Angela Kosta: La penna potente di Maria Teresa Liuzzo ritorna con il suo 13esimo libro di poesie

Dopo vari romanzi e libri di poesie pubblicati, dopo la trilogia tradotta in diverse lingue del mondo, Maria Teresa Liuzzo ritorna tra i lettori con la sua penna potente con il 13 libro di poesie: “IN VEGLIA D’ARMI E PAROLE – Sogno ancora di te ciò che non muore”.

Maria Teresa Liuzzo è nata nel 1956 a Saline Montebello e vive a Reggio Calabria.
Lei è Docente universitaria, giornalista, critica letteraria, scrittrice, poetessa, drammaturga e Direttrice della Rivista Internazionale di Arte e Cultura “Le Muse.”
Maria Teresa Liuzzo ha iniziato a pubblicare per la prima volta nel 1970.

Ecco casa dice la poetessa riguardo al suo nuovo libro di poesie:

È bellissimo avere questo libro fra le mani ancora fresco di stampa, sentire il profumo della carta, perdersi nei colori, sentire il battito del proprio cuore e il profumo della propria anima e di coloro che si sono impegnati nella realizzazione di questo progetto: i grandi Professori e Studiosi: WafaaRaouf e Mauro D’Castelli e, il Professore Antonio Catalfamo dell’ Università di Messina, studioso, critico letterario, oltre che saggista e ottimo poeta. Un ringraziamento particolare va a mio figlio Davide Borruto al quale ho dedicato il libro, Vice Direttore e Direttore Editoriale della Rivista Internazionale di Arte e Cultura “Le Muse” che si occupa dei miei scritti sacrificando i rari momenti liberi della sua professione di avvocato”.

Riportiamo qui una parte della postfazione a cura della ProfessoressaWafaaElBeih, Ordinario di Lettertura Italiana Moderna e Contemporanea, Direttrice del Dipartimento di Italianistica presso la Facoltà di Lettere, Università Helwan Al Cairo e Professoresa di Letteratura Comparata presso Università ”La Sapienza” a Roma:

La presente raccolta poetica di Maria Teresa Liuzzo risulta, a partire dal titolo, un’opera pluridimensionale. Una prima dimensione nasce dalla convivenza tra sogno e realtà. Nel sogno si intuisce una nuova possibilità di essere nel mondo; la modalità del fare egoico lascia spazio al lasciare accadere, alla possibilità di vivere nella consapevolezza dell’eterno sacco cui è destinata la vita.Verso questo lasciare cadere sono protese le parole di Liuzzo che rimangono, paradossalmente, tanto attaccate alla realtà, ad un dolore che sfugge ad ogni tregua. Questa dimensione di attesa in cui pare sospesa la poesia Liuzziana modifica le unità rigide di tempo e spazio: il tempo si fa flessibile, elastico, come ci fanno intuire i martoriati orologi di Dalì: in Liuzzo, passato, presente e futuro sono presenti simultaneamente, nella stessa dimensione…

Portiamo inoltre, anche una parte della recensione dello studioso, critico letterario, saggista, poeta e Professore all’Università di Messina Antonio Catalfamo.

Evidentemente Maria Teresa Liuzzo ha sofferto molto nella sua vita reale, il suo amore è rimasto inappagato, a causa dell’incomprensione che circonda le anime elette e fortemente sensibili, talvolta addirittura “violentato”, vilipeso. Ma lei ha continuato a seminare amore, instancabilmente, e continuerà a farlo fino all’esalazione dell’ultimo respiro. Amore come esperienza carnale e, nel contempo, “spirituale”. Amore come esperienza culturale, perché la poesia ha una funzione moltiplicativa della realtà, serve ad arricchirla di nuove prospettive, come se fosse una stanza con pareti tappezzate di specchi, che “deformano” la realtà, ma la rendono, nel contempo, prismatica, proponendo un’infinità di prospettive.

Auguriamo a Maria Teresa Liuzzo tanto successo nel percorso della creatività letteraria.

Pas shumë publikimesh të romaneve dhe librave të ndryshëm me poezi dhe pas trilogjisë së përkthyer në gjuhë të ndryshme të botës, Maria Teresa Liuzzo rikthehet mes lexuesve me penën e saj të fuqishme me librin e 13-të me poezi: “Në Vigjilje të Armëve dhe Fjalëve– Ëndërroj akoma në ty atë çka nuk vdes”.
Maria Teresa Liuzzo ka lindur në vitin 1956 në Saline Montebello dhe jeton në Rexho Kalabria, qyteti ku studioi dhe vazhdon të jetojë edhe sot e kësaj dite. Ajo është Pedagoge Universiteti, gazetare, kritike letrare, shkrimtare, poete, dramaturge dhe Drejtoreshë e Revistës Ndërkombëtare të Artit dhe Kulturës “Muzat.” Maria Teresa Liuzzo ka filluar të botojë për herë të parë në vitin 1970.

Ja çfarë thotë Maria Teresa Liuzzo për librin e saj të ri me poezi:

Është e mrekullueshme ta kesh këtë libër në duar ende të freskët nga shtypi, të ndiesh parfumin e faqeve të këtij libri, të humbasësh në ngjyrat e tij, të ndjesh rrahjet e zemrës dhe aromën e shpirtit tënd dhe të atyre që i janë përkushtuar realizimit të këtij libri:  Profesorët dhe studiuesit e mëdhenj: Wafaa Raouf, Mauro D’Castelli dhe Profesor Antonio Catalfamo i Universitetit të Mesinës, studiuesi i Cesare Paveses, kritik letrar, si dhe eseist dhe poet i shkëlqyer. Një falënderim i veçantë i shkon djalit tim Davide Borruto të cilit i kam dedikuar librin, Zëvendësdrejtor dhe Kryeredaktor i Revistës Ndërkombëtare të Artit dheKulturës “Muzat”, i cili merret me shkrimet e mia duke sakrifikuar momentet e rralla të lira të profesionit të tij si avokat”.
Po sjellim këtu një pjesë të pasthënies së Wafaa El Beih, Profesore e Letërsisë Moderne dhe Bashkëkohore Italiane, Drejtore e Departamentit të Studimeve Italiane në Fakultetin e Letërsisë, Universiteti Helwan në Kajro, gjithashtu Profesore e Letërsisë Krahasuese në Universitetin ”La Sapienza” nëRomë:

Përmbledhja poetike e Maria Teresa Liuzzos është, duke u nisur nga titulli, një vepër shumë dimensionale. Dimensioni i parë lind nga bashkëjetesa midis ëndrrës dhe realitetit. Në ëndërr, perceptohet një mundësi e re për të qenë në botë; mënyra egoike e të qenurit lë hapësirë ​​për ta lënë atë të ndodhë, përmundësinë e të jetuarit me vetëdijen e  thesit” të përjetshëm për të cilin është destinuar jeta. Fjalët e Liuzzos shtrihen drejt këtij lëshimi, të cilat mbeten, në mënyrë paradoksale, kaq të lidhura me realitetin, nga një dhimbje që i shpëton çdo armëpushimi. Dimensioni i pritjes, në të cilin poezia e Liuzzos duket e pezulluar, modifikon njësitë e ngurta të kohës dhe të hapësirës: koha bëhet fleksibël, elastike, siç na bëjnë të kuptojmë Orët e goditura të piktorit Dalì. TekLiuzzo, e kaluara, e tashmja dhe e ardhmja janë të pranishme njëkohësisht, me tënjëjtin dimension…

Sjellim gjithashtu një pjesë të recensionit ngastudiuesi, kritikuletrar, eseisti, poeti dhe Profesori në Universitetin e Mesinës Antonio Catalfamo.

Duket fare qartë që Maria Teresa Liuzzo ka vuajtur shumë në jetën reale. Dashuria e saj mbeti e parealizuar, për shkak të moskuptimit që rrethon shpirtrat e zgjedhur dhe shumë të ndjeshëm, ndonjëherë edh etë “përdhunuar”, të përfolur. Por ajo vazhdoi të mbillte dashuri, pa u lodhur dhe do të vazhdojë ta bëjë këtë deri sa të ketë frymën e fundit. Dashuria si një përvojë trupore dhe, në të njëjtën kohë, “shpirtërore”, dashuria si një përvojë kulturore, sepse poezia ka një funksion shumëfishues të realitetit, ajo i shërben për ta pasuruar atë me këndvështrime të reja, sikur të ishte një dhomë me mure tapetesh me pasqyra, të cilat e “deformojnë” realitetin, por në të njëjtën kohë e bëjnë atë prizmatik, duke propozuar një numër të pafund këndvështrimesh.

I urojmë Maria Teresa Liuzzo suksese në rrugën e krijimtarisë letrare.

Përgatiti Angela Kosta

13 korrik 2023