Odise Kote: HEKUBA

 

Hekuba pa ëndërr, Troja zhdukej mes flakëve,

djali i dytë, gjuante ende me shkelma në bark.

Profetēt zbërthyen shenjë ogurzezë  perëndish

Gruan besoi dhe braktisi të birin, mbreti Priam.

 

Fëmija u rrit malit nga bari zemërbardhë,

U bë lis i fortë, i bukur, si diell nisi të ndricojë.

Zbuloi rrënjë mbretērore, mes gazit, harresës,

Me emēr tē ri Parid, u rikthye në Trojë.

 

Perëndësha e grindjes, hodhi “mollën e sherrit”

Tinës, në dasëm të Peleut me nimfën Tetida.

“Më të bukurës”,shkroi djallka zemërake Eris,

Dhe ranë në grackë, Hera, Athena, Afrodita.

 

Zeusi, si gjykatës asnjëanës, mbret i qiejve,

U kërkoi bukurosheve që dëshironin mollën.

Shkoni tek Paridi dhe me gjuhë hyjneshash,

Pyeteni mashkullin më sqimëtar të Tokës.

 

Shkuan ato ku ruante bagëtitë, nē malin Ida,

Athena i premtoi fitoret me fuqinë e shpatës.

Hera, sovranitet e shkëlqim mbi çdo perandori,

Afrodita: Helenën e Menelaut, mbret i Spartës.

 

Afroditën, zgjedh Paridi pa ia bërë syri bef,

Afrodita e bind të rrëmbehet verbuesen e tokës.

Hera dhe Athena, në krah me Menelaun,

E plackitën, shkrumbuan barbarisht Trojën.

 

A është fajtore Hekuba, grua e Priamit,

Tek lindte, ëndërrtmerrin pa, dhe jo gjë tjetër?

Homeri nuk do kishte si të rrëfente Iliadën,

Njerëzimi do humbiste të madhen kryevepër.