CIKËL POETIK, SHQIP-ITALISHT NGA MIMOZA PULAJ

VETMIA

 

Bankë shkolle jam

Në një fshat të bukur.

Varfëria mbjell vetminë. Boshin e trishtë.

E mall kam për atë fëmijë të vogël,

që do të vijë tek unë… por s’mundet.

Me lotët e mia, një skulpturë mund të bëj E shumta. Si ëndërr.

Të ulet te supet e mia… si dallëndyshe!

 

A thua  me kitarë,

çdo mëngjes,

NJE PESHK I MADH këndon himnin e flamurit?

 

LA SOLITUDINE

 

Banco di scuola sono

in un bellissimo villaggio.

La povertà semina solitudine. Il vuoto triste.

Mi manca quel bambino,

che vuole venire da me …ma non può.

Con le mie lacrime, una scultura posso fare. Al massimo. Come sogno.

Per sedere sulle mie spalle…come una rondine!

 

Forse con la chitarra,

ogni mattina

UN PESCE GROSSO canta l’inno nazionale?

——————————————————

ËNDRRA

(Nga një dritare treni)

 

Gjethe e petale pa formë. Harqe pa kohë.

Si vizatime pulëbardhash, të lira…

E paarritshme, nuk dridhet era.

As nga zhurmë rrotash

e as nga fishkëllimë bilbilash.

 

Unë, kush jam unë?

Që përqesh rregullat… brenda lë formulat

e nxjerr jashtë gjithë ëndrrat?

 

I SOGNI

(Dal finestrino del treno)

 

Foglie e petali senza forma. Archi senza tempo.

Disegni di gabbiani. Liberi.

Irraggiungibile non trema il vento.

Né dal rumore delle ruote,

e né dai  sibili e fischi del treno.

 

 

Io…chi sono io?

Che derido le regole…dentro lascio le formule

e tiro fuori  i sogni.

———————–

 

KLITHMË REBELE          

 

Barkzbrazur. Buzë – etur. Mes dhimbjesh,

e sëmurë: klithma ime.

Sa herë i është drejtuar qiellit!

Por nuk e dëgjon njeri. Në tokë!

 

Ah, rrjedhën e lumit, nuk e ndryshon dot… një pikë ujë!

 

Por nuk dorëzohet. REBELE.

Në drejtim tjetër largohet. Edhe sikur ta tallin, ta përqeshin:

je ndryshe!

 

GRIDO RIBELLE

 

Affamato. Assetato. Tra dolore

e malattia: il mio grido.

Quante volte si è rivolto al cielo!

Ma nessuno ascolta. Sulla Terra!

 

Ah, non può cambiare il flusso del fiume una goccia d’acqua!

 

Ma non si arrende. RIBELLE.

Va dall’altra parte. Anche se la deridono ,

prendono in giro: sei diversa!

———————————–

VOGËLUSHE  KURESHTARE

 

Kur bien më shumë pika shiu

Mbi qerpikët e mi?

 

Nëse vrapojnë ujërat buzë rrugës

apo rri…si bari?…si kumbulla?

Oh, të lumtur janë, ata! Dhe pa ombrellë. Gjithnjë.

 

Nëse fort lëvis një shkop në ajër

përse era më përkëdhel fytyrën

edhe kur dielli dorën më përvëlon?

 

Nuk e di nëse miku im YLLI POLAR

i zë veshët me duar

të mos dëgjojë bubullimat.

 

BAMBINA  CURIOSA

 

Quando più gocce di pioggia cadono

sulle mie ciglia?

 

Se corro nelle acque sul bordo della strada

o rimango…come l’erba? come il prugno?

Oh, felici sono loro. E senza ombrelli. Sempre.

Se si agita un bastone in aria

perché il vento mi coccola il viso

se il sole mi brucia la mano?

 

Non so se la mia amica stella polare

con le mani chiude le orecchie

per non sentire i tuoni?

—————————-

ZJARRI

 

E shoh gjithnjë atë vend. Si vegim.

Në fund të kopshtit, te trëndafilat.

Midis dy xhamave të vegjël, copa letrash lija.

Mbushur me zhgaravina!

 

Ç’ishin?

 

Gërma, që të gjitha akoma nuk i njihja?

Dëshirë, që motra mbas derës,

për të më trembur mos fshihej?

Pikëllim, kur babai më thoshte se yjet larg nga ne ishin.

Te paarritshëm!

Apo e vërteta që kërkoja…nga Dielli? Nga Hena?

Oh, atij zjarri të vogël

që më digjte brenda,

i isha besnike! Si një loje fëmijërie…

POR NUK MUNDA MË TA FSHIHJA.

Sepse nuk perëndonte. Kurrë.

 

IL FUOCO

 

Vedo sempre quel posto. Come visione.

In fondo al giardino.Alle rose.

Tra due piccoli vetri lasciavo pezzi di carta.

Pieni di scarabocchi!

 

Che cosa erano?

Lettere di cui non sapevo ancora nulla?

Desiderio: la sorella dietro la porta

non si nascondesse per spaventarmi?

Dolore, quando mio padre mi diceva che le stelle erano

lontane  da noi? Irraggiungibili!

O la verità che cercavo dal Sole?dalla Luna?

Oh, a quel piccolo fuoco

che mi bruciava dentro

gli ero fedele come un gioco d’infanzia.

Ma non potevo più nasconderlo.

Perche non tramontava. Mai.

———————————

UNAZË UDHËTIMI

 

Vish gëzimin o njeri!

Frymë të merrni. Bashkërisht. Mbi një UNAZË udhëtimi.

I  gëzuar do të presësh çdo fillim.

E po ashtu çdo fund: agim. KTHIM I PËRJETSHËM!

 

CIRCONVALLAZIONE

 

Indossa la gioia, uomo!

Che respiriate insieme. SU UNA CIRCONVALLAZIONE.

Felice aspetterai ogni inizio.

E così anchè ogni fine: alba. ETERNO RITORNO!