Odise Kote: Ti zbret si lumë…

 

Ti zbret si lumë në rrëzë të malit,

duke vaditur ditët e mia të vjedhura.

Pret pas shkureve diçka të shkatërrohet,

për një sekondë fjalët të shndërrohen në tinguj.

 

Në vrullin që fsheh brenda vuajtjes,

është turpërim i virgjër

që ndahet padashur nga gjërat e vogla.

Ti zbret si lumë në rrëzë të malit,

të humbasësh tek një shpresë e egër

që të tjerët nuk e kanë.

 

Ti zbret si lumë në rrëzë të malit,

dhe i ngul sytë diellit që do lindë nesër.

Ëndërron si një zog që fle pezull mbi re,

Sepse unë e di që fsheh plot naze e hire,

dhe nuk ke vendosur ende të bëhesh e rritur.

 

Ti zbret si një lumë në rrëzë të malit…