Gane Ahmeti: Sot!

 

Sot po mrri me mbijetu,

Sot sa dita paska shku,

tu mundu

me t’bind për me

m’besu,

Sa e keqja paska qenë,

edhe frymën e paskam ndal,

tu mundu

me bind dika,

që nuk di për çka

është gjallë…

E qe e keqe mpaska gjetë,

me një njeri që shpirtin

ma paska djeg…

Edhe vetën e kam stopu,

po qashtu kam dasht me mbijetu,

Ferr çdo anë,

tunel pa dritë,

qashtu shpirtin ma paske mbytë…

Mu hap një dritë,

po mirë hala s’po shoh!

Nuk e di çdo ditë

çka paskam ba..

Thonë e mira vjen ngadalë,

ma mirë me heshtë

sa me shumë fjalë..

Kokës për muri ke me i mshu,

po një ditë vonë ka me tu kujtu,

se sa shume dikan e ke lëndu…