Akademik Rexhep Ismajli: I MADHI I TRADITËS ALBANOLOGJIKE GJERMANE
Sapo mora kumtin e papritur: ka ndërruar jetë Wilfried Fiedler! Ende nuk i di rrethanat, supozoj se do të ketë ndodhur në Berlin, ku ishte kthyer të jetonte qysh prej këtij viti albanologu i racës, një nga të mëdhenjtë e historisë së kësaj shkence. Jo më larg se në qershor të këtij viti, derisa po bënim përurimin e veprës së tij të madhe Vergleichende Grammatik der Balkansprachen (Gramatikë e krahasuar e gjuhëve të Ballkanit) në mjediset e institutit ballkanistik të Akademisë Austriake të Shkencave të botuar nga Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës, ende i gjallë dhe me mendje shumë të kthjellët po më fliste për vazhdimin e punës së madhe për këtë gramatikë, e që ishte vëllimi II për sistemin emëror. Në planet e tij dhe në parashikimet tona në Akademi vepra do të kryhej në dy vitet në vijim dhe do të botohej sërish tek ASHAK-u, ku kishte qenë shumë i kënaqur me botimet e mëparme. Ne sapo bëheshim gati ta ftonim si të veçantë në Konferencën ndërkombëtare për studimet albanistike në Itali, që do të mbahet në tetor, dhe të përfitonim nga ai rast për të parë realizimet e deritashme të kësaj pune. E kam njohur qysh nga vitit 1972 dhe gjatë tërë kësaj kohe kemi pasur kënaqësinë të bashkëpunonim. Më kujtohen diskutimet e gjata në Prishtinë lidhur me gramatikën e gjuhës shqipe, që vazhdonin çdo verë vite me radhë, diskutimet për aspektet më të ndryshme të albanologjisë në gjithë këto gati 5 dekada.
Me rezultatet e punës së tij shumë të frytshme, me intensitetin dhe qëndrueshmërinë e preokupimeve albanistike, me përqendrimet në studimin e strukturës së shqipes së sotme, me ndihmesat për njohjen e kulturës dhe të letërsisë shqiptare në botën gjermane, me fjalorët shqip-gjermanisht e gjermanisht-shqip, me Gramatikën e madhe dhe risimtare në shumë aspekte, me mësimdhënien e frytshme të shqipes për gjermanët, profesor dr. Wilfried Fiedler hyn në radhën e të mëdhenjve të albanologjisë gjermanishtfolëse, siç janë J. G. von Hahn, G. Meyer, N. Jokl, M. Lambertz, etj.
I lindur më 1933 në Oberfrohna të rrethit Chemnitz (Kemnic), pas mbarimit të studimeve për sllavistikë në Universitetin e Berlinit, Wilfried Fiedler nisi të punonte si asistent shkencor në Akademinë e Shkencave të Berlinit. Mësoi shqip pasi ishte ftuar të bashkëpunonte për studimin e këngëve çame, për të mos u ndarë më asnjëherë nga albanologjia. Nga 1959 mësimdhënës i gjuhës shqipe në Universitetin Humboldt të Berlinit ndërsa nga 1968 në Institutin Qendror për Gjuhësi të Akademisë së Shkencave të Republikës Demokratike Gjermane, ku bashkë me Oda Buchcholz udhëhiqnin grupin për studimet ballkanistike. Pas rënies së Murit të Berlinit nisi mësimdhënien bashkë me Martin Camajn në Universitetin e Mynihut, ku qëndroi si profesor titullar deri sa u pensionua më 1998. Pas pensionimit ai u ftua si profesor të mbante mësime të shqipes në Institutin e Studimeve të Europës Juglindore në Universitetin Friedrich Schiller të Jenës. Më 1991 profesor dr. Wilfried Fiedler u zgjodh anëtar i jashtëm i Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Kosovës, ndërsa më 2006 anëtar i jashtëm i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë. Në botën shqiptare W. Fiedler është i pranishëm qysh nga viti 1955 në Shqipëri, pastaj kryesisht si pjesëmarrës në veprimtari shkencore herë pas here në Tiranë, ndërsa me rregull në Prishtinë qysh nga vitet ’70, pjesëmarrës shumë aktiv i Seminarit Ndërkombëtar të Gjuhës, Letërsisë dhe Kulturës Shqiptare dhe i të gjitha veprimtarive albanologjike aty. AShAK është botuesi i tri veprave madhore të W. Fiedler-it gjermanisht (Das albanische Verbalsystem in der Sprache des Gjon Buzuku (1555), 2004, ff. 812 dhe Die Pluralbildung im Albanischen, 2007, ff. 510 dhe Grammatik der Balkansprachen, 2018, ff. 826 ff).
Përveç studimeve të veçanta të botuara nëpër organet shkencore, puna që e bëri shumë të njohur studiuesin Fiedler është vepra e përbashkët me Oda Buchholz-in Albanische Grammatik, Berlin, 1987, në të cilën sistemi gramatikor i shqipes së sotme vështrohet në tërë gjerësinë e tij: në fonologji, në strukturën morfologjike dhe në fushën sintaksore. Pjesën për morfologjinë në këtë gramatikë, pra edhe atë për foljet, e karakterizon tendenca për të qenë shteruese sa u përket formave. Në anën tjetër, bie në sy qëndrimi risimtar në raport me gramatologjinë për shqipen në shumë aspekte të shqyrtimit të çështjeve morfologjike, sidomos në sistemin e foljeve. Në fushën e sintaksës kjo Gramatikë është gjithsesi e para për shumë aspekte të vështrimit. Kjo gramatikë sot konsiderohet ndër veprat bazë të gramatologjisë shqiptare në përgjithësi.
Libri i W. Fiedler-it Das albanische Verbalsystem in der Sprache des Gjon Buzuku (1555) – Sistemi foljor i shqipes në gjuhën e Gjon Buzukut (1555) është monografi gjithëpërfshirëse. Si në asnjë të ngjashëm në tërë albanologjinë, në të janë shqyrtuar në mënyrë të detajuar të gjitha aspektet e sistemit foljor të gjuhës shqipe te libri i parë i botuar “Meshari “(1555). Monografia e Wilfried Fiedler për foljet në veprën e Buzukut (1555) pasqyron shkallën më të lartë të njohjeve për këto çështje në fushën e albanologjisë. Me këtë vepër begatohet ndjeshëm buzukologjia dhe studimi i sistemit foljor të shqipes në tërësi.
Më 2006 patëm nderin të bashkëpunonim me profesor Fiedler-in rreth botimit të veprës më frymëgjatë të jetës së tij – Die Pluralbildung im Albanischen, që paraqet versionin e ripunuar të disertacionit të tij të doktoratës, e që në fakt është përshkrimi dhe studimi më i plotë i shumësit në gjuhën shqipe dhe ndër më të rëndësishmit për studimet gramatikore në tërësi. Ky studim i gjerë, sistematik e i gjithanshëm, për botimin në ASHAK, u shoqërua me mbi 70 harta dialektologjike për tërë hapësirën shqipfolëse në Ballkan.
Studimet e profesor Fiedler-it për aspektet tipologjike të shqipes duan vlerësuar sidomos, sepse ato lidhen drejtpërsëdrejti me fushën tjetër të rëndësishme për hulumtimet e tij, e që është ballkanistika.
Përmes diskutimeve të prajshme ai krijon premisën se shqipja është gjuha ‘vendimtare’ ballkanike, sepse në shqipen tiparet shenjuese karakteristike shfaqen më së qarti. Brenda tipareve të atilla karakteristike për Ballkanin tiparet shënjuese në shqipen duhet të jenë më të shpeshtë dhe/ ose do të shfaqin shkallë më të lartë morfologjizimi sesa përkatëset në gjuhët fqinje. Vëllimi I që kemi në dorë i veprës “Gramatikë e krahasuar e gjuhëve të Ballkanit” zhvillon tezën e Fiedlerit sipas vështrimeve në sistemin foljor. Një vëllim II do të merret me shfaqjet në sistemin emëror, për të vijuar më tej në konceptimin e tërësishëm, që përfshin dhe çështjet e fonetikës e të fonologjisë e të fjalëformimit, të cilat këtu janë lënë anash. Me shqyrtimet e gjithanshme në bazë të materialeve nga të gjitha gjuhët e Ballkanit, nga dialektet më të ndryshme, me begatinë e madhe, kjo vepër do të jetë për shumë kohë ndër më të rëndësishmet për ballkanistikën.
Profesor Fiedler ka në dorëshkrim dhe një Hyrje në studimet albanologjike, që mund të gjendet në internet dhe që pret ndonjë botim klasik. Me studimet e tij frymëgjatë, me gjerësinë e jashtëzakonshme të njohjeve gjuhësore – nga gjuhët gjermanike tek sllavet e baltiket, tek romanet e greqishtja e hungarishtja, me thellimin në hulumtimin e fenomeneve, me këmbënguljen e pashembullt në respektimin e realieve gjuhësore dhe të detajit në përgjithësi, ai ia ka dalë të na japë një sërë studimesh të dorës së parë, qëndrueshmëria e të cilave nuk zbehet. Do vënë në pah qysh tash se në tërë këtë gamë të gjerë interesash e njohjesh, studimet për gjuhën shqipe zënë gjithsesi kryet e vendit në interesimet e thelluara të profesor Fiedler-it. Duke e parë gjuhën shqipe në një kuadër më të gjerë, në një anë hapësinor ballkanik, në anën tjetër tipologjik, ai na ka sjellë dhe vijon të na i begatojë dijet dhe horizontet me njohje optimalisht të verifikuara deri në detajet më të vogla dhe gjerësisht të vendosura në një tablo më të gjerë të studimeve për gjuhët moderne të Europës. Profesor Fiedler, vetë studiues i thelluar, shquhet dhe me tiparin fisnik të bashkëpunuesit të zellshëm me të tjerët në këtë punë: hulumtimet e tij për botën shqiptare kanë nisur me një bashkëpunim të veçantë me studiuesit e folklorit muzikor Doris dhe Erich Stockmann në fushën e muzikës popullore çame, për të vijuar me O. Buchcholz në studimet në fushën e gramatikës së shqipes, në përkthimet e letërsisë shqipe në gjuhën gjermane, në Wörterbuch Albanisch-Deutsch, G. Uhlisch; Albanische Grammatik, me dr. A. Klosin në Wörterbuch Deutsch-Albanisch, me profesor N. Boretzkyn, dhe sidomos në fushën e mësimdhënies së shqipes i njohur ndër shumicën e albanologëve të sotëm gjermanë.
Profesor Fiedler njihet po ashtu si përkthyes i letërsisë shqipe në gjuhën gjermane sidomos me Gjeneralin e ushtrisë së vdekur dhe me Novelat e I. Kadaresë, me Palimpsestin e M. Camajt, Tregimet shqiptare dhe Antologjinë e poezisë shqipe të Kosovës, ashtu si me përkthime gjermanisht nga gjuhë të tjera sllave, baltike e hungareze.
Vdekja e dijetarit të madh të albanologjisë-ballkanologjisë profesor dr. Wilfried Fiedler është një humbje e madhe për studimet në këto fusha, për ndërmjetësimet dhe bashkëpunimin midis kulturave të popujve tanë, për albanologjinë në përgjithësi dhe për shkencën gjermane. Për ne është një humbje e pakompensueshme e një miku të madh të gjuhës, të kulturës dhe të popullit shqiptar. Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës humbi një nga autorët e saj më të çmuar.
U prehtë në paqe! Dritë pastë shpirti i tij!