Poezia e Eseninit vjen në shqip nga Arqile Garo
Sergej Esenin: ELEGJI PËR NJË LOPË
U rrudh fund e krye, dhëmbët krejt i ranë,
vitet, rrathë i shtuan në brirë e gjymtyrë,
nuk ja ndante shkopin, bariu nopran,
në mes të livadhit, në një lëmë rri shtrirë.
Zemra, nga mundimet, iu mblodh, iu bë gur
thundrat po ia brejnë minj e parazitë,
për viçin këmbëbardhë të bukur si nur,
ka një brengë në zemër: – ku është, a u rrit?!
Pjellën bukuroshe nga nëna e ndanë,
ndërsa ëndërronte që ta rriste vetë.
Tutje, ndën një ah, në hu, mbi muranë,
një lëkurë të nderur era e tund lehtë.
Sheh me mall luginën, arat plot me thekër,
ku bridhte e lirë, në lugje e bregore,
tani pret litarin, nopranin me mjekër,
që do ta heqë bran, drejt për në thertore.
Dy brirë të trishtuar do bien pa mund,
do ngulen në tokë, si një kamë e sertë.
Ajo ëndërron korijet pa fund,
dhe fushat pa anë, me tërfil të blertë.
1915.
Shqipëroi: Arqile Garo,
Korrektor letrar: Viktor Zhusti,
shtator 2020.