Balil Gjini: Lotët

Në tabelën e Mendelejevit varur në muret e zemrës

këta lotë: simbole kimike me valenca të nginjura;

janë vërtet xhevahire në një kasafortë të verbër,

a vagabondë dashurish që shesin tufa me psherëtima?

Këta simbole, e dashur, ngjizin edhe imazhet e tua

që shtyhen e notojnë gjer të kalben venave me gjak.

Silic, magnez… një botë me shumë ndërtuar

batica në detin e harresës do ta çojë pas pak.

Atëherë lotët e rinj tek kangjelat e vjetra të qerpikëve

do të dalin sërish, veshur krrëk, me tjetër kostum,

të gatshëm të derdhen shëllirë në fuçinë nostalgjike

ku kufomat e të puthurave do të ruhen postum.

Magjistricë, a zot, është ai që në këtë kazan të mishtë

si në epruvetë përzien simbole kimikë gjithë gaz?

Avuj!… trumcakë uf – bufesh ngritur në një qiell habish,

simbole komikë të një keqkuptimi të madh.