Albspirit

Media/News/Publishing

Gjykata e Strasburgut ndëshkon sërish Shqipërinë

 

 

GJYKATA EVROPIANE E TË DREJTAVE TË NJERIUT

SEKSIONI I PARË

ÇËSHTJA ALIÇKA DHE TË TJERËT KUNDËR SHQIPËRISË

(ankimet nr. 33148/11, 33151/11, 33823/11, 46103/11, 72334/11, 78960/11)

VENDIM, STRASBURG

7 prill 2016

Ky vendim është i formës së prerë. Ai mund t’I nënshtrohet rishikimit redaktues.

Në çështjen Aliçka dhe të tjerët kundër Shqipërisë, Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut

(Seksioni i Parë), e mbledhur si një Komitet i përbërë nga:

Kristina Pardalos, kryetare

Paul Mahoney, Pauliine Koskelo, gjyqtarë dhe André Wampach, zëvendësregjistrar i Seksionit, pasi ka diskutuar me dyer të mbyllura më 15 mars 2016, pasi ka vërejtur se çështja ligjore në fjalë në ankesat e mëposhtme, tashmë është objekt i mirëpërcaktuar i praktikës gjyqësore të Gjykatës (shiko Manushaqe Puto dhe të tjerët kundër Shqipërisë, nr. 604/07, 43628/07, 46684/07 dhe 34770/09, 31 korrik 2012), lëshon vendimin e mëposhtëm, i cili u miratua në po atë ditë:

PROCEDURA

  1. Çështja filloi me gjashtë ankesa (nr. 33148/11, 33151/11, 33823/11, 46103/11, 72334/11 dhe 78960/11), kundër Republikës së Shqipërisë, dorëzuar në Gjykatë, sipas nenit 34 të Konventës për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore (Konventa), nga 13 shtetas shqiptarë. Detajet e ankuesve dhe të përfaqësuesve përcaktohen në shtojcën nr. 1, bashkëlidhur me vendimin.
  2. Qeveria shqiptare (Qeveria) u përfaqësua nga agjentja e saj, znj. A. Hicka nga Zyra e Avokatit të Shtetit.
  3. Më 20 dhjetor 2013, ankimet iu komunikuan Qeverisë.
  4. Në lidhje me ankimet nr. 33148/11, 33151/11, 33823/11, 46103/11 dhe 72334/11, Qeveria nuk dorëzoi komente me shkrim për kërkesat e ankuesve për kompensim të drejtë në afatin kohor të lejuar.

FAKTET

  1. RRETHANAT E ÇËSHTJES
  2. Ankimi nr. 33148/11: Aliçka dhe Vasha
  3. Më 30 maj 2003, Komisioni i Gjirokastrës njohu, midis të tjerave, të drejtat e ankuesve për pronën e trashëguar mbi një sipërfaqe toke me përmasat 655,400 m2. Ankuesit dhe trashëgimtarëve të tjerë do t’iu jepej një kompensim në shumën prej 2,297,398 lekësh shqiptarë (TË GJITHË) për të gjithë tokën.
  4. Deri më sot, nuk është paguar asnjë kompensim.
  5. Ankimi nr. 33151/11: Kreka
  6. Më 15 shtator 1995, Komisioni i Korçës njohu, midis të tjerave, të drejtat e ankuesve mbi një sipërfaqe toke, me përmasën prej 2,800 m2, nga e cila u rikthye 300 m2. Duke qenë se sipërfaqja e mbetur e tokës prej 2,500 m2, e cila ishte e pozicionuar brenda kufijve të fshatit dhe ishte arë, ishte e zënë, ankuesi dhe trashëgimtarët e tjerë do të kompensoheshin me obligacion shtetëror, në rast se objektet e pozicionuara në sipërfaqen e tokës nuk do të privatizoheshin. Komisioni deklaroi se ankuesit i përkiste një e gjashta e tokës.
  7. Më 21 dhjetor 1998, Komisioni i Korçës njohu, midis të tjerave, të drejtat e ankuesve mbi një tjetër arë dhe një tokë kullotë me sipërfaqe prej 19,796 m2. Duke qenë se ara dhe kullota ishin të zëna, ankuesi do të kompensohej në obligacione shtetërore të barasvlershme në shumën financiare prej 36,890 TË GJITHË.
  8. Deri më sot nuk është paguar asnjë kompensim.
  9. Ankimi nr. 33823/11: Tahiri
  10. Më 10 prill 1996, Komisioni i Tiranës njohu, midis të tjerave, të drejtën e ankuesit për pronë të trashëguar mbi një sipërfaqe toke me përmasën 766 m, nga e cila u kthye 94 m2. Duke qenë se pjesa e mbetur e tokës me sipërfaqe 672 m2 ishte e zënë, ankuesi dhe trashëgimtarët e tjerë do të kompensoheshin në një nga mënyrat e parashikuara me ligj.
  11. Deri më sot nuk është paguar asnjë kompensim.
  12. Ankimi nr. 46103/11: Theodhosi
  13. Më 28 gusht 2000, Komisioni i Kavajës njohu, midis të tjerave, të drejtën e ankuesit mbi pronën e trashëguar, mbi dy sipërfaqe toke të cilat në total kishin përmasën 17,500 m2. Duke qenë se sipërfaqet e tokës ishin të zëna, ankuesi dhe trashëgimtarët e tjerë do të paguheshin në natyrë për sipërfaqen e tokës me përmasën 10,000 m2 dhe në obligacione shtetërore për sipërfaqen tjetër me përmasë 750 m2. Nuk u morr asnjë vendim për të drejtën për kompensim për pjesën e mbetur të tokës me sipërfaqe 6,750 m2.
  14. Deri më sot nuk është paguar asnjë kompensim.
  15. Më 13 dhjetor 1996, Komisioni i Devollit njohu të drejtat e ankuesve për pronën e trashëguar mbi një sipërfaqe toke me përmasën 27,200 m2. Ankuesve do t’iu akordohej kompensim me anë të obligacioneve shtetërore në shumën prej 367,000.
  16. Deri më sot nuk është paguar asnjë kompensim.
  17. Më 23 qershor 1995, Komisioni i Tiranës njohu të drejtën e ankuesit për pronën e trashëguar mbi një sipërfaqe toke me përmasat 836 m2, nga e cila u rikthye 513 m2. Duke qenë se pjesa e mbetur e tokës ishte e zënë, ankuesi do të kompensohej në një nga mënyrat e parashikuara me ligj.
  18. Më 17 mars 2008, Agjencia për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ndryshoi pjesërisht vendimin e Komisionit dhe vendosi që ankuesi do të kompensohej në një nga mënyrat e parashikuara nga ligji edhe në lidhje me sipërfaqen e tokës prej 513 m2.
  19. Deri më sot nuk është paguar asnjë kompensim.
  20. LIGJI PËRKATËS VENDAS
  21. Ligji dhe praktika përkatëse vendase përshkruhen në detaje, inter alia, në vendimin Ramadhi kundër Shqipërisë (nr. 38222/02, 13 nëntor 2007); Manushaqe Puto dhe të tjerët kundër Shqipërisë (nr. 604/07, 43628/07, 46684/07 dhe 34770/09, §§23–53, 31 korrik 2012) dhe i kohëve të fundit, Sharra dhe të tjerët kundër Shqipërisë [Komiteti] (nr. 25038/08, 64376/09, 64399/09, 347/10, 1376/10, 4036/10, 12889/10, 20240/10, 29442/10, 29617/10, 33154/11 dhe 2032/12, §§33–43, 10 nëntor 2015).

III. MATERIALET E KËSHILLIT TË EVROPËS

  1. Materiale të lidhura me çështjen u referuan nga vendimet e kësaj Gjykate në çështjet Sharra dhe të tjerët, cituar më sipër, §44, Metalla dhe të tjerët kundër Shqipërisë [Komiteti] (nr. 30264/08, 42129/08, 54403/08 dhe 54411/08, §§15–17, 16 korrik 2015); Siliqi dhe të tjerët kundër Shqipërisë [Komiteti] (nr. 37295/05 dhe 42228/05, §§12–13, 10 maj 2015); dhe Karagjozi dhe të tjerët kundër Shqipërisë [Komiteti] (nr. 25408/06, 37419/06, 49121/06, 1504/07, 19772/07, 46685/07, 49411/07, 27242/08, 61912/08 dhe 15075/09, §§36–38, 8 prill 2014). LIGJI
  2. BASHKIMI I ANKIMEVE
  3. Duke qenë se të gjitha ankimet ngrenë të njëjtën çështje, Gjykata vendos se ato duhen bashkuar sipas rregullit 42§1 të Rregullores së Gjykatës.
  4. SHKELJET E PRETENDUARA TË NENEVE 6§1 DHE 13 TË KONVENTËS, SI EDHE TË NENIT 1 TË PROTOKOLLIT NR. I TË KONVENTËS NË LIDHJE ME MOSZBATIMIN E VENDIMEVE TË FORMËS SË PRERË
  5. Ankuesit pretendonin se ka pasur një shkelje të neneve 6§1 dhe 13 të Konventës, si edhe të nenit 1 të protokollit nr. 1 të Konventës në lidhje me moszbatimin e vendimeve vendase të formës së prerë, të cilat i akordonin atyre kompensim në vend të rikthimit të pronave të tyre. Neni 6§1 i Konventës, për sa ka të bëjë me çështjen, parashikon si më poshtë: “Në përcaktimin e të drejtave civile dhe detyrimeve … çdo njeri ka të drejtën për një seancë… dëgjimore… nga [një] … tribunal…”. Neni 13 i Konventës parashikon si më poshtë: “Çdonjëri të drejtat dhe liritë e të cilit, siç parashikohen në Konventë, janë thyer, do të përfitojë një kompensim efektiv përpara një autoriteti kombëtar, pavarësisht faktit se thyerja mund të jetë bërë nga persona me një pozicion zyrtar”. Neni 1 i protokollit nr. 1 të Konventës parashikon si më poshtë: “Çdo person fizik ose juridik ka të drejtën e gëzimit paqësor të pasurisë së tij. Askush nuk mund të privohet nga prona e tij, përveçse për arsye të interesit publik dhe për kushtet e parashikuara nga ligji dhe nga parimet e përgjithshme të së drejtës ndërkombëtare. Megjithatë, dispozitat e mëparshme nuk cenojnë të drejtën e një shteti për të zbatuar ligje, që ai i çmon të nevojshme për të rregulluar përdorimin e pasurive në përputhje me interesin e përgjithshëm ose për të siguruar pagimin e taksave ose të kontributeve ose të gjobave të tjera”.
  6. PRANUESHMËRIA
  7. Në lidhje me ankimin nr. 33151/11
  8. Pakënaqësia e ankuesit për moszbatimin e vendimit të Komisionit në lidhje me sipërfaqen e tokës me përmasë 300 m2 është e pabazuar. Për këtë arsye, Gjykata e deklaron këtë ankesë të pabazuar dhe e rrëzon bazuar në nenin 35§§3 (a) dhe 4 të Konventës.
  9. Në lidhje me ankimin nr. 46103/11
  10. Ankuesja shprehu pakënaqësinë për mungesën e kompensimit në lidhje me sipërfaqen e tokës me përmasë 6,750 m2 (shiko paragrafin 12 më sipër). Gjykata vëren se në mungesë të njohjes të së drejtës për kompensim nga Komisioni për atë sipërfaqe toke, ankuesja nuk mund të argumentojë se ka një “kërkesë” sipas kuptimit të nenit 1 të protokollit nr. 1 të Konventës. Gjykata e deklaron këtë ankesë të papajtueshme ratione materiae dhe e kundërshton në përputhje me nenin 35§§3 (a) dhe 4 të Konventës.
  11. Për sa ka të bëjë me ankesat e mbetura
  12. Qeveria nuk ngriti ndonjë kundërshtim në lidhje me pranueshmërinë e ankesave të tjera. 26. Gjykata vëren se këto ankesa nuk janë të pabazuara, sipas kuptimit të nenit 35§3 (a) të Konventës. Më tej ajo vëren se ato nuk janë të papranueshme për ndonjë shkak tjetër. Për këtë arsye, ato duhen deklaruar të pranueshme.
  13. Meritat
  14. Qeveria nuk i diskutoi cilësitë e pakënaqësive të ankuesve dhe pranoi se ankimet ishin praktikës gjyqësore të mirëpërcaktuar të Gjykatës për vendimin në çështjen Manushaqe Puto dhe të tjerët, cituar më sipër.
  15. Për sa u përket gjetjeve të saj në çështjet e mëparshme kundër Shqipërisë, për të cilat Qeveria nuk paraqiti ndonjë argument për të garantuar distancimin e saj nga to (shiko midis të tjerave, Çaush Driza kundër Shqipërisë, nr. 10810/05, §§87– 89 dhe §§91–94, 15 mars 2011; Manushaqe Puto dhe të tjerët, cituar më sipër, §§93–97 dhe referencat cituar në të; dhe, së fundmi, Sharra dhe të tjerët, cituar më sipër, §§49–51; Metalla dhe të tjerët, cituar më sipër, §§29–31; Siliqi dhe të tjerët, cituar më sipër, §§19), Gjykata konstaton se moszbatimi i vendimeve vendase të formës së prerë për kaq shumë vite nga ana e autoriteteve vendase, shkelte të drejtat e ankuesve sipas nenit 6§1 dhe sipas nenit 1 të protokollit nr. 1 të Konventës.
  16. Gjithashtu, Gjykata arrin në përfundimin se nuk ka pasur dhe se vazhdon të mos ketë asnjë kompensim efikas vendas që do të mundësonte një korrigjim të përshtatshëm dhe të mjaftueshëm për mozsbatimin e tejzgjatur të vendimeve vendase të formës së prerë, të cilat akordonin kompensim. Kështu, ka pasur një shkelje të nenit 13 të Konventës (shiko Manushaqe Puto dhe të tjerët, cituar më sipër, §§72–84 dhe referencat cituar në të).

III. SHKELJE E PRETENDUAR E NENIT 6§1 E KONVENTËS NË LIDHJE ME KOHËZGJATJEN E PROCEDIMEVE

  1. Ankuesit në ankimin nr. 78960/11 u ankuan sipas nenit 6§1 për kohëzgjatjen e procedurave si rezultat i moszbatimit të vendimeve të Komisionit.
  2. Gjykata vëren se kjo ankesë nuk është e pabazuar sipas interpretimit të nenit 35§3 (a) të Konventës. Më tej ajo vëren se nuk është e papranueshme në ndonjë argument tjetër dhe për këtë arsye e deklaron atë të pranueshëm.
  3. Gjykata argumenton se sipas gjetjeve në paragrafët 28–29 më sipër, çështja e kohëzgjatjes së procedurave duhet të konsiderohet se është përfshirë në çështjen e moszbatimit (shiko, për shembull, Kutić kundër Kroacisë, nr. 48778/99, §34, GJEDNJ 2002–II dhe Popova kundër Rusisë, nr. 23697/02, §44, 21 dhjetor 2006). Për këtë arsye, gjykata mendon se nuk është e nevojshme ta shqyrtojë këtë ankesë më veçantë.
  4. ZBATIMI I NENIT 41 TË KONVENTËS
  5. Neni 41 i Konventës parashikon: “Nëse Gjykata konstaton se ka pasur një shkelje të Konventës ose të protokolleve në të dhe nëse ligji I brendshëm i Palës së Lartë Kontraktuese në fjalë lejon që të bëhet vetëm kompensim i pjesshëm, nëse është e nevojshme, Gjykata duhet të ofrojë kompensim të drejtë për palën e dëmtuar”.
  6. DËMI
  7. Parashtrimet e palëve
  8. a) Ankuesit
  9. i) Vërejtjet e përgjithshme
  10. Ankuesit bënë të njëjtat parashtrime si ato të përmbledhura në këtë vendim të Gjykatës në çështjen Sharra dhe të tjerët, cituar më sipër, §§57–58.
  11. ii) Kërkesa specifike në lidhje me secilin aplikim
  12. Ankuesit patën kërkesa në lidhje me dëmin monetar dhe jomonetar, siç është paraqitur në tabelë në shtojcën 2.
  13. Në lidhje me ankesën nr. 33148/11, mbështetur në raportet e ekspertit, ankuesit kërkuan që të aplikohej një çmim reference prej 5 eurosh për metër katror për tokën bujqësore me sipërfaqe 600,400 m2 dhe një çmim reference prej 7.2 eurosh/m2, për sipërfaqen e tokës më përmasë 55,000 m2. Ata kërkuan që të zotëronin një të katërtën e të gjithë pronës.
  14. Në lidhje me ankimin 33151/11, ankuesi kërkoi që të zbatohej një çmim reference prej 1,800

TË GJITHA/m2  për tokën pyjore me sipërfaqe prej 8,300 m2. Ai, gjithashtu, bëri kërkesë edhe për humbjen e përfitimeve referuar disa pemëve arrash. Ai kërkonte të zotëronte një të pestat e të gjithë pronës.

  1. Në lidhje me ankimin nr. 33823/11, ankuesi kërkoi të zbatohej çmimi i referencës prej 24,754 TË GJITHA/m2, siç edhe tregohej në hartat e vlerësimit të vitit 2008. Ai nuk bëri ndonjë kërkesë konkrete për pjesën e tij të pronës.
  2. Në lidhje me ankesën nr. 78960/11, ankuesi kërkoi çmimin e referencës 120,000 TË GJITHA/m2 , siç përcaktohet në hartat e vlerësimit të vitit 2013. Ankuesi kërkonte që ata të zotëronin të gjithë pronën.
  3. Në lidhje me ankimin nr. 46103/11, mbështetur në një raport të ekspertit, ankuesja kërkoi të zbatohej një çmim reference prej 100 eurosh/m2. Ajo nuk bëri ndonjë kërkesë specifike për pjesën e saj të pronës.
  4. Në lidhje me ankimin nr. 72334/11, mbështetur në një raport të ekspertit, ankuesit kërkuan të aplikohej një çmim reference prej 2,000 TË GJITHA/m2. Ata kërkonin që të zotëronin të gjithë pronën.
  5. b) Qeveria
  6. i) Vërejtje të përgjithshme
  7. Qeveria bëri të njëjtat parashtrime si ato të përmbledhura në vendimin e kësaj Gjykate në çështjen Sharra dhe të tjerët, cituar më sipër, §§69– 71.
  8. ii) Komente specifike në lidhje me secilin ankim
  9. Në lidhje me ankimet nr. 33148/11, 33151/11, 33823/11, 46103/11 dhe 72334/11, Qeveria nuk paraqiti komente për kërkesat e ankuesve për kompensim të drejtë brenda afatit kohor për atë qëllim (shiko, gjithashtu, paragrafin 4 më sipër).
  10. Në lidhje me ankimet nr. 78960/11, Qeveria parashtroi se ankuesi duhet të kompensohet në bazë të hartave të vlerësimit të vitit 2014, sipas së cilave çmimi i referencës ishte 57,126 TË GJITHA/m2. Ata konfirmonin se ankuesi kishte të drejtën mbi të gjithë pronën.
  11. Vlerësimi i Gjykatës
  12. Gjykata shqyrtoi të njëjtat parashtrime të bëra nga palët në vendimin e saj në çështjen Sharra dhe të tjerët, cituar më sipër, §§78–87. Gjykata arriti në përfundimin se dëmi monetar duhet të përcaktohet bazuar në hartat e vlerësimit të pronës të vitit 2008 (shiko Sharra dhe të tjerët, cituar më sipër, §90; Manushaqe Puto dhe të tjerët, cituar më sipër, §125; dhe Vrioni dhe të tjerët kundër Shqipërisë (kompensim i drejtë), nr. 35720/04 dhe 42832/06, §§33–39, 7 dhjetor 2010). Gjykata nuk gjen asnjë arsye për t’u distancuar nga këto gjetje.
  13. Në lidhje me ankimet nr. 33148/11 dhe 72334/11, Gjykata vëren se vendimet e Komisionit kishin specifikuar shumën e kompensimit për t’u akorduar në vlerën dhe me anë të obligacioneve shtetërore. Kështu, Gjykata do t’u akordojë ankuesve shumën korresponuese, duke lënë të kuptohet se ankuesve në ankimin nr. 33148/11, u jepet e drejta mbi një të katërtën e shumës, ndërsa ankuesve në ankimin nr. 72334/11, u njihet e gjithë shuma.
  14. Në lidhje me ankimin nr. 33151/11, Gjykata vëren se vendimet e Komisionit nuk njohën asnjë të drejtë mbi pronën për tokën pyjore dhe pemët e arrave (shiko paragrafët 7–8 më sipër). Për këtë arsye, Gjykata mendon se nuk duhet akorduar asnjë dëm monetar. Megjithatë, Gjykata mendon se Qeveria e paditur duhet t’i garantojë ankuesit një formë efikase kompensimi për sipërfaqet e tokës, në përputhje me vendimet e Komisionit dhe me pjesën e pronës së ankuesit, brenda tre muajve (shiko, për shembull, Vukelić kundër Malit të Zi, nr. 58258/09, §107, 4 qershor 2013; Mikhaylova dhe të tjerët kundër Ukrainës, nr. 16475/02, §40, 15 qershor 2006; dhe Lisyanskiy kundër Ukrainës, nr. 17899/02, §34, 4 prill 2006).
  15. Në lidhje me ankimin nr. 33823/11, Gjykata gjykon që ankuesve t’u akordohet një e katërta e të gjithë pronës dhe në lidhje me ankimin nr. 78960/11 të akordohet e gjithë prona.
  16. Në lidhje me ankimin nr. 46103/11, Gjykata vëren se Komisioni akordoi kompensim me anë të obligacioneve shtetërore në lidhje me sipërfaqen e tokës me përmasë 750 m2, bazuar në aktin e pronës 1993, pa e përcaktuar shumën. Megjithatë, Gjykata vëren se akti i pronës 2004, i cili shfuqizonte aktin e pronës 1993, nuk parashikon kompensim me anë të obligacioneve shtetërore. Për më tepër, kompensimi financiar është e vetmja formë kompensimi e cila aktualisht konsiderohet efikase (shiko Manuashaqe Puto dhe të tjerët, cituar më sipër, §§77 dhe 80). Për këtë arsye, Gjykata mendon se ankuesit i duhet akorduar kompensim financiar për sipërfaqen e tokës me përmasë 750 m2. Në lidhje me kompensimin në natyrë për sipërfaqen e tokës prej 10,000 m2, Gjykata do t’I referohej parashtrimit të Qeverisë të bërë në kontekstin e procedimeve në çështjen Manushaqe Puto dhe të tjerët, cituar më sipër, §68, sipas së cilit asnjë kompensim në natyrë nuk ishte bërë ndonjëherë efektiv. Për më tepër, ajo përsërit gjetjet e saj në çështjen Çaush Driza, cituar më sipër, për faktin se kjo formë kompensimi nuk ishte efikase (shiko Çaush Driza kundër Shqipërisë, cituar më sipër, §§77–83). Për këtë arsye, duhet akorduar kompensim financiar edhe për sipërfaqen e tokës prej 10,000 m2. Gjykata konstaton se ankuesit i duhet akorduar kompensim në lidhje me një të pesëmbëdhjetën e të dyja sipërfaqeve të tokës, në një total prej 10,750 m2.
  17. Për sa i përket materialit që zotëron, Gjykata e mendon të arsyeshme t’i japë shpërblimet për dëmin monetar dhe atë jomonetar, siç paraqitet në tabelë në shtojcën nr. 3.
  18. Kostot dhe shpenzimet
  19. Ankuesit bënë kërkesa në lidhje me kostot dhe shpenzimet, siç paraqitet në tabelën në shtojcën nr. 2.
  20. Në lidhje me ankimet nr. 78960/11 ku citohet Gjyli kundër Shqipërisë (nr. 32907/07, §72, 29 shtator 2009), sipas së cilës kostot dhe shpenzimet duhet jenë të paguara faktikisht dhe domosdoshmërisht dhe të jenë të arsyeshme, Qeveria ia la çështjen në mirëbesim Gjykatës për të vendosur shumën që do të akordohet për këtë rast.
  21. Sipas vendimeve të Gjykatës, “një ankues ka të drejtën të rimbursohet për kostot dhe shpenzimet vetëm për aq kohë sa tregohet se këto janë bërë në të vërtetë dhe sepse kanë qenë të nevojshme, dhe se janë të arsyeshme” (shiko Gjyli kundër Shqipërisë, cituar më sipër, §72). Në këtë këndvështrim, rregulli 60 §§2 dhe 3 i rregullores së Gjykatës parashikon se ankuesit duhet të bashkëlidhin me kërkesat e tyre për kompensim të drejtë “çdo dokument mbështetës të lidhur me çështjen”. Nëse kjo gjë nuk realizohet, Gjykata “mund t’I kundërshtojë kërkesat plotësisht ose pjesërisht”.
  22. Në lidhje me ankimet nr. 33148/11, 33151/11, 46103/11 dhe 72334/11, Gjykata nuk do të ofrojë kompensim për kostot dhe shpenzimet, duke qenë se nuk është paraqitur asnjë dokument mbështetës.
  23. Në lidhje me gjetjet e saj në paragrafët 28– 29, natyra përsëritëse e ankesave të ngritura në ankimet e mësipërme, përfaqësimi i disa prej ankuesve nga i njëjti avokat dhe këndvështrimi I Gjykatës se shumica e kostove dhe shpenzimeve të kërkuara nuk ishin të justifikueshme për kuant, Gjykata e gjykon të arsyeshme të akordojë kompensime në lidhje me kostot dhe shpenzimet, siç paraqitet në tabelën në shtojcën nr. 3.
  24. INTERESI I PAPAGUAR
  25. Gjykata e konsideron si të përshtatshme që norma e interesit të papaguar duhet të bazohet në normën marxhinale huadhënëse të Bankës Qendrore Evropiane, së cilës duhet t’i shtohen tre për qind.

PËR KËTO ARSYE, GJYKATA, NË MËNYRË UNANIME:

  1. Vendos t’i bashkojë të gjitha ankimet.
  2. E deklaron të papranueshëm ankimin në lidhje me moszbatimin e vendimit në lidhje me sipër-faqen e tokës me përmasë 300 m2 në lidhje me ankimin nr. 33151/11 dhe ankimin në lidhje me mungesën e kompensimit në lidhje me sipërfaqen e tokës me përmasë 6,750 m2 referuar ankimit nr. 46103/11.
  3. I deklaron ankimet e mbetura bazuar në nenet 6§1 dhe 13 të Konventës, si edhe të nenit 1 të protokollit nr. 1 të Konventës në lidhje me moszbatimin e vendimeve vendase të formës së prerë dhe kohëzgjatjen e procedurave të pranueshme.
  4. Gjykon se ka pasur një shkelje të neneve 6§1 dhe 13 të Konventës, si edhe të nenit 1 të protokollit nr. 1 të Konventës në lidhje me moszbatimin e vendimeve vendase të formës së prerë.
  5. Gjykon se nuk është e nevojshme të shqyrtohet ankesa sipas kuptimit të nenit 6§1 të Konventës në lidhje me kohëzgjatjen e procedurave.
  6. Gjykon:
  7. a) Se shteti i paditur duhet të sigurojë, me anë të mjeteve të duhura, zbatimin e vendimeve të Komisionit të dhëna në favor të ankuesit në ankimin nr. 33151/11, për pjesën e tij të tokës, brenda tre muajve;
  8. b) Se shteti i paditur duhet t’u paguajë ankuesve në ankimet nr. 33823/11, 46103/11 dhe 78960/11 brenda tre muajve, shumat e referuara në paragrafët 50 dhe 55 të vendimit dhe të paraqitura në tabelë në shtojcën 3, plus çdo taksë që mund të jetë e tarifueshme, për t’u shkëmbyer në monedhën vendase në normën e zbatueshme në datën e shlyerjes;
  9. c) Se shteti i paditur duhet t’u paguajë ankuesve së bashku, në ankimet nr. 33148/11 dhe 72334/11 brenda tre muajve, shumat e referuara në paragrafët 50 dhe 55 të vendimit dhe të paraqitura në tabelën në shtojcën 3, plus çdo taksë që mund të jetë e tarifueshme, për t’u shkëmbyer në monedhën vendase në normën e zbatueshme në datën e shlyerjes;
  10. d) Se që nga kalimi i periudhës tremujore të sipërpërmendur deri në pagimin e kompensimit, interesi i thjeshtë do të jetë i pagueshëm në shumat e mësipërme në një normë të barabartë me normën marxhinale huadhënëse të Bankës Qendrore Evropiane gjatë periudhës së vonesës plus tre për qind;
  11. Rrëzon pjesën e mbetur të kërkesës së ankuesve për kompensim të drejtë. Përgatitur në anglisht dhe njoftuar me shkrim më 7 prill 2016, sipas rregullit 77§§2 dhe 3 të Rregullores së Gjykatës.

André Wampach Kristina Pardalos

Zëvendësregjistrar Presidente

Please follow and like us: