Mustafa V. Spahiu: KUJTIME E MOTIVE VISORE
M A L I
Nga 240 stinësh që marrin sytë…
Pesë herë të shkalluan për tokë!
Shtatë prasekë m’thanë je rritë –
Pa male s’do kishte gogël botë.
Për ty zemra prushamë e kallur,
Kroi e etjeve gjeta me lot t’tharë!
Amtësia grykës pëlcitur e ndalur;
Llaftari dënesjes, dot e pangjarë!
Stinë pas stine – ditë e natë – pa
Pikë mëshire të shkallmojnë, sa
S’ndalen një qind e një spëpatë;
Sa keq, shumë keq të shëmtojnë!
Me tufën më prite dikur imshtak,
Stinësh pandarë dhe kaq i vjetër!
Shpejt u rrite lisagjatësh tfillak, voc
Bari me fyell jonesh, tani i vjetër!!
Druaj për ty – vallë ç’do t’bëhet,
Do të mbijetosh me bulimesh kohës?
Shirat e bora çarçafash t’ndehen;
Durimi yt s’i frikësohet as mohës.
Mali m’mahnit me gjak e heshtje,
O, miku im, pasionin tat bëje pritje,
Paraverës do t’kesh tjetër veshje,
Bimësia jote ngjall kryengritje…
E hënë, 2 Vjeshtë e tretë, 2020, në vise malore.
E N I G M Ë
Niset gurkuq duç grumbulluç
mbarështrim ngashnjim pambarim
hasharitje kryengritje përtëritje
bletë ylli pad dylli mes pylli
cepore sekonda ore shtizë dore
irnosur rrënjosur plagosur
gjelbërim n’agim Oda gëzim;
të pret s’të shet s’të vret – dy zogj
martirë çast i vështirë lingjirë
vetmi jete përtej komete kamë gjete
rrashta bashka ligur neshtrasha
ngulur shkulur stërzhgulur
s’di t’krenohem takohem strukohem
kërkuar pa mbuluar dhè i bluar
më ngjoke tokërloke vigmë krroke
pazbuluar pangushëlluar vërtëlluar
tragë mbeti baticë deti larg tërmeti
çaxha enigma ime kujtime shtrezime
lumë i panjohur rropulli ngrohur ftohur
mështekna në shkeka Çarçif Kreka,
gur rengi dalta gdhendi s’luan vendi
Ura e Fsheht – o!
E martë, 3 Vjeshtë e tretë, 2020, në Anamoravë.
E N I G M Ë
Drunjtë fluturojnë pa krah më bukur,
Në këngën e mjellmës fshihet hëna.
Sytë e blerimit magji i ka një flutur –
Nusen e agimit e thërrasin Lulezana.
Enigmë e shkumës – ndihet vikama,
Të korrat e nxehta me rreze të dritës;
Rrëkez’e tejdukshme valon marhama,
Vijnë pas dëshirës fëmijët e rritës, e
Zogu e kapi fluturimin ngadhnjimtar,
Lauresha qiellit njësohet me erën, si
Pasqyra e çastit nurin ta vë n’kandar,
Dashuria e parë – don muzat e verën.
Heshtas treten dhëmbjet e takimit,
Brenda syve të vashës më zë gjumi,
Habitore tundet shamia e largimit, e
Horoskopi nuk tregon shenja lumi!..
Qielli pikturohet me kaltërsinë e vet,
– Shtatë brigje jam larg në udhëtim!
Në vrapim beft fshehtësinë thërret
Askushja më premton mostakim, si
Yll’i padukshëm urës’dashurisë sime
Mbi perin mëndafsh i paharruar, me
Shiun të lulëzojnë shëmbëllime, dhe
Zgjohem frymëmarrjesh i dashuruar,
T’gruas – lamtumira ndjell dashurinë,
Enigma shpresë blerake si kolibri –
Hëna udhëtare mbëlton lumturinë;
Do e vendosi së shpejti n’faqe libri.
E hënë, 26 tetor 2020, në Dardaninë Ilire.
TRASHËGIM PRINDËROR
Yrtin trashëgim me këmbë të mbarë,
Shtëpinë dollmash mbuluar me tjegulla.
Bunari, pemët vargan dhe pjergulla –
Peng të qofshin n’zbardhimin e parë…
Nga djersa e punës po t’i lë kujtim, e
Mos i gjejë behane sht’pisë s’vjetër!
Me kulmarë qarri bëre të re një tjetër,
Se trolli ynë është lumë i pambarim…
Amanet: “mos e lë shtëpin’e vetmuar,
Se të vjenë miku në derë të troket –
Lëre pa mandalle – rezja hapet vet…
Gjarpëri i shtëpisë ka për të bekuar!
Shikim t’uritur – thonë – ka shtegtari;
Shtro sofrën te vatra ku ndezet zjarri.
E shtunë, 7 nëntor 2020, në Vendlindje.
S O N E T I T
N’epose lashtësie nise për t’u dredhur,
Të nxorri mërlia nga guaska e vet, s’më
Ngashëren vetëm mua, o, i arti sonet-
Ngaqë n’bukuri kërkon për t’u krehur.
T’thurin kurorë – gëzim dhe kënaqësi,
Shqiponjë ngritesh lartë në fluturim…
N’shend të artit – Dielli me rrezatim;
Sot m’magjepsish me tët bëshmëri,e
Platinit ia hedh me prushin e zjarrtë,
Ndezesh eshk’e strall n’mendjen time,
Ti s’do shëmti sfidash, po frymëzime.
Çapitjesh majë kreshtës më të lartë, e
Sonetit dhuntira – jetëgjatësinë! – se
Çiltrisht urata ta ruan të mrekullinë…
E premte, 6 nëntor 2020, në vendlindje.
PARAROJË E VETVETES
Çmendurisht vikamat fort i kam
Për ta zbërthyer enigmën habitore,
Me të nanës shpirt ecin përdore,as’
Dua përkdhelje: – jam ky, siç jam…
Mbi këtë dhé – pararojë e vetvetes,
Me ngjyrë diellore – zog i gjallë, çdo
Gjë që dashurova e pata aq mallë…
Zemra n’moh, s’iu shman t’vërtetës.
S’merrem’e imagjinatë, as profetësi,
Katinarët askush dot s’m’i ndryri!..
Ç’më panë ninëzat – fshehu syri, u
Bëra fanar nuk fashita n’errësi, Para
Rojë e vetvetes – besa e përgjëruar;
Vetullash sikur rritet shpresa ime, e
Gulfonin stinësh në stinën time, si
Parandjenj’e uritur lotësh vesuar, i
Dola pararojë vetvetes (me) pakrah;
Jo! Jo! Oh, tunxh kurrë i përulur, si
Rrënjësh graniti thellësisë i ngulur,
Bjeshkës lisat dot s’m’i bën rrah…
E mërkurë, 4 nëntor 2020, në vendlindje.
SONET FSHATIT
Kasnec’i agut zog m’u bë në dorë,
Portash sa buiste haberi i mbarë…
Me kumtemira – melhem shërimtarë,
Fjala poetit zemrash dafinë kurorë.
Këmbët fëmijërore guralecëve bardhoshë
Ecin shtruar hovin breg më breg, shend
Me duf dreri fshatit kërcej në çdo shteg,
Urash e brigjesh me sytë kokoroshë, në
Hapësirë t’fshatit unë nxjerr shpirtin tim
Të dy i marrim ylberit nga një ngjyrë, e
Njëri tjetri grimin e mbajmë në fytyrë, po
Fshati e ruan sonetin se ka besim, të
Jep darovë një kanisqe-rëndesë fat’
Birin pranverueshëm e pret një fshat.
E diel, 8 nëntor 2020, në vendlindje.
DORA E PAJTIMIT
Profesor Anton Çettës (1920-1995)
Fshati Lumëbardhë, dorëbardhë, jemi krenar,
Brohori kushtrimi, ngadhnjimi, për dorë pajtimi…
Ngjitet n’pallate, nëpër shpate, sjellë fate…
Hakmarrje u harrofsh, u shofsh, mos qofsh,
vjen gëzimi!
Plagës’hershme, të tmerrshme, stuhisë s’egërshme,
I erdhi mandata, shkyqet zemrata, e përbiftë nata!
Qoftë për gjykim, raftë n’harrim, vaftë n’pakthim!!!
E mbara bulon, lul’zon, zemra gazmon –
prinë gjenerata…
Mjaft kemi pritur, me frikash t’rritur, barkuritur,
Mirë është tfilluar, t’përqafuar, të vëllazëruar…
Nga qytetërimj, përparimi, nga hapëron njerëzimi –
Të mirat, begatirat, paqedëshirat për t’i
lirikurorëzuar…
1990/1992, në Dardaninë Ilire.