Ndue Ukaj: Shqiptarët edhe sot kanë një raport tejet negativ me fjalën
Gjendjen tonë të mjerë kombëtare si dhe rrëmujën shpirtërore e kanë analizuar shumë shqiptarë të ditur që nga koha e Rilindjes Kombëtare e deri në ditët e sotme. Por mjerisht, figurat shembullore i kemi dëgjuar pak, mendjehollët i kemi lënë në harresë dhe në vend të tyre, u kemi dhënë krahë e forcë publike harbutëve e batakçinjve të tërbuar, siç ngjet kohëve të fundit kudo në tokat e Arbnit.
Shkrimtari, publicisti dhe diplomati Faik Konica ka shkruar shumë për veset shqiptare dhe analizat e tij vejnë në pah natyrën e egër të karakterit shqiptar, trajtojnë arsyet e prapambeturisë shqiptare, të cilat ai lidhte me pushtimin e gjatë otoman dhe veset otomane të mbarsura në karakterin shqiptar.
Konica ishte i rreptë dhe i pamëshirshëm me veset shqiptare, kurse analizat e tij, edhe pas më shumë se një shekulli tingëllojnë aktuale si të ishin shkruar sot, në Prishtinë e Tiranë, ku rrëmuja morale dhe politike vazhdon të jetë dramatike.
Konica në vitin 1906 fliste për vlerën e fjalës, të cilën shqiptarët e kohës së tij s’e kuptonin:
“Gjer kur shqiptarët kanë për të mbetur pa kuptuar vlerën e fjalëve? Në qoftë se ky pakuptim shfaq vetëm padije, ahere sëmundja do të shërohet me kohë. Mjerisht, unë kam frikë se mos dëfton jo vetëm padije, por një mungesë më të rëndë: mungesën e dinjitetit. Një komb pa dinjitet nuk meriton, nuk mundet të çlirohet.”
Por mjerisht, shqiptarët edhe sot kanë një raport tejet negativ me fjalën.
A shfaq kjo padije a mungesë dinjiteti, çështja mbetet e hapur, si në kohën e Konicës.
Please follow and like us: