Mustafa V. Spahiu: ME HAJKU RRIS DRURIN
1.
Në jug shtegtarët.
Tani përse po kthehen
Zogjtë lajmtarë?
2.
Ditët deng me diell,
Gjitonja ime askund –
Çfarë derte ka?
3.
Trung i kumbullës
Ende s’ka hapur tendë,
Në oborrin tim…
4.
E kam shikuar,
S’e kam puth luletaçen.
Vetë ka mbirë.
5.
Sapo – sot – erdhi
Cicërroi dallëndyshja
Strehës me hare…
6.
Erdhi pranvera.
Fusha mbushur pupëza,
Larg luleqyqes.
7.
Sa shi i këndshëm!
Rrushullak dolën zogjtë –
Për t’bërë banjo…
8.
Lulet e mëllagës,
Në tërfojën imshtake
Sikur erashka.
9.
Shih, lozin shqerrkat
Në rruaza të vesëzes,
T’ngopura me bar…
10.
Nga rrush i thanës
Degën – unë – shkëputa.
U firos zeni!
11.
Kroqet pa djathtë,
Vadë derdhet qumështi!
Kuzet përmbysur.
12.
Në mbrëmje hëna
N’ujë thellë ka qenë –
Se sa në qiell.
13.
Rrugëto rrugën,
Me laçka e me plaçka.
Djepat mbi shpinë.
14.
Gjarpri i rërës
Kaçuleten[1] se mbulon –
Lëmsh të ngjok në gisht.
15.
Vajton në heshtje
Nga ksistra e ngulitur –
Thembrës së këmbës.
Në konopishte,
Sa bukur gjelbërohen –
Sytë e vashës!
17.
Lagraçi mbanë
Saçin e skuqur me prush,
Buka në çerep.
18.
Magripi pëllet,
Jo nga vaj, po uthulla.
Vera në poçe.
Plimth’i vremçave
Nuk binden të dëbohen
Qershish të kuqe!
20.
Lule kumbulla,
Me frutin e vet peshon.
Trungu rri drejtë.
21.
Hija e shtrembër.
– Etja, një gjerbë ujë,
Shiu e rrit barin…
Pujtulla kruspull,
Në çerdhe gushëkuqi –
Nujis ferrishtet.
23.
Larg nga fëmij’ria,
Rrugës e gjetëm sofrën.
Hamë kujtimet.
Gjërat heshtake
Hartës së drojës së vet
Ikin nga hijet!
25.
Zen – Karadaku.
Ngjitem në maje bjeshke
Para rrezeve…
26.
Drurit të brishtë,
Vëth të dardaneshave,
Si luletog’za…
27.
Elegjia e shiut,
U shndërrua në harresë.
Dyjare bronci…
28.
Belushi veson.
T’zbardhëllyerit e qiellit.
Qengjat burimesh…
29.
Zanat e bjeshkës
M’i sjellin luleshtrydhet –
Vetëm për një hajk.
30.
Unazë shtjelle.
– Sogjon Anamorava,
Nënoken time.
31.
Xhixhibanozi.
Mustaqet si duaj thekre –
U ndalën krinat.[2]
32.
Guask’ e fosiltë,
Në kikë të Tomortit.
Thellësi deti.
33.
Fluturon shqipja,
Hija shfaqet si ëndërr;
Pip gurshkëmblashtë.
34.
Shirat e majit
Shndërrohen përnjëherë
Në qumështore.
35.
Kukon hareshëm
Degëve dhe qyqeja,
Nuk kërkon çerdhe!
36.
Vështroi gjetheve,
Yjet janë të gjelbërt
Nëpër qiellin blu.
37.
Degënjomëza
Asnjëherë s’lakohet.
Bërcaku krenar.
38.
Bajga e lopës.
Tortë e ditëlindjes,
Kandrat kremtojnë…
39.
Trung i qershisë.
A do ta hanë zogjtë
Frutin e pjekur?!
40.
Lagur nga vesa,
Qenushi shtrirë në kopsht.
Pasha në kashtë!
41.
Dëgjoi zukatje
Lulishteve të reja
Më zgjojnë bletët.
42.
Turr tramundanës
Duhia është rrembvocërr.
Pashtriku idhnak…!
Pak para gjumit,
Blegrojnë delesykat –
Qengjat flutura.
44.
Zurkajat derdhen
Mbi mullinjtë e fjetur –
Kërcim trokashkash!
Sytë e Sharrit,
Hapen para agimit.
Pranverë me hajk.
46.
Për shëndet lulja
Romantike padukshëm
Mbiu me parfume.
47.
Molla dhe grindja
Nuk janë anonime.
Gjarpri i gënjeu.
48.
Mbi kaloshinë
Nga ditët e ndryshuara,
Hëna nusëron…
49.
Mbëltoi zambakun,
Me bindjen e vetmisë;
Hajku ka sukses.
50.
Zemrës më shpojnë
Shigjetat e Amorit –
Për dashurinë…
51.
Shpitrat që kthehen
Gjenden në çdo gjallesë –
Në palcën e vet.
52.
Shndërrohen në shi
Gjakut të gjithësisë –
Rrufeja godet.
53.
Buza e vashës
E mban gravitacionin
Si Arkimedi.
54.
Shuhet një vullkan.
Shfaqet diell’i padukshëm
Prej shpirtit virgjër.
55.
Gjithnjë hajgeri
Me vrapimin e dritës
Niset drejt hënës…
56.
M’nguliten në sy,
Gishtërinjtë me bajrak –
Tundet marhama…
57.
Motra kur qëndis
Me indet e qumështit –
Jehon organo.
58.
Gjendet një rrufe
Përgatitet të merr gof –
Lirikës me shi.
59.
Krisma e hutës
E vrau korbin e Depcës,
Si një gjysmagjel…
60.
Bo, këtij shtegu
Shumë kanë rrugëtuar.
Vehem në gjurmë.
61.
Kind gri i qiellit.
Është vërsulur stuhia
I përcjell rètë.
62.
Qëndroi në bashqe
Po lozin zarzavatet
Pranë bunarit.
63.
Puhi pranvere,
Rèja u bë si varkë
Përsipër detit.
64.
Në krah e bartin
Mëndafshin e pranverës,
Hajku me kumak.
65.
Shtegut të hënës
Duke rrëshqitur yjet –
Guaskat puthitur.
66.
Zymbyl i kaltërt,
Shpërthyen buzëqeshjet –
Ditët fatbardha.
67.
Kurrë nuk shteron
Lumi me shtatëdhjetë –
Nusezo urat.
68.
Enciklopedish
Hyjnë hajkuistët, me –
Psonisje vargjesh.
69.
Koncert e quajta:
Pasqyrash të Venecias,
Gondolat shklasin…
70.
Flaka e epshit –
Brofi dallgë e detit
Puthjet me kumak.
71.
Shtatin si selvi,
Ferdese moj e uruar –
Hajku dritëson…
Maj/qershor 2008, në Anamoravë.
[1] kaçulet/ë, ~ a f.,sh. ~ a, ~ at brith hunde i gjarprit të rërës, të shullanit.
[2] krinë/a ~ at: luzmë bletësh kur roitet.
SONET PËR NJË GJYVENDE[1]
I
E lëshuar pas epshesh – e shfrenuar,
Çfarë zjarri me thikash, ç’e zjarrmon?
– Gjyvendja vetëm vetveten e dëgjon;
Çdo gjë është thënë, strall pa trilluar.
Herë besnike, n’çast ngjalë tradhtare,
E mistershme po kaq të jep premtime!
Lazer në gjak – zhduket n’moskthime;
Rrufeshëm e ndërron dritën në ugare.
Ngado vete shpresat s’i humb në sy…
Këndon hareshëm me zërin gjinkallë,
Gurin e pritjes godet me një kokallë!
Penelopë s’jam, thæ, për të pritë ty!
Bardhësin’e djerr’e sheh plagueshëm,
Puhis’ngushëllimit ec’ ëndërrueshëm!
II.
E shthurur gaft ka lindur, ç’e hershme!
Sqetullash e virgjërt – ballëmurgeshe,
Kërkon unazë t’humbur të ‘i lëneshe –
Në ikje mëkatesh korubë e mnershme.
Mëton t’futet fosile e namur ndër hulli!
Është mësuar të këndojë, e të vajtojë;
– Thneglat e zjarrta don t’i sprovojë! –
Në kasollë kallami sheston gjeometri!
Kur të vdes e kërkon varrin pa nishan,
Zemërzhuritura – kështu – dritërohet!
Thimthit t’tehut t’shpatës shpirt’rohet.
Nga gjaku të ndizen qirinj në shandan!
As s’u flijua amebash të dashurisë, Am
Shuar merimangash të kryeneqësisë…
E premte, 7 maj 2021, në Dardaninë Ilire.
[1] gjyvendia, e ~ të (ar.pers.tur.), grua e përdalë, me veshje më të bukur, vallëzuese, kërcimtare, e kudo ndodhur.