Mimoza Agastra: Liuzzo, la creatività e i colori della sua penna

Nello sforzo di ognuno di dare il meglio di sé, ciò che resta è la parola o il gesto per cui riversa l’anima, l’emozione, la passione. Troviamo questo sforzo in ogni poeta, in ogni creatore o artista, ma ciò che trovo unico in questa donna artista, poetessa, scrittrice e tessitrice di parole, che trova un posto dentro e fuori i confini della sua nazionalità è: la simbiosi con gli elementi di natura. È come se in un mondo lontano dal nostro, sembra quasi che si ponesse all’antitesi di questa realtà per dirci: “La mia magia sta nella semplicità”.

Una donna sognatrice che spiritualizza ogni oggetto, parla e tocca le loro anime vestendole di incarnazione. Diciamo che questa donna-natura, ha stretto un patto con se stessa per trovare la sua felicità nella sua genesi, dove la ricompensa di ogni lavoro è fatto e realizzato senza condizioni. Sembra che non si aspetti nulla in cambio, dona semplicemente la sua libertà, il sogno, l’amore, la modestia che non si ferma perché gli elementi della natura sanno solo moltiplicarsi.

Hai notato che recentemente il suo nome e la sua creatività sono diventati un fenomeno? La sua creatività viene scritta e analizzata, vengono espresse riflessioni, opinioni affascinanti su di lei, impressioni e tendenze per spiegare il motivo del suo ritorno a fenomeno stimolante, mentre viene coltivata tra poeti e creatori che la glorificano come figura. Senza volerla glorificare, la considererei la “Fata Letteraria” degli adulti, perché ha una capacità ammaliante nei suoi versi.

Quando leggi i suoi testi, senti il ​​sibilo, senti la melodia e i suoni della natura, il tocco, lo sbuffo che allontana le tue reazioni emotive, ti fa girare la testa e ti inebria nel profumo dell’amore, ti fa godere da protagonista e ti dona il privilegio di essere un sogno all’interno di una realtà. Questa è la specialità della sua abilità nel perseguitarti nella tua realtà come per dirti che tutto intorno a te è bello, colora semplicemente la tua anima con una varietà di sentimenti, riempila di note musicali per ammorbidire le tue ribellioni spirituali. Anche se ho letto da qualche parte che il suo cuore ha sofferto per l’amore, fino alla forza e alla metamorfosi dell’amore:

“Sorgono giorni trascorsi, tormentati

Eppure pieni di te

 Oh, morire come il mare”!

Il suo cuore è pieno, non c’è spazio per la tristezza, ma per le canzoni dell’anima. Non voglio smettere di contare le sue opere o tipologie letterarie, perché una Fata non potrà mai contare le cose buone che fa, poiché con le sue spruzzate di gentilezza diffonde l’ottimismo e lo spirito cooperativo che nasce da un’anima poetica, nutrita da un ossigeno puro che respira la corda e la rende libera:

 “sono il mare,

 se in me ti perdi”

Sa essere infinita.

Non posso restare senza menzionare un altro fatto, che forse questa sua magia ha incuriosito molti traduttori a donare la propria creatività ai lettori, per gustarla meglio nella loro lingua madre, nonostante la poesia come lingua madre abbia quella dell’anima. . Il suo spirito oggi parla in tante lingue, diffonde messaggi di speranza, di luce, di ottimismo. Mi sento orgogliosa di scrivere di una poetessa che è anche nostra vicina, dove le radici delle sue origini si possono incrociare con quelle albanesi. La storia ci ricorda che una parte di noi in Italia mantiene ancora viva e compatta la lingua, la cultura, la fede, i costumi, chiamandoli con l’antico nome di Arbëresh gli Albanesi d’Italia, che si stabilirono prevalentemente nel Sud Italia.

Personalmente sono dell’opinione che poeti e scrittori non abbiano nazionalità. Appartengono a tutti.

Maria Tersa Liuzzo è italiana, greca, albanese… appartiene ad ogni nazione in cui si legge la sua creatività.

31/08/2023

————————————–

Në përpjekjet e kujtdo për të dhënë nga vetja më të mirën, ajo që mbetet pas është fjala apo vepra për të cilën ai derdh shpirtin, emocionin, pasionin.

E gjejmë te çdo poet këtë përpjekje, te çdo krijues, apo artist, por ajo çka unë gjej unike te kjo grua artiste, poete, shkrimtare, apo endëse e fjalës që gjen vend brenda dhe jashtë kufinjve të nacionalitetit të saj është: Simbioza me elementët e natyrës.

Ajo është si në një botë larg kësaj tonës, gati gati duket sikur qëndron si antitezë e këtij realiteti për të na thënë: Magjia ime qëndron, te thjeshtësia.

Një grua ëndërrimtare që e shpirtëzon çdo objekt, flet dhe i prek shpirtin duke i veshur me mishërim. Thua kjo grua-natyrë, ka bërë pakt me veten që ta gjej lumturinë e saj në zanafillën, atje ku shpërblimi i çdo vepre kryhet e realizohet pa kushte.

Duket sikur ajo spret asgjë në këmbim, thjesht jep nga e saja lirshmëri, ëndërrim, dashuri, modesti që s ndalet sepse elementët e natyrës dinë vetëm të shumfishohen.

E keni vënë re, që kohëve të fundit emri dhe krijimtaria e saj është kthyer në një fenomen? Shkruhet dhe analizohet krijimtaria e saj, shprehen refleksione, opinione magjepsëse rreth saj, impresione e tendenca për të shpjeguar arsyen e kthimit të saj në një fenomen inspirues, ndërkohë që lëvrohet mes poetësh e krijuesish që syresh e himnizojnë si figurë.

Pa dashur ta glorifikoj, do ta konsideroja “Zana e Letërsisë” për të rritur, pse ajo ka aftësi përhumbëse në vargjet e saj.

Kur lexon lirikat e saj, ndjen fërshërimat, tingujt melodinë e zhurmat e natyrës, prekjen, puhizën që të largon përskuqjet emocionale, morrnicon dhe të deh në parfumin dashuror, të le të shijosh protagonizmin dhe privilegjin e të qenurit një ëndërr brenda një realiteti.

Kjo është veçanti e mjeshtërisë së saj të të përhumbë në realitetin tënd si për të të thënë që është e bukur gjithçka rreth teje, vetëm ngjyrose shpirtin me larmi ndjenjash, mbushe me nota muzikore që të të zbuse rebelimet shpirtërore.

Edhe pse diku lexoja që zemra e saj ka vuajtur nga dashuria. (Pse ka zemra që skane vuajtur nga e tille plagë, s’mund t’i ndodhë ndryshe një shpirtndjeshme si ajo), (kjo një e dhënë e lexuar rastësisht në internet), ajo sërish beson te forca dhe metamorfoza e dashurisë:

Lindin ditë të shkuara të mundimshme

Por megjithatë përplot me ty

Oh, të vdesësh si deti!

Zemra e saj plot, ska vend për trishtim, vecse për këngë shpirti.

Nuk dua të ndalem të numëroj veprat apo tipoligjitë letrare të saj, sepse një Zane asnjëherë nuk i numërohen dot të mirat që bën, pasi ajo me spërklat e saj të mirësisë, shpërndan optimizmin dhe frymën bashkëpunuesë që buron nga një shpirt poetik, ushqyer nga një oksigjen i pastër që frymon vargun dhe e lëshon atë të lirë:

Jam deti, nëse me mua humbet

Ajo di të jetë pafundësi.

S’mund të rri pa përmendur edhe një fakt tjetër, që ndoshta kjo magji e saj i ka intriguar shumë përkthyes tua dhurojnë krijimtarinë e saj lexuesve, për ta shijuar më mirë në gjuhën mëmë, megjithëse poezia si gjuhë mëmë të sajën ka atë të shpirtit.

Shpirti i saj sot flet në shumë gjuhë, shpërndan mesazhe shprese, drite, optimizmi.

 Ndihem krenare për më tëpër të shkruaj për një poete që është edhe fqinje e jona, ku rrënjët e origjinës së saj mund të kryqëzohen me ato shqiptare.

Historia na kujton që një pjesë e jona ne Itali ruan ende të gjallë dhe kompakte gjuhën, kulturën, besimin, zakonet duke i quajtur Shqiptarë të Italisë me emrin e lashtë Arbëresh, që u vendosën kryesisht në Jug të Italisë.

Personalisht jam e mendimit që poetët e shkrimtarët, s’kanë nacionalitet. Ata i përkasin të gjithëve.

Maria Tersa Liuzzo është sa italiane, greke, shqiptare… është e çdo kombi ku lexohet krijimtaria e saj

31/08/2023.