Dy poezi të Vaid Hyzotit vijnë në italisht nga Mimoza Pulaj
Mimoza Pulaj
ALZAJMER
Të them: si nuk bëmë kurrë dashuri!
Ndërsa ti qesh dhe më kujton
Vëndet ku bashkë shtratin kemi ndarë…
Nuk kupton magjinë që më bën me alzajmer:
Me ty, me ty përherë
Më duket “hera parë”.
PAZZIA
Ti dico: come non abbiamo mai fatto l’amore!
Mentre ridi e mi ricordi i posti in cui abbiamo condiviso il letto…
Non capisci, la tua magia mi fa venire Alzheimer:
Con te, con te sempre
Mi sembra “la prima volta”.
LOTËT
E di:
Ajo atje larg, sa herë që flasim,
E mbyll kompjuterin me dy pika lot…
Lotët e saj faqeve të mia rrëshqasin,
Më djegin, më dhëmbin si gurë të fortë.
Rrëshqasin dhe më krijojnë rrudha në fytyrë,
Dhemb mollë e Adamit, se jam burrë dhe s’mund të qaj.
Më fton të ngjitem në rrudha, si rrugë e vetme
Të gjëndem pranë syve të saj…
LE LACRIME
Lo so:
Lei , lì lontano , ogni volta che ne parliamo,
Spegne il computer con due lacrime…
Le sue lacrime scivolano sulle mie guance,
Mi bruciano, mi fanno male come pietre dure.
Scivolano e creano rughe sul mio viso,
La mela di Adamo fa male, sono un uomo e non riesco a piangere,
Mi invita a salire sulle rughe ,come l’unico modo
Per avvicinarsi ai suoi occhi.