Epigrame nga Viron Kona

Në “kopshtin” e tjetrit mos u fut!

 

T`krijosh poezi është e drejt e gjithkujt,

Që shkruan me shpirt, zemër e ndjenjë,

Veçse në “kopshtin” e tjetrit ti mos u fut,

As për një kokërr “ftua”, a për një “shegë”!

 

Të vjedhësh vargjet e krijuar nga poeti,

Dhe të thuash se ato i ke shkruar ti vet,

S`ke fare ndryshim nga hajduti ordiner,

Që të vjedhë, e sendet e tua ty t`i shet!

 

Aty mund të fshihet dredhia…!

 

E bukur kjo nepërka,

Me ngjyra magjepse,

Me luspa dhe me pika,

Eh, sa tërheqëse!

 

I afrohesh me kureshtje,

E admiron: eh, ç`bukuri!

Por befas ajo të kafshon,

T`lëshon helmin e zi!

 

Ndaj, o njerëz mos u gaboni,

Vetëm nga pamja e bukuria,

Aty mund t`fshihet mashtrimi,

Aty mund të fshihet dredhia…!

 

Po mend, kishte ai djalë?

 

-Uf,  moj nënë ç`djalë ishte,

si ai s`kam parë askund,

i gjatë, i shkathët,elegant,

si artist në Hollivud.

 

Aman sytë kur m`i hodhi,

zemrën seç ma ndezi zjarr,

vështrimin flak vetëtime,

si ai djalë kurrë s`kam parë!

 

Muskuloz e hundëshkabë,

siç tregohet në përrallë,

si ai s`do gjej dot tjetër,

atë, o nënë s`e lë pa marrë!

 

-O bijë, po më pëlqeka,

pamja e djalit s`ka të sharë,

veç një pyetja e ka nëna:

po mend, kishte ai djalë?

 

Dyshimi

 

Mos u ngut të shkruash e botosh,

diçka që s`je i sigurt dhe dyshon,

ndryshe shërbëtor i dikujt bëhesh,

që për ligësi ty të shfrytëzon.

 

Gazetarë e vjetër e hiqnin lajmin,

kur për vërtetësinë  e tij dyshonin,

më pas e bën “ligj” të pashkruar:

Lajme të dyshimta t`mos botonin.