Megjithë trashëgiminë e tyre të përbashkët gjermane, Presidenti Donald Trump dhe Kancelarja Angela Merkel e përçmojnë njëri-tjetrin. Antagonizmi i tyre është i rrënjosur në pozicione politike diametralisht të kundërta për çështje të shumta dhe madje, edhe pasi Merkel të largohet nga zyra në vitin 2021, mosmarrëveshjet me Berlinin do të vazhdojnë nëse Trump do të rizgjidhet në vitin 2020.

Megjithëse Trump dhe Merkel përfaqësojnë partitë konservatore, Trump është kryesisht një populist i djathtë, ndërsa Merkel është një demokristiane më tradicionale. Pikëpamjet e tyre për botën janë krejtësisht kontradiktore. Merkel i sheh unitetin dhe bashkëpunimin si parime bazë, ndërsa Trump nxit përçarjen dhe konfliktin. Ndërsa Merkel është një mbështetëse e fuqishme e demokracisë në të gjithë globin, Trump preferon udhëheqësit autoritarë.

Konflikti midis Trump dhe Merkel rrotullohet rreth tre çështjeve kryesore: institucionet shumëkombëshe, pavarësia kombëtare dhe zhvillimi ekonomik. Për Merkelin, BE është një projekt i suksesshëm shumëkombësh që ka ankoruar Gjermaninë në një Evropë paqësore dhe të begatë. Për Trump-in, BE është një projekt i dështuar globalist që dhunon sovranitetin e shteteve anëtare.

Trump-i gjithashtu ankohet për faktin se Gjermania vazhdimisht bie ndesh me përmbushjen e objektivave të NATO-s për shpenzimet e mbrojtjes. Ai ankohet se SHBA mbron Gjermaninë pa kompensim të mjaftueshëm. Në një takim të fundit në Uashington me Sekretarin e Përgjithshëm të NATO-s Jens Stoltenberg, për përvjetorin e 70-të të NATO-s, Trump-i qortoi Gjermaninë për mos pagimin e pjesës së saj të mjaftueshme për mbrojtjen e Aleancës. Trump-i po e shtyn Berlinin të përmbushë objektivin e shpenzimeve të mbrojtjes të NATO-s prej 2% të GDP-së deri në vitin 2024, një objektiv që ka gjasa të humbasë pavarësisht angazhimeve të Merkelit.

Trump-i injoron faktin se Gjermania kontribuon në mënyra të tjera për NATO-n, ajo strehon baza amerikane, ndërton infrastrukturën që mund të përdoret nga trupat e NATO-s dhe kontribuon në operacione të ndryshme të NATO-s. Gjermania ka qenë një shtet udhëheqës në Afganistan për shumë vite, komandon një nga grupet e reja luftarake në Lituani për të mbrojtur më mirë krahun lindor të NATO-s dhe është përgjegjëse për forcën e gatishmërisë së lartë të NATO-s.

Për Trump-in një tregues i rëndësishëm i sovranitetit kombëtar është kontrolli i kufijve. Trump-i u katapultua në detyrë me premtimin e ndalimit të emigracionit të paligjshëm në SHBA nga Amerika Latine. Prandaj ai nuk e duron faktin që administrata e Merkelit hapi kufijtë gjermanë dhe ato të BE-së për miliona refugjatë dhe emigrantë nga Lindja e Mesme.

Në frontin ekonomik, Trump është fiksuar në padrejtësinë e pretenduar të marrëveshjeve të tregtisë së lirë për SHBA. Cilado qofshin meritat ekonomike të pozicionit të tij, Trump-i kërkon marrëveshje tregtare bilaterale me shtete të veçanta ndërsa tregu i përbashkët i BE-së qëndron në mes. Zgjidhja e tij është të shkatërrojë Bashkimin dhe të rivendosë pavarësinë ekonomike për secilin shtet. Prandaj, ai është i zemëruar me qeverinë e Britanisë së Madhe në dështimin për të arritur një Brexit me forcë. Nëse Londra mbetet në Bashkimin Doganor të BE-së, kjo do të pengojë Uashingtonin në bërjen e një marrëveshje tregtare dypalëshe me Londrën që Trump-i ka premtuar.

Trump gjithashtu ka shprehur zemërim me Berlinin për marrëveshjet e biznesit me Moskën, veçanërisht në tregun e energjisë. Gjermania po ndjek projektin e gazsjellësit “Nord Stream 2” në Detin Balltik me Rusinë. Vendet e BE nën presion nga Kremlini, e kundërshtojnë fuqishëm tubacionin, pasi ai do të thyejë sanksionet kundër Moskës për pushtimin nga ana e saj të Ukrainës dhe do të dëmtojë më tej ekonominë e Ukrainës. Dërgesat ruse të gazit në Evropë kalojnë aktualisht nëpër Ukrainë, të cilat do të humbasin miliarda nëse tubacioni do të vihet në punë.

Uashingtoni është gjithashtu kundër “Nord Stream 2” dhe dëshiron që Evropa të blejë më shumë nga gazi i tij natyral të lëngshëm. Zyrtarët pretendojnë se “Nord Stream” do ta bënte BE-në tepër të varur nga Rusia për furnizimin e saj me energji. Zëvendëspresidenti Mike Pence ka pohuar se SHBA nuk mund të sigurojnë mbrojtjen e Perëndimit nëse aleatët e saj bëhen më të varur nga burimet ruse. Kohët e fundit, ai deklaroi se, nëse Berlini këmbëngul në ndërtimin e “Nord Stream 2”, kjo mund ta kthejë Gjermaninë, ekonominë më të madhe të Evropës, në një “rob të Rusisë”, që pranon heshturazi agresionin ushtarak të Rusisë.

Përçarja Trump-Merkel do të gërryejë marrëdhëniet transatlantike në sferat politike, diplomatike dhe ekonomike, edhe nëse NATO është forcuar përgjatë bregut të saj lindor për të penguar dhe për t’u mbrojtur nga sulmet e Moskës. Me Mbretërinë e Bashkuar që me sa duket po largohet nga BE, marrëdhëniet mes Shteteve të Bashkuara dhe Gjermanisë do të përbëjnë thelbin e trans-Atlanticizmit. Çdo përkeqësim i mëtejshëm do të jetë në dobi të Moskës dhe do të kontribuojë në përçarjen perëndimore. Vetëm kur Trump-i të lërë Shtëpinë e Bardhë do të fillojë procesi i riparimit të marrëdhënieve me Berlinin./gazeta dita/

****

 

 

GROWING US-GERMAN ANTAGONISMS

Janusz Bugajski, 19 April 2019

 

Despite their common Germanic heritage, President Donald Trump and Chancellor Angela Merkel despise each other. Their antagonism is rooted in diametrically opposed policy positions on numerous issues, and even after Merkel leaves office in 2021 the disputes with Berlin are likely to continue if Trump is re-elected in 2020.

Although both Trump and Merkel represent conservative parties, Trump is primarily a rightist populist while Merkel is a more traditional Christian democrat. Their views of the world are fundamentally contradictory. Merkel sees unity and cooperation as core principles while Trump thrives on disunity and conflict. While Merkel is a strong supporter of democracy around the globe, Trump prefers authoritarian leaders.

The conflict between Trump and Merkel revolves around three main issues: multi-national institutions, national independence, and economic development. For Merkel, the EU is a successful multi-national project that has anchored Germany in a peaceful and prosperous Europe. For Trump, the EU is a failed globalist project that violates the sovereignty of member states.

Trump also resents the fact that Germany consistently falls short of meeting NATO targets for defense spending. He complains that the US defends Germany without sufficient compensation. In a recent meeting in Washington with NATO Secretary-General Jens Stoltenberg, on NATO’s 70^th anniversary, Trump berated Germany for not paying its fair share for Alliance defense. Trump is pushing Berlin to meet NATO’s defense spending target of 2% of GDP by 2024, a goal it is likely to miss despite Merkel’s commitments.

Trump ignores the fact that Germany contributes in other ways to NATO – it hosts US bases, builds infrastructure that can be used by NATO troops, and contributes to various NATO operations. Germany has been a leading nation in Afghanistan for many years, commands one of the new battle groups in Lithuania to better protect NATO’s eastern flank, and is responsible for NATO’s high readiness force.

For Trump an important indicator of national sovereignty is the control of borders. Trump was catapulted to office on the promise of halting illegal immigration to the US from Latin America. He therefore resents the fact that Merkel’s administration opened up German and EU borders to millions of refugees and migrants from the Middle East.

On the economic front, Trump is fixated on the alleged unfairness of free trade deals for the US. Whatever the economic merits of his position, Trump seeks bilateral trade deals with individual states and the EU’s common market stands in the way. His solution is to break up the Union and restore economic independence for each state. He is therefore angry with the UK government for failing to achieve a hard Brexit. If London remains in the EU Customs Union, this will disable Washington from making a bilateral trade deal with London that Trump has been promising.

Trump has also voiced anger with Berlin for its business deals with Moscow especially in the energy market. Germany is pursuing the Nord Stream 2 gas pipeline project in the Baltic Sea with Russia. EU countries under pressure from the Kremlin vigorously oppose the pipeline, as it would break sanctions against Moscow for its invasion of Ukraine and further damage the Ukrainian economy. Russian gas deliveries to Europe currently pass through Ukraine, which would lose billions in transit fees if the pipeline goes into operation.

Washington is also opposed to Nord Stream 2 and wants Europe to buy more of its liquefied natural gas (LNG). Officials contend that Nord Stream would make the EU overly reliant on Russia for its energy supply. Vice President Mike Pence has even asserted that the US cannot ensure the defense of the West if its allies grow more dependent on Russian resources. He recently claimed that if Berlin insists on building Nord Stream 2 it could turn Germany, Europe’s largest economy, into a “captive of Russia“ that acquiesces to Russia’s military aggression.

The Trump-Merkel rift will erode trans-Atlantic relations in the political, diplomatic, and economic spheres even if NATO is strengthened along its eastern flank to deter and defend against Moscow’s attacks. With the UK evidently leaving the EU, the US-German relationship will form the core of trans-Atlanticism. Any further deterioration will benefit Moscow and contribute to Western disunity. Only once Trump leaves the White House will the process of repairing relations with Berlin likely to begin.