Adela Kolea: Tirana, 1944…
Gjyshja, një italiane nga Shqipëria, me dy fëmijët e saj, babain tim dhe motrën e saj.Pranvera është një stinë e bukur kudo që të jesh, por në Tiranë ka qenë gjithmonë magjike.Nuk e di nëse është pak faktor që lidhet me “stinët e jetës” drejtpërdrejt dhe me ndikimin e ajrit pranveror në gjendjen e mendjes, prandaj për këtë arsye, duke qëndruar në stinët e jetës, ata që jetojnë në qytetin e tyre, bëjnë këmbëzbathur erdhëm përfshirje emocionale.Ti ndërkërkon ndjenjat dhe emocionet që fillojnë të thërrmojnë personin, ngjitesh në muret e zemrës, si degët e një bime ngjitëse që mbështjell trungun e çdo muri. Duke dashur të zërë sa më shumë hapësirë me çdo kusht, shpesh edhe me dhimbje, arrogancë dhe pushtim.Vetëm kështu, emocionet që e rrethojnë një person, duke u kthyer në “pranverën e jetës”, nuk janë gjithmonë të këndshme dhe sjellin lumturi. Fillimi…Kush e di pse, pranverën e Tiranës, Anën e ka lidhur gjithmonë me pranverën e qytetit të saj të lindjes, Napoli!Tirana dhe Napoli kanë ecur gjithmonë paralelisht për të në jetën e saj, por më shumë se në vetë jetën e saj, kanë ecur bashkë në kujtesën dhe fantazinë e saj, në udhëtimet e saj imagjinare dhe reale, të dyja.Ajo filloi të dëgjonte për Tiranën në vitin 1920, pikërisht në vitin që Tirana u bë kryeqytet i Shqipërisë! Rreth dhjetë vjet më vonë, rreth vitit 1930 ajo u transferua në Tiranë, në qytetin e bashkëshortit të saj të dashur, atij, shqiptar.Që atëherë, burimet e Napolit, ajo ka mundur t’i jetojë edhe për pak kohë, duke bërë udhëtimin e zakonshëm vajtje-ardhje Shqipëri-Itali.Por pasi, regjimi diktatorial dikur u vendos, nuk i interesojnë paktet dhe marrëveshjet për lëvizjen e lirë të civilëve italianë të mbetur në Shqipëri, dhe Anën, atdheun e saj, Italia, nuk e sheh më. Ajo nuk mund ta shohë më Napolin, as familjarët e tij.Ana kishte tre fëmijë. Atë ditë prilli në Tiranë, ajo vendosi të vizitojë dy fëmijët e tjerë, pasi jetonte në shtëpi me njërin prej tyre. Anës i pëlqente ecja. Ai gjithmonë e bënte këtë. Mjeti i vetëm publik i lokomotivës në Shqipëri nga vitet 80, ishte autobusi. Por ajo më mirë të mos e merrte atë.Prandaj, një pjesë e bukur e anullimit të kryeqytetit, të ashtuquajturës “Unaza e qytetit”, duhej të ecte përgjatë rrjedhës së Lanës. Dhe ai e bëri këtë me dëshirë…
Please follow and like us: