Irma Kurti: ZËRI YT NUK MBËRRIN ATJE

 

S’e di nëse do t’i kthehesh kësaj historie

ashtu si një libri kur sërish e shfletojmë,

nëse padashur do të të shpojnë gjembat,

teksa lulet dhe pranverën kërkon tek ajo.

 

Do të ndiesh mall, dashuri a boshllëk,

apo do të ngjajë veç një histori e harruar,

do të më kërkosh në vargjet që kam lënë,

o do t’i quash të trishta, do i flakësh tutje?

 

Nëse do të më dëshirosh ashtu si atëherë,

zemrën e trupin me njëri-tjetrin ta ndajmë,

ndoshta për një çast do harrosh ku gjendem,

me siguri do t’më thërrasësh me zë të lartë.

 

Do kalojnë minuta e ti do të shqetësohesh

për mua, që në takime s’vonohesha kurrë.

Mjegulla dalëngadalë do nisë të rrallohet

e vuajtja të gjitha mendimet do t’i mundë.

 

Do të kujtohesh që jam larg, në parajsë,

të kisha thënë: “Për mua mos u trishto”,

ka mundësi zëri yt nuk mbërrin gjer atje

e asnjë mjet transporti tek ti s’më sjell dot.

 

Irma Kurti: LA TUA VOCE NON MI RAGGIUNGE

 

Non so se un giorno tornerai a questa storia

come facciamo con un libro che ci colpisce

e mentre cercherai lì la primavera e i fiori,

ti trafiggeranno involontariamente le spine.

 

Sentirai nostalgia, amore, forse una lacuna,

o ti sembrerà solo una storia dimenticata,

mi cercherai nelle poesie lasciate ovunque,

o le riterrai tristi, gettandole in un angolo?

 

Se mi desidererai con ardore come una volta,

l’uno e l’altra dividere il cuore e il corpo,

mi chiamerai sicuramente ad alta voce allora,

dimenticando per un attimo dove mi trovo.

 

Passeranno minuti, inizierai a preoccuparti

per me, che negli incontri non tardavo mai.

La nebbia comincerà pian piano a diradarsi

e la sofferenza tutti i tuoi pensieri abbatterà.

 

Rammenterai che sono lontano, in paradiso,

ti avevo detto: “Non rattristarti per me”,

la tua voce probabilmente non mi raggiunge

e nessun mezzo di trasporto mi porta da te.