Anila Karapidou: Prekja jote…

Çdo prekje e jotja, dallgë deti, përkëdhel,

E gjithë bota për ne është e huaj, ndryshe,

Fytyra jote kur më shikon ëndërron,

Sytë e tua shkëlqejnë, ngjyra e tyre është ndryshe.

Udhëton me shikimin tënd, mbi trupin tim,

Sytë ndalojnë mbi qafën e gjatë, të mjelmtë.

Prek supet e mia dhe trupi fërfëllin,

Buzët afrohen, afshi i nxehtë ndjehet, sytë mbyllen.

Ah.. prekja jote më çon në botë tjetër, të largët,

Në botën qiellore me yje të zjarrtë.

Në sytë e tua deti oshëtin furishëm,

Embëlsia e fytyrës tënde ulur është

mbi gjysëm hënëz, varkëz.

Dhe buzët janë ndezur të kuqe flakë,

Zemra përpëlitet zog në fluturim,

Ah… kjo ndjenjë e ëmbël trupin na përshkon,

Drejt parajsës shkojmë deri në agim…

Selanik
Shkruar/ora 18/mbasdite/e dielë/23/7/2017/
——————————————————-
Μετάφραση:Gaqo Trasha
Ποιήτρια:Anila KarapidouΤο δικό σου άγγιγμα!!!Κάθε δικό σου άγγιγμα,της θάλασσας κύμα,χαϊδεύει
Όλος ο κόσμος για μας είναι ξένος,αλλιώτικος
Όταν με βλέπει το πρόσωπό σου ονειρεύεται
Λάμπουν τα δικά σου μάτια,αλλιώς το χρώμα τους.Ταξιδεύει με το βλέμμα σου,πάνω από το σώμα μου
Τα μάτια σταματούν στο ψηλό το λαιμό,κύκνειο
Αγγίζει τους ώμους μου,και τρέμει το σώμα
Τα χείλη πλησιάζονται,η θερμότητα νιώθεται,τα μάτια κλείνουν

Άχ… το άγγιγμά σου στον άλλον κόσμο με πάει,τον μακρινό
Στον ουράνιο κόσμο με πύρινα αστέρια
Στα μάτια σου βουίζει δυνατά η θάλασσα
Η γλυκύτητα του πρόσωπό σου καθισμένη είναι
Πάνω από το μισοφέγγαρο ,βαρκάκι

Και τα χείλη έχουν ανάψει κόκκινα φωτιάς
Η καρδιά σπαρταρά πουλί στην πτήση
Άχ… το αίσθημα αυτό γλυκό το σώμα μας διεισδύει
Προς το παράδεισο πάμε έως το πρωί.

Anila Karapidou: Shqerkë e bindur