Buzët përkëdhelen qafën e saj. Lehtë një frymë e ngrohtë prej mishi, u derdh e epur me puthje të vazhdueshme. Përhumbja nga bota bëhej dëshira e vazhdueshme për të zgjatur deri në pafundësi. Dielli po zgjohej ngadalë me një përflakje të ëmbël. Rrezet e tij binin mbi xhamin e dritares që dukej se mbahej në … Continue reading Amarda Ekmeçiu: Mos ik… Valentinë