Albspirit

Media/News/Publishing

AGIMI OSE PIKTURA PA KORNIZA

(Variant)

Meti Rexhepi

 

 

Secili që kishte diçka të agimit

bardhësinë, freskinë, lotët e vesës, dorën e padukshme të shpresës,

etjen, urinë, dergjen, ankthet ciklike të trishtimit

edhe ata që errësirën e ditës e shihnin si fund të botës

i thërriste Agimi në korin tej majës e kodrës

Ai që shihte diku Një Dorë të Bekuar

T’i shtrihej drejt Tijës e Lokes

 

*

barbarët të derdhnin zjarrin e një diell ta binin në sy

të skuqur në hell me katër drapërinj

Agimi me borë alpesh kthehej t`i shuante zjarret

mbi koka foshnjash e lehonash të mos binin trarët

 

*

me kafshime gjarpri raki kumbullash dhe helmin e mendjes

dhe ujin do ta digjnin me trupa njerëzish për lojën e çmendjes

Ai solli në Dardani një tjetër trini e zjarr rinor

i betuar “M’u shtershin sytë nëse…”.

nuk do t`ua shtronte barbarëve nën thundra “Teorinë e Gacave”

jo gojëhapur si Pacifisti zgjohej pa u zgjuar Ajo që fërgohej

e ndoshta shkrumbohej

Agimi shpallte çdo ditë aktin e vet të bardhë

por kameleonët kishin ruajtur nën rroba natën e zezë në radhë

nuk e lypje as e thërrisje ta shihje me Sytë e Tij plot mall

përderisa ata sy tuaj nuk e shihnin të shtrirë

zjarri kapet me dorë pasi ta ketë kapur shpirti i lirë

dhe në hijen e parë zjarr nën rrezen e çizmeve rrënimtare

urdhri veprues i “dyminutëshit“ t`ua këpuste çelikun rrotullues barbarëve

 

*

barbarët me të shtëna predhash ripërtërinë barbarinë

një togë ciganësh me thika në brez korit të sadistëve

ua dridhte telat në violinë

nga grykë e vdekjes vlonte e derdhej kënaqësia e mllefit

gurin në zemër të kombit i shkulte shekullit

 

*

tek Rrasë e Zogut këputet Agimi i mbëltuar

shtrinte degët këndej e andej dita e gjembuar

një Pemë Gjaku çelej hija e thyer dhe pjerrtësia me gurë

udhët kjasinë e mallëngjimit gjethojnë gurët

ditës të Bardhës Ditë Agimi i hipte mbi shpinë si kalit

Ajo vinte me Agimin si Doruntina kalëruar me Konstandinin malit

peneli i vrushkujve të gjakut figurat shpirt-madhëruar në Pikturë

 

*

tash dil në hapësirën e Pikturës pa Korniza të Agimit

zgjohu me thesaret e lëngshme të prillit e majit

shiko dhe dehu nga dritarja e arit

asgjë të mos shohësh përciptas tej gardhit

zhytu pakëz dhe pak më thellë në dhuntitë e rruzullimit

 

*

Hyji i Qiellit dhe Tokës t`i fali stinët e galdimit

Ai që u betua në një Pikturë të Gjallë

Kornizat e gozhdëve të ndryshkura

T’i shkrinte në ballë

 

*

sytë e vet i shteri për ty e për mua

që prore Piktura e Gjakut

ashtu si e pa Ai

të shihej në çdo shkelje të pragut

 

*

në menynë e buzëve i dashuruar

si mund t`ia kthesh shpinën agimit

Atij që me rafalë rrezesh çeli shtegun e burimit

të pish në buzë e kroje të pa turbulluar

 

 

 

Gjilan, qershor 2019

 

 

 

 

 

Please follow and like us: