Lediana Fratari: E keqja Shqipërisë nuk i vjen nga politikanët e pasur, por nga ata që pasurohen përmes politikës

Politikania e re Lediana Fratari, kandidate e Partisë Demokratike në zgjedhjet e 25 prillit, me nr. 34 në një intervistë për “Dosja.al”, shpalos idetë e saj për një qasje të re në politikë, larg konfliktualitetit. E bukur dhe pjesë e një familjeje të pasur, Lediana Fratari, thotë se kriteri që duhet të vlerësojë një njeri nuk është pamja, por karakteri dhe formimi i tij.

Jeni pjesë e strukturave të Partisë Demokratike që në vitin 2015, kur ju u zgjodhët koordinatore. Pse zgjodhët PD-në?

Partia Demokratike ishte një zgjedhje natyrale, le të themi. Unë vij nga një familje tradicionalisht e djathtë, një familje me kontribute të mëdha atdhetare dhe nacionaliste. Një familje që gjatë regjimit komunist ka vuajtur persekutimin politik, kështuqë nuk kisha shumë hamendje për krahun politik që do të zgjidhja të angazhohesha.

Studimet tuaja në Londër për shkenca politike, sa ju kanë ndihmuar në aktivitetin tuaj brenda një partie?

Padyshim që shkollimi është arma më e fortë për çdo njeri dhe formimi im është pikërisht në shkencat politike dhe kjo më ndihmon të jem më profesioniste në politikë. Unë e adhuroj politikën britanike dhe veçanërisht atë konservatore.

Meqe po flisni për politikën britanike. Keni një idhull në politikë?

Eshtë Margaret Thatcher, kryeministra britanike në vitet 1979 – 1990. Admiroj karakterin e saj të hekurt, vendosmërinë, vizionin politik dhe ekonomik që kishte për vendin dhe popullin e saj.

Jeni e kënaqur me faktin që jeni në listat e kandidatëve për deputetë të PD-së? Ju pëlqen pozicioni në lista?

Futja e në listat e kandidatëve eshtë një hap i rëndësishëm në përpjekjet e mia për karrierë në politikë. Pozicioni nuk më intereson shumë. Sepse unë nuk dua që të shkoj në parlament për shkak të pozicionit në listë, por dua të shkoj si e votuar nga qytetarët. Hyrja ime në listë nuk është rastësore dhe as e sponsorizuar. Unë kam një angazhim të mjaftueshëm në PD, në strukturat e saj drejtuese për ta merituar këtë. E kërkova këtë sfidë dhe ma dhanë mundësinë.

Me kodin e ri zgjedhor ku edhe votat personale kanë rëndësi, mendoni se do të fitoni?

Padyshim që unë kam hyrë për të fituar. Kodi i ri, një gjysmë i hapur, e mundëson gjithësesi këtë. Por karriera ime, përpjekjet dhe angazhimi im në politikë nuk përfundon as me fitoren, apo as me dështimin e mundëshëm në këto zgjedhje. Ky është vetëm një hap. Unë nuk jam në politikë thjeshtë për një provë, por për të bërë një rrugë të gjatë. E cila padyshim nuk është si një pistë patinazhi, por një rrugë plot pengesa e të përpjeta. Por unë jam e vendosur të eci.

Ju po bëni një fushatë intensive në kryeqytet, mund të ndani me ne disa nga bisedat me qytetarët që keni takuar, ato që ju kanë impresionuar më shumë?

Ajo që më impresionon më shumë është besimi që qytetarët krijojnë tek politikanët kur ata u trokasin në derë të shtëpisë, në derë të dyqnanit, kur i takon në rrugë dhe bisedon. Ajo që mendoj në çast është mëkani i madh që këtë besim tua kthesh në zhgënjim. Mendoj se sa i paskrupullt duhet të jesh si njeri, që ti gënjesh dhe mashtrosh me vetëdije, duke u bërë premtime të parealizueshme, duke i gënjyer për tu marrë votën. Jo, këtë nuk e bëj kurrë, dhe nuk do ta bëj kurrë. Askujt nuk do ti bëj një premtim që nuk mundem apo që jam e sigurtë që është e pamundur të bëhet.

Ju jeni një vajzë e re që vini nga një familje e pasur, babai juaj është një sipërmarrës i njohur. Çfarë mendoni teksa e prekni vetë varfërinë e njerëzve që takoni?

Padyshim që përjetoj dhimbje. Jo se nuk e di se në ç’gjendje jeton një pjesë e konsiderueshme e shoqërisë sonë, pasi unë këtu jetoj, por kur dëgjon drejtëpërdrejtë histori të trishta, padyshim që prekesh. Por kjo që shikoj dhe prek nuk më ngjall mëshirë për njerëzit e varfër. Unë nuk kam hyrë në politikë për tu bërë bamirëse. Unë nuk do të ofroj asnjë qindarkë dhe asgjë tjetër në këmbim të një vote.
Në vend të mëshirës unë përjetoj revoltë për qeverinë dhe klasën politike në tërësi, për mënyrën se si ka drejtuar e drejton këtë vend dhe këtë popull. Sepse njerëzit nuk kanë nevojë për mëshirën e askujt, ata kanë nevojë për dinjitet, punë dhe mundësi për të jetuar me djersën e tyre dhe krenarinë e tyre.

Një politikane që vjen nga një familje e pasur… Si mund të pritet kjo nga qytetarët e thjeshtë?

E keqja Shqipërisë nuk i vjen nga politikanët e pasur, por nga ata që pasurohen përmes politikës. Nga ata që politikën e përdorin si mjet për të përfituar, për të ngritur dhe rritur bizneset me ndihmën e influencës që kanë si politikanë. Ky soj politikani e ka dëmtuar këtë vend deri në palcë gjatë këtyre tri dekadave. Po, unë i përkas një familjeje të pasur. Por kjo pasuri është vënë vetëm me punë të ndershme, pa shfrytëzuar asnjë privilegj publik, pa shpërdoruar asnjë lloj posti a detyre publike, pa përdorur asnjë qindarkë paraje të zezë apo të pistë. Dhe unë jam krenare që jam rritur dhe edukuar në këtë “kantier” ekonomik. Për këtë arsye, unë do të jem një politikane që nuk do ta shes influencën, nuk do ta përdor postin dhe nuk do të bëj asnjë kompromis në dëm të interesave të popullit, sepse nuk kam nevojë dhe, sepse kështu jam edukuar në familje dhe në shkollimin tim.

Ju keni ndarë më parë me publikun foto nga stili juaj i jetës. A jeni ndjerë ndonjëherë e sulmuar apo e paragjykuar për këtë fakt?

Rrjeti sot është një “pazar” i madh ku ka nga të gjitha. Ka që të lëvdojë e ka që të shajnë. Unë nuk mendoj se ky është tregues i asaj që njeriu është në të vërtetë. Unë kam ndarë me ndjekësit e mi foto për kënaqësinë time, siç mund të bëjë gjithkush, në një fazë të jetës së tij. Por jam krenare, pasi askush nuk mund të thotë se unë kam shkuar me pushime në X vend, me paratë e korrupsionit. Kam patur mundësinë e një udhëtimi, e kam bërë. Megjithatë mos mendoni se unë jam vajza që bëj “rrush e kumbulla” paratë e babait. Unë punoj, jam një kontribuese e rëndësishme në biznesin familjar.

Të jesh një vajzë shumë e bukur, mendoni se të ndihmon edhe në karrierën politike?

Kjo është një pyetje që meriton si përgjigje një libër filozofie. Por po përgjigjem sa më shkurt. Po, bukuria është një aset për një grua dhe e ndihmon atë të bëjë karrierë, jo vetëm në politikë por kudo. Varet si e (sh)përdor këtë aset. Por unë nuk kam hyrë në politike për këtë arsye, dhe nuk dua të më vlerësojnë për këtë arsye. Duke qenë e bukur, padyshim të bën të ndjehem mirë me veten, por nuk të bën më të aftë e më të zgjuar. Politika nuk është një konkurs “Miss”-i dhe as një spektakël “Show”, ku vajzat pjesëmarrëse kanë kritere fizike. Në politikë gratë dhe burrat duhet të vlerësohen nga disa kritere të tjera; Integriteti njerëzor, formimi arsimor, personaliteti profesional dhe qytetar, dashuria dhe përkushtimi ndaj vendit dhe popullit. Përballë këtyre kritereve nuk duhet të ketë asnjë vlerë, as bukuria dhe as rrobat që veshim.