Astrit Lulushi: William Faulkner
William Faulkner, lindur në New Albany të Misisipit (1897 – vd. 1962), cilësohet titan i letërsisë amerikane, por rruga e tij drejt suksesit nuk ishte e qetë – atij iu desh “të humbiste nga sytë bregun para se të gjente horizontin”.
Me shpërthimin e Luftës së Parë Botërore, ai u përpoq të regjistrohet në ushtrinë amerikane, por u refuzua pasi ishte shumë i shkurtër, kështu që iu bashkua Royal Air Force kanadeze.
Më pas, u regjistrua në Universitetin e Misisipit, por përpjekjet e tij rezultuan në notën “D” në anglisht.
Ai bënte punë të ndryshme dhe kishte botuar një sërë poezish, por ishte lëvizja e tij në New Orleans-in bohem që e vendosi atë në një kurs të ri, duke kaluar nga poezia në prozë.
Tre romanet e tij të para ishin mesatarisht të suksesshëm, por edhe e futën atë në mosmarrëveshje me botuesit.
Kështu, në vitin 1928, Faulkner filloi të shkruante “The Sound and the Fury”, duke përdorur një stil të ri si Odissey i James Joycit. Romani nuk pati sukses menjëherë, por Faulkner e “kishte gjetur horizontin, vetëm pasi kishte humbur nga sytë bregun”, duke shënuar kulmin e eksperimentalizmit të tij të hershëm post-Joycean.
Kur Faulkner filloi të shkruante historinë që do të zhvillohej në ‘The Sound and the Fury’, ajo “u titullua paraprakisht ‘Twilight’. Por ndërsa historia përparoi në një vepër më të madhe, ai e riemëroi atë, duke e nxjerrë titullin nga monologu i famshëm i Makbethit të William Shakespeare:
“Nesër dhe nesër dhe nesër,
Zvarritet me këtë ritëm të vogël nga dita në ditë
Deri në rrokjen e fundit të kohës së regjistruar,
Dhe të gjitha të djeshmet tona i kanë ndriçuar budallenjtë
Rruga drejt vdekjes me pluhur. Fik, fik, qiri i shkurtër!
Jeta nuk është veçse një hije në këmbë, një lojtar i dobët
Që struket dhe shqetëson orën e tij në skenë
Dhe pastaj nuk dëgjohet më: është një përrallë
E thënë nga një idiot, plot zë dhe tërbim,
Duke mos nënkuptuar asgjë”.
Please follow and like us: