“Trioleta” e Lasgush Poradecit

Sadik Bejko

Po e sjell këtë cikël trioletash të Lasgush Poradecit. Janë vetëm lojë e pastër forme, lojë me rima ritme, me alternime rimash… në këtë vilajetin tonë, të vockël e të mbrapshtë ku të kërkohet me zor që ta trashësh zërin edhe kur të fjalosësh buzë më buzë me të ëmblën, intimen mike… lëre lëre se si duhet ta hollosh, ta lartësosh e burrërosh zërin kur të duhet të përcjellësh një zë, mesazh të angazhuar në shesh, në agora, në forum… shoqërisht…
Në këtë atdhe të poetëve të angazhuar dhe si të rekrutuar partiakisht, apo rreshtuar në kauza ushtarakisht…i angazhuar dhe në burg, dhe i vdekur… kërkesë kjo që i diktohet njeriut, poetit dhe për sot…. mendo-mendo se si e shpërfillte militarizimin, angazhimin Lasgushi që këtu e 100 vjet.
Sa i bukur, i paparashikueshëm edhe për sot ky Lasgush “dekadent” pa mesazh, vetëm lojar lozonjar forme, vetëm formalist. A sa i bukur në atdheun ku dhe sot të duan të rreshtuar shoqërisht, filozofikisht ushtarakisht, atdhetarisht…