Mimoza Pulaj sjell në italisht poezinë e Vaid Hyzotit

Përktheu Mimoza Pulaj

 

KUR DO TË RRITESH? 

Ende s’e di kur do të rritesh

e ndjej që po mpakem nga dita në ditë…

Gëzoj që shokë mu bënë fëmijtë.

Dhe djali, i vogli, thuajse është bërë burrë;

veç ti, e dashur mbështjellë me llastime…

Ah, ti s’ do rritesh kurrë.

 

RESTERAI SEMPRE LA STESSA 

Amore, non so ancora quando crescerai,

sento che mi sto indebolendo giorno dopo giorno…

I miei figli, ormai grandi, il piccolo quasi uomo,

sono diventati miei amici e mi riempiono di gioia;

solo tu,  sei diversa, avvolta dalle mie coccole…

Ah, tu, amore mio, resterai la stessa di sempre.

 

LUMI

Një lumë ka lënë shtratin bosh në vendlindje,

as gjeologët, sizmologët nuk e dinë pse…

Një lumë që thyen malet, që gërryen fëmijërinë time,

vetëm emrin ka lënë atje…

 

Pata lëshuar britmën e mallit,

dhe maleve ku rrjedh iu krijuan të cara,

dhe pemët pa mua në buzë të lumit,

janë pa gjethe, krejt të thara…

 

Një lumë që unë e thirra të lëvizte në vena e kapilare,

ka gjetur poshtë deteve dhe oqeanit një udhë të fshehtë,

të më bëhet kompresë kur digjem në ethe,

të më lëvizë në deje, të me mbajë… në jetë!

 

IL FIUME

Un fiume ha abbandonato il suo alveo natale,

né i geologi, né i sismologi sanno perché e come…

Un fiume che spezza le montagne, che erode la mia infanzia,

ha lasciato lì solo il suo nome…

 

Quando ho lanciato un grido di nostalgia,

le montagne dove scorreva nel cuore si sono crepate

e gli alberi sull’argine del fiume

spogliati, completamente secchi dal dolore.

 

Quel fiume ha trovato una via segreta sotto i mari e l’oceano,

perché l’ ho chiamato a scorrere nei capillari e nelle vene,

per diventare un impacco per la mia febbre che brucia,

per tenermi in vita, per starmi vicino… sotto la pelle!

 

AJO E DI…

Ajo e di se ka vite

shumë herë për të kam vdekur…

Dhe kurrë një ngushëllim

mua nuk më dha…

Veç të qajë për një tjetër

gjithnjë e kam gjetur…

 

Ajo e di se përsëri sot

për të unë vdes akoma…

Ajo qan dhe lutet për të ikurin e pakthyeshëm,

pa sjellë një luleputhjeje

për mua që rroj në koma…

 

Dhe mbase kështu do të shkojë një jetë:

ajo pret dikë tjetër

për të vazhdoj të vdes unë…

Sepse i vdekuri në shtëpine e tjetrit

duket përherë sikur është në gjumë!

 

IL FUGGITIVO INVISIBILE

Lei sa, ci sono anni

che molte volte, per lei, sono morto…

E non mi ha dato

alcuna consolazione…

L’ho sempre trovata

assorta, solo a piangere per un altro, molto…

 

Lo sa, di nuovo oggi,

per lei muoio ancora…

Piange e prega per il fuggitivo invisibile,

senza portar un bacio-fiore

a me che vivo in coma.

 

E forse cosi andrà la vita:

lei aspetta qualcun altro

io per lei continuo a morire…

Perché il morto nella casa di un altro

sembra sempre dormire.

 

BINTE SHI

Vetëm unë i ndjeva gjarpërinjtë e rrufeve

kur ike. Hape ombrellën. Binte shi atë ditë…

Sa mirë që kokën s’e ktheve,

se do kuptoje, se as qepallat,

as qerpikët

nuk janë çadër për sytë!

 

PIOVEVA

Solo io sentii i serpenti dei fulmini quando te ne andasti

quel giorno.  Apristi l’ombrello . Pioveva…

Che non voltasti la testa, meglio

ti saresti resa conto, né palpebre,

né ciglia

per gli occhi sono ombrello.

 

KURRË MOS E TAKOFSHA!

Atë që dua ende nuk e kam takuar. Dhe askush nuk e njeh.

E kam rritur me dëshira të fshehta, e kam mbajtur brënda meje.

E kam ruajtur të vogël, të brishtë

dhe e përkëdhel tinës të tjerëve,

si gruaja që kurrë s’ka patur e s’do ketë fëmijë

dhe me gëzim vrapon të zgjedhë e të blejë rroba për bebe…

 

Atë që dua kurrë nuk e kam takuar dhe kurrë nuk do të rri me të,

sapo e shoh e zgjas duart më fshihet në terr…

Dhe rri e krijoj dhe e rikrijoj cdo ditë me tipare më të plota…

Kurrë mos e takofsha, se ëndërrat do më humbnin

dhe pa ëndrrën për të bukurën ftoj vdekjen: eja dhe më merr!

 

CHE IO NON LA INCONTRI MAI

Quella che voglio non l’ho ancora incontrata. E nessuno la conosce.

L’ho cresciuta con desideri segreti, dentro di me eravamo vicini.

L’ho mantenuta lì giovane, fragile

e la accarezzo di nascosto agli altri.

Come la donna che non ha mai avuto e non avrà mai un figlio

e corre felicemente a scegliere e comprare vestiti per bambini…

 

Colei che amo non l’ho mai incontrata e non starò mai con lei,

mentre la guardo, allungo le mani e si nasconde nel buio…

E sto a crearla e ricrearla ogni giorno come una gemma fiorita…

Che io non la incontri mai, perché perderei i miei sogni,

il cammino a colori della mia vita.

 

SYRI I NJË VAJZE

Kjo vajzë që vuan hiret e saj të bukurisë,

kalamendet, mezi gjen shteg të ecë në rrugë,

rrethuar, shigjetuar nga sy epshorë,

që zgjaten ta mbajnë,

por e bëjnë rrugën të ngushtë…

 

Padashur i zgjas dhe vështrimin tim,

të ecë në sytë e mi edhe unë dua…

Por sytë e saj kërkojnë tjetër vështrim,

ta mbajë të ecë drejt,

jo vetëm ta bëjë… grua!

 

OCCHI LUSSURIOSI

Questa ragazza che soffre le sue grazie di bellezza,

imbarazzata, riesce a malapena a camminare per strada,

circondata, trafitta dalle frecce di occhi lussuriosi,

che si allungano per trattenerla,

ma rendono la strada stretta…

 

Il mio sguardo estendo casualmente,

oh Madonna, voglio anch’io che cammini nei miei occhi…

Ma i suoi occhi cercano un altro sguardo,

che la prenda per mano per camminare sicura,

non bramoso del suo corpo… di donna!