci delle ferite.
Nascosti.
Non possono immaginare
un verde più brillante
i ricordi.

In mezzo a tale argento,
un piccolo rametto. Felice. Raggiante.
Tra due chiome intrecciate,
sprofonda nelle fiamme. Senza bruciare.
Sfavillanti di gioia i teneri germogli:
le dolci parole. Nella mia lingua natale.
Con gli occhi le ascolto.
Mi sento fiorire. Nell’anima.