Astrit Lulushi: Çfarë?

Diçka po ndodh. Gjynah sa pak njerëz. Vend i bukur. Fshatra janë bosh. Vetëm të moshuar kanë mbetur. Shumica e të rinjëve largohen. Ne themi se ikim për t’u siguruar të ardhmen. Justifikim. Secili ikën për vete. Ujëra nën urë të harresës. Njeriu ulur në stol. Ngrohet në diell. Pastaj vjen gjumi. Prandaj ato gërhitje.

Besim i verbër. Të sigurt në krahët e pushtetit. I qetëson të gjitha dhimbjet. Zgjohuni në këtë kohë vitin e ardhshëm. Rehati e ftohtë. Mashtrim i devotshëm; do të kishin një udhëheqës të vjetër më të keq se një tjetër. E çuditshme e gjithë atmosfera. S’ka si të jetë ndryshe.

Krisht apo Pilat? Krisht, por mos na mbaj gjithë natën. Ishte muzikë që ata donin. Emocioni në ajër, plot, njerëz që shikonin lart: Quis est homo? (Kush është njeriu?). Ajo muzikë e vjetër e shenjtë ishte e shkëlqyer. Mercadante, Mozarti: Ata papët e vjetër të apasionuar pas muzikës, artit, statujave dhe pikturave të të gjitha llojeve. Më interesante nëse e kuptoni se për çfarë bëhej fjalë. Rrëfim. Të gjithë dëshirojnë. Atëherë do t’iua tregoj të gjitha: pendim, ndëshkim; armë e madhe në duart e tyre.

Kërkimi për gurin e filozofit. Drogat ju plakin pas eksitimit mendor. Letargji. Reagim. Gradualisht ndryshon karakterin. Të jetosh gjithë ditën mes barishteve. Njeriu i parë që zgjodhi një barishte për të kuruar veten ishte pak i lodhur. Helmimi e vetmja kurë. Ilaçi aty ku nuk e prisni. Duhet shumë kohë për të treguar dhimbjet ose nëse i lufton ato.