Mevi Rafuna: Kujt do ia lëmë të ardhmen?

 

Koha na iku para syve

në lojën e marrëzisë

ku të pushtetshmit

na i morën ëndrrat,

shpresat,

si këmishat e ndyta

që dikush i bart

u zhvesh njeriu

nga dinjiteti,

në këmbët e grisuara

hienat thithin pikën e fundit

të gjakut,

derisa dikush pret

largimin e mallkimit

e dikush tjetër kap

mallkimin me dorë

dhe e shpërndan nëpër gjenerata

si farën e grurit,

në lojën e pafund të marrëzisë

askush nuk arrin të zgjohet,

të shumtë ikën

se s’kishin zë.

Por bota nuk i zë të gjithë

dikush duhet të qëndroj

foshnjat që lindin në lirinë iluzive

të ardhmen ja u ngjesin

si rruza në pe këta të sotmit,

që për vete patën çdo gjë

e pa dhimbje

nuk menduan

që të tjerët pas tyre

nuk do kenë jetë.