Astrit Lulushi: Papirusi më i gjatë 

Papirusi i Anit, i cili daton rreth vitit 1275 pes, u gjet në Thebë të Egjiptit dhe u ble nga Muzeu Britanik në 1888. Ani ishte ‘mbikëqyrës i hambarit të dyfishtë të zotit të Tawerit’ dhe gruas së tij, Thuthu (ose Tutu), një këngëtare në Tempullin e Amunit. Papirusi i tij është një nga dorëshkrimet më të gjata të njohura të Librit të të Vdekurve, me gjatësi 23.5 metra  dhe përmban mbi 60 kapituj ose ‘magji’ (madhësi/gjatësi). Shumë nga këta kapituj janë ilustruar me vinjeta me ngjyra të pasura që përshkruajnë fazat e ndryshme të udhëtimit të Anit nëpër Duat drejt Fushës parajsore të Kallamishteve. Pjesa më e madhe e tekstit është shkruar me bojë të zezë, ndërsa boja e kuqe përdoret për titujt e kapitujve dhe udhëzimet (rubrikat) që duhen ndjekur nga i ndjeri. Papirusi fillon me Anin, i shoqëruar nga gruaja e tij, Thuthu, duke i dhënë lavde perëndisë së diellit Ra dhe Osiris, zotit dhe sundimtarit të Duatit. Vinjetat e mëvonshme tregojnë ceremonitë e ‘peshimit të zemrës’ dhe ‘hapjes së gojës’; Kortezhin e varrimit të Anit; vendosjen e trupit të tij të mumifikuar në varr; dhe takimet e tij me perëndi të ndryshme gjatë udhëtimit nëpër Duat. Papirusi arrin kulmin me mbërritjen e Anit në Fushat e Paqes (ose Kallamishtet). Përkthimi i papirusit të Anit i është nga E. A. Wallis Budge, ruajtës i Departamentit të Antikiteteve Egjiptiane dhe Asiriane nga 1894 deri në 1924. Përveç zgjerimit të koleksioneve egjiptiane të muzeut, Budge shkroi shumë libra që u përdorën për të stimuluar interesi popullor në Egjiptin e lashtë. Përkthimi i payprus-it të Anit, nga Budge, i cili u botua nën titullin Libri Egjiptian i të Vdekurve, përfshinte shumë kapituj nga dorëshkrime të tjera dhe shtojca të shumta. Ai gjithashtu futi fusnota të shumta, disa prej të cilave janë ruajtur në formë të shkurtuar së bashku me disa të reja.