Cikël poetik nga Vlora Rexhaj Morina

 

HELENË

 

Hyjneshë ëndërrash

Flakëron qiellin me yjësi

Si vegime drite sharmi yt

 

Ndrit odat e Olimpit

 

Në ateletë mitike

Trupi yt hijëzon

Muret e kështjellave barbare

 

Ngarend qiejve

Dhe mbush petalet

Me aromë vuajtjesh

 

Shtigjeve të shpirtit

Mbyll eklipset

Ndez vullkanet

 

Ti sharm përndezës

Lan plagët me drithërima.

 

Në galaktikat e akullta

Shpatat thyen perandorët

E epshet pikojnë qumësht

Në ashkën e shpirtit.

 

 

AGON DIELLI

 

Nën qiellin e qyetit tim

Lundrojnë anije piratësh

Mbush me valixhe ëndërrash

Vjedhur moteve të njoma

 

Rrugëve shtrirë trupash

të kryqëzuar

Fytyrat gjysmë zbuluar

Heqin zvarr hijen e harruar

t’parodisë të jetës

 

Mbi xhamat e avulluar

e pavioneve të dhembjes

Kafshohen shikimet

E skeleteve të sëmura

Shekujsh.

 

N’gjysmë hënën

e brishtë

Përtypen fatet

 

Në diellin përcëllues

Plasariten portretet

e marra.

 

Trajta resh të zeza

futen thellë

në sytë e mi.

 

E nga palca e shpirtit

Pikojnë iluzionet të shtrydhura

në trotuaret e shpresës

 

agon dielli

moteve mesjetare.

 

 

NË TEMPULLIN E VETMISË

 

Në tempullin e vetmisë sime

Fle një ëndërr e brishtë

E brishtë si gjethi i harruar

Në degëzën e thatë t’pyllit

 

Në divanin e natës lënguese

Thërmohej lëkura

Në kthetrat e hapura t’errësirës

 

Si lapidarët e rrënuar shekujsh

Ankthet vizatojnë portrete

N’horizonte të territ

 

Në fushbetejat e netëve të acarta

përpëlitet trupi im

nën çarçafin e përjetësisë.