Astrit Lulushi: Ilirë, Skithë, Einstein dhe Zot

Shpesh pyetet pse shqiptarët autoktonë në Shqipëri, thonë se e kanë prejardhjen nga ilirët, kur këta e kishin origjinën në Kroacinë dhe Slloveninë e sotme dhe u zgjeruan në gjysmën e Shqipërisë moderne.

Iliria origjinale, e lashtë ishte me të vërtetë në jug, ndoshta në territorin e Shqipërisë moderne, Serbisë, Bosnjës dhe rreth saj.

Pastaj, ishin krahinat ilire, të themeluara nga Napoleoni në 1809 me kryeqytet Lubjanë dhe që mbulonin gjeografikisht territorin e Sllovenisë moderne deri në Kroacinë jugore. Megjithatë, ky entitet nuk zgjati shumë, por mburrej me një lëvizje të quajtur “Ilirizëm”, ku kroatët dhe sllovenët konsideronin identitetin e përbashkët “ilir” dhe gjithashtu u zhvillua një gjuhë e përbashkët “ilire”.

Në thelb, Iliria prehistorike dhe Iliria e shekullit të 19-të janë dy gjëra krejtësisht të ndryshme.

A ka pasur ndonjë shkencëtar të famshëm me besim për Zotin, si Ajnshtajni apo Hawking?

Albert Einstein thoshte se ishte vetëm dymbëdhjetë vjeç kur kuptoi se nuk kishte Zot personal. Ai ishte i përgatitur të besonte në Zotin e Spinozës, i cili ishte universi në tërësi.

Steven Hawking ishte ateist dhe deklaronte, “Nuk ka Zot”.

Të paktën në kohët moderne, shumica e shkencëtarëve elitë nuk besojnë në Zot.

Anëtarët e Shoqërisë Mbretërore të Londrës u ftuan të merrnin pjesë në një studim të qëndrimeve ndaj fesë. Shumica dërrmuese e tyre pohoi kundërshtimin e fortë ndaj besimit në Zot dhe ndaj ekzistencës së një entiteti të mbinatyrshëm.

Në SHBA, 92% e anëtarëve të Akademisë Kombëtare të Shkencave refuzojnë një besim në Zot ose fuqi më të lartë.

Mbretëria veriore e Izraelit (Samaria) u pushtua dhe njerëzit e saj u dëbuan në të gjithë Perandorinë Asiriane. Nëse ikën në Egjipt, nuk do të kishte rëndësi sepse asirianët e pushtuan Egjiptin gjithashtu. Me sa duket, asirianët “çliruan” Egjiptin nga dinastia Nubiane Kushite dhe vendosën një Faraon “vendas”. Pra, në fakt egjiptianët idhulluan asirianët.

Pastaj babilonasit u bashkuan me skithët për të mposhtur asirianët në vitin 612 pes. Egjiptianët dërguan një forcë ekspedite për të pushtuar Babiloninë. Por u mundën në vitin 605 pes. Babilonia pushtoi Mbretërinë jugore të Judës dhe i dëboi hebrenjtë. Pastaj Persia pushtoi Babiloninë 539 pes. Kiri i Madh i Persisë, i lejoi hebrenjtë e mërguar të ktheheshin në Judë dhe të rindërtonin Tempullin.

Kur judenjtë arritën atje, ata takuan samaritanët të cilët pretendojnë se janë pasardhës të refugjatëve nga Mbretëria e Samarisë. Samaritanët dhe hebrenjtë nuk shkojnë mirë.

Scythian – Skudra – Sogdian – Saka:  Skithët dhe cimerianët e quanin veten arianë.

Endonimi i të gjithë skithëve ishte Skuda; shqip “shigjet”, nga fjala PIE Skeud, e cila në anglisht dha fjalën “shoot”.

Emri u zhvillua nga mesi i mijëvjeçarit të parë në Skula. Nga ai rrjedh me sa duket edhe endonimi iranian Sogdian, ku u bë Suguda, formë e fjalës Skuda.

Fjala Saka nga ana tjetër rrjedh nga iranishtja sac- ecje, që do të thotë Nomad.

Por skithët kishin emra që e lidhnin veten me trashëgiminë e tyre ariane si Ariantas dhe Ariapeithes ose fisi Roxalani nga ishte Roksana (“shkëlqen”- gruaja e Aleksandrit të Madh).