Astrit Lulushi: Skllevër
Njerëzit duhet të provojnë gjithçka dhe të mos kenë frikë nga asgjë.
Duke marrë parasysh vështirësitë që dolën për të qeverisur një perandori të sapopushtuar, si Babilonia, disa mund të pyesin, duke parë që Aleksandri i Madh u bë zot i Azisë, si është e mundur që perandoria nuk u rebelua pas vdekjes së tij?
Duke marrë parasysh vështirësitë që dolën për të qeverisur një perandori të sapopushtuar, si Babilonia, disa mund të pyesin, duke parë që Aleksandri i Madh u bë zot i Azisë, si është e mundur që perandoria nuk u rebelua pas vdekjes së tij?
Pasardhësit e Aleksandrit i mbajtën pushtimet dhe nuk iu desh të përballonin ndonjë vështirësi, përveç atyre që lindën mes tyre nga ambiciet e secilit prej 4 gjeneralëve.
Vendet qeverisen në dy mënyra të ndryshme, thotë Makiaveli: – nga një mbret, me një grup shërbëtorësh që i binden: – ose nga një monark, që e ka trashëguar dinjitetin nga lashtësia e gjakut dhe nënshtetasit e duan.
E gjithë Perandoria Osmane qeverisej nga një sulltan, të tjerët ishin shërbëtorë të tij. Duke e ndarë perandorinë në sanxhaqe, sulltani dërgoi atje administratorë të ndryshëm dhe i ndërronte e i ndryshonte sipas dëshirës.
Por Mbreti i Francës kishte në krye një grup zotërinjsh me trashëgimi gjaku të lashtë, që njiheshin nga nënshtetasit e tyre dhe të dashur prej tyre.
Prandaj, mbretëria e Francës do të kishte vështirësi të mëdha në marrjen e Perandorisë Osmane, por lehtësi të madhe në mbajtjen e saj. Shkaqet e vështirësive në marrjen e perandorisë osmane nga Franca ishin se ushtarët e saj nuk mund të thirreshin nga princat dhe as nuk mund të shpresohej që të ndihmohej nga revolta brenda perandorisë osmane.
Zyrtarët osmanë, duke qenë të gjithë vasalë apo skllevër, kishin më pak gjasa të korruptoheshin dhe për këtë arsye nuk mund të mbanin shumë njerëz rreth vetes. Kështu, ai që sulmonte turqit, do t’i gjente ata të bashkuar dhe pushtuesit do t’i duhej të mbështetej më shumë në forcën e vet sesa në revoltën e të tjerëve; por, nëse osmanët shpartalloheshin në fushën e betejës, skllevërit do të çliroheshin nga frika dhe do të viheshin në shërbim të uzurpuesit.
E kundërta do ndodhte në mbretëritë e qeverisura si ajo e Francës, ku mjaftonte të shfarosej familja mbretërore, sepse zotërinjtë që mbesin bëhen presidentë të lëvizjeve të reja.
Tani nëse mendoni se cila ishte natyra e qeverisë së Darit, do ta gjeni të ngjashme me perandorinë osmane, dhe për këtë arsye ishte e nevojshme vetëm që Aleksandri fillimisht ta rrëzonte Darin në fushëbetejë dhe më pas të merrte vendin. Pas kësaj fitoreje, shteti mbeti i sigurt për Aleksandrin. Dhe nëse pasardhësit e tij do të kishin qenë të bashkuar, ata do ta kishin shijuar të sigurt dhe me lehtësi, sepse nuk kishte trazira në mbretëri, përveç atyre që provokuan vetë. Por është e pamundur të mbash me një qetësi të tillë shtete si Franca. Që këtej lindën ato rebelime të shpeshta në Spanjë, Francë dhe Ballkan, për shkak të principatave të shumta që kishte në këto shtete, nga të cilat, për aq kohë sa kujtimi i tyre zgjati, romakët dhe më pas osmanët në Ballkan mbajtën gjithmonë një zotërim të pasigurt; por kur kujtimi i pushtimit u shua, ata u bënë zotërues të sigurt.
Kur kujtohen këto gjëra, askush nuk mrekullohet me lehtësinë me të cilën Aleksandri mbajti Perandorinë e Azisë, ose me vështirësitë që të tjerëve u ishte dashur të ndesheshin, si Pirro dhe shumë të tjerë – dhe humbën.
Fitorja ose humbja nuk shkaktohet nga aftësia e pakët ose e shumtë e një force, por nga mungesa e formimit të subjektit – të mohuar nga çdo lloj avantazhi; por frika i ruan nga një frikë e dënimit që nuk dështon kurrë.
“Është shumë më mirë të kenë frikë sesa të të duan, sepse dashuria ruhet nga lidhja që ka me detyrimin”.
Nga kjo thënie e Makiavelit në shekullin XVI, udhëhiqen politikanët dhe zyrtarë e shtetit sot; duke krijuar një skllavëri të re.
Please follow and like us: