Vargje poetike të Moikom Zeqos, në italisht nga Mimoza Pulaj

GOLGOTA FLUTURASH

Dredhitë e Historisë, s’kanë fund.
Me abstraksionet e aventurave
Rishfaq idetë e reja.
Them se të trillova ty, e dashur,
Dhe do të mbetesh patjetër
Dhe kur unë të zhbëhem!
Te çdo rrokje e peshoj vetë Kozmosin.
Si ta vjel tani lëngun e Jetës
Që nga Poezia?
Jeta është një endacakëri,
Mes tempujve të braktisur
Dhe simboleve të rinj,
Që na shpërdorojnë
Pa vetëdije,
Pafundësisht!

GOLGOTA DELLE FARFALLE

Non finiscono mai i trucchi della Storia.

Appaiono nuove idee
Con le astrazioni delle avventure.
Dico che ti inventai, cara
E rimarrai di sicuro
Anche quando mi disferò!
Il Cosmo, io stesso, lo peso su ogni sillaba.
Come raccogliere il succo della Vita ora
Dalla Poesia?
La Vita è nomade,
Tra i templi deserti
E nuovi simboli,
Che ignari
Ci abusano,
Immensamente!
————————————–

NËSE BËHESH YLL

Jeta ecën
Më shpejt
Dhe ti je i vonuar!
Ah, veç rebelimi
I tejkalon

Distancat!
Mbi malet e purpurt
Fluturojnë
Këto muzgjemjellma!
Udhëkryqet
i ngrë vertikalisht
Si një varrezë vigane!
Ah, nëse bëhesh yll
Do të ngjitesh
Lart!

SE DIVENTI UNA STELLA

La vita si muove
Più velocemente
E sei in ritardo!
Ah, solo la ribellione
Supera
Le distanze!
Sulle montagne di porpora
Volano
Questi crepuscoli-cigni!

Alza gli incroci
Verticalmente
Come un cimitero gigante!
Ah, se diventi una stella
Salirai
Su!
—————————–
YLLËSIA E MËSUAR PËRMËNDËSH

Koha rrjedh
Si qënie e ngrirë,
Që kthehet në baticë!
Rrebeshi
Me sy shqiponjash
Më heton fytyrën!
Zanat
E bjeshkëve
Merren me striptizë.
Era
Shpuplon
Agimin shpend!

E nënvizoj këtë yllësi
Si vargjet,
Që duhet t’i mësoj përmëndësh!

LA COSTELLAZIONE IMPARATA A MEMORIA

Il tempo scorre
Come essere congelato
Trasformato in marea!
Indaga sulla mia faccia
Acquazzone
Con gli occhi d’aquila!
Le fate
Delle montagne
Si occupano dello spogliarello.
Il vento
Spiuma
L’Alba volatile!
Sottolineo questa costellazione
Come i versi,
Che devo imparare a memoria!
—————-
GOLGOTA FLUTURASH

Qenia ime, bredharake në ëndrra
Eshtë siameze
Me qenien time,
Që flen!
O, mermerë, që fshihni vdekje të ardhshme
Qielli ka substanca elektrike!
Bota e re dhe Dituria e vjetër
Përplasen gjer në copëtim!
Trupi reagon ndaj ngacmimeve sublime të Mendjes,
Rrëshqas në linja të parrëfyeshme,
Edhe me mungesën time sërish do të shfaqem,
Me meteorët, që kërcënojnë Tokën!

GOLGOTA DELLE FARFALLE

Nei sogni, il mio essere errante
È siamese
Con il mio essere
Addormentato!
O, marmi, che nascondete le morti future
Il cielo ha sostanze elettriche!
La vecchia sapienza e il nuovo mondo
Scontrati fino a pezzi!
Il corpo reagisce all’eccitazione sublime della Mente,
Scivolo sulle linee ineffabile,
E apparirò di nuovo anche con la mia mancanza,
Con i meteoriti, che minacciano la Terra!

————————

KOHA SFERIKE

Ngado që shkon

Vdekja të vjen mbrapa,

Pra, vetë Poesia!

 

Kjo flutur blu mbi trëndafil

Është argument,

Që më bind për të jetuar!

 

Zotat e provincave

Janë udhetarë këmbëzbathur

Për të mbrritur tek Tempujt.

 

E kuqja e Onufrit më thotë :

“Mos mëno,

Shkruaj për Amshimin!”

 

Në një Kohë sferike

Cdo pikë

Është dhe qendra!

 

IL TEMPO SFERICO

Ovunque tu vada

La morte ti segue

Con lei, la Poesia stessa!

 

Questa farfalla blu sulla rosa

È un argomento

Che mi convince a vivere!

 

Sono viaggiatori scalzi

Verso i Templi,

Gli dei  delle province.

 

Il rosso di Onufri mi dice:

“Non fare tardi!

Scrivi per l’Eternità!”

 

Ogni punto

È anche il centro

In un Tempo sferico!

 

—————————- 

FILOZOFË QELQI

Gjendem në të Ardhmen

Duke qëndruar

Brenda të Tashmes.

 

Se M dhe Z

Nuk janë

Moikom dhe Zeqo.

 

Ç’kometë

E përzgjodha

Parafjalë  të librave të mi?

 

Dalloj

Një tjetër lloj drite,

Në Mbretërinë e Mbijetesës.

 

Dilemat kanë krijuar

Filozofë qelqi,

Që thyhen lehtësisht!

 

FILOSOFI DI VETRO

Sono in futuro

Rimanendo

Dentro nel presente.

 

Perche M e Z

Non sono

Moikom e Zeqo.

 

Quale cometa

Scelsi

Come prefazione ai miei libri?

 

Nel regno della sopravvivenza

Distinguo

Un altro tipo di luce.

 

I dilemmi hanno creato

Filosofi di vetro,

Che si rompono facilmente.

—————————-

GOLGOTA FLUTURASH

***

Harrimi pa kujdes ,egërsisht,

Ma zhvesh botën,

Por jo shpirtin!

 

          ***

Dhjetë hëna do të pyllëzohen

Në sytë e mi!

Dhe herbariumet e mia

Janë Golgota fluturash të cuditshme .

 

Dhe vdekja

Purifikohet

Në zjarr.

 

I shmang ,i hedh tutje

Krahasimet,

Që janë për mua

Ëngjëj të rrëzuar!

 

GOLGOTA DELLE FARFALLE

 

***

L’oblio spietato,senza cura

A me spoglia il mondo

Ma non l’anima!

 

           ***

Dieci lune saranno trapiantate

Ai miei occhi!

E i miei erbari

Sono Golgota delle farfalle stranne.

 

E nel fuoco

Si purifica

La morte.

 

Evito, getto via

I confronti,

Che gli angeli caduti

Sono per me!

—————————–

TRUPI I RIMËKËMBUR I AGIMIT

 

Studjoj ylberet,

Rrathët e një peme të prerë

Të epokave përrallore!

 

Transplantet

E organeve të aksidentuara

Shfaqen si fruta nëpër degë.

 

Flokët e agut

Më rriten dhe rriten,

S’i pres dot!

 

Ja trupi i rimëkëmbur

I agimit,

Si Krisht i ringjallur!

 

Zëri i recitimit

S’përputhet

Me kuptimin e fjalëve!

 

  IL CORPO RECUPERATO DELL’ALBA

  

Studio gli arcobaleni,

I cerchi di un albero tagliato

Di epoche fiabesche!

 

Trapianti

Di organi accidentali

Appaiono come frutti tra i rami.

 

I capelli dell’alba

Mi crescono e crescono,

Non li posso tagliare!

 

Ecco il corpo recuperato

Dell’alba,

Come Cristo risorto!

 

Non combacia

Con il significato delle parole

La voce della recitazione.