Zana Tako: Kohë e mjergullt…

 

Por e shihja pamjen tënde

Edhe nën tallazin e detit

Edhe nën uturimën e erës

Baticë, zbaticë, det i trazuar

Si mendimet

Që herë shfaqen e herë fshihen.

 

Ndjenja bëhet fjalë

E fjala i këndon ndjenjës

“Duhemi shumë”, nuk është veç fjalë

Se kalohen batica e zbatica

Por deti nuk matet dot me dashurinë

As e fundos, e as nuk e fsheh dot.

 

Bregu është vendi ku pushohet në paqe

E vështrimi nuk e than dot detin

As hapësira, nuk e përpin dot vështrimin.

 

Dashuria lind filizin e saj

E ai rritet e lulëzon zemrash

E zemra rreh nga forca e dashurisë

Që lufton dhe fiton mbi të gjitha stuhitë!

6 Mars 2024.